Ιούλιος 29, 2015
Παρακολουθώ την ελληνική χρηματοοικονομική κρίση και τα σxετιζομενα γεγονότα από πολύ κοντά τα τελευταία πέντε χρόνια. Λυπούμαι πολύ που η Ελλάδα έχασε καλές ευκαιρίες να διαπραγματευθεί πολύ καλύτερες συμφωνίες για τις υποχρεώσεις της προς τους δανειστές.
Συνοπτικά, τόσο ο κ. [Κώστας] Καραμανλής ως και ο κ. [Γιώργος] Παπανδρέου έχασαν αρκετές ευκαιρίες για να διαπραγματευτούν με τους δανειστές μια πολύ καλύτερη συμφωνία από τo πρώτο μνημόνιο και να βάλουν την Ελλάδα σε πολύ καλύτερη θέση για την διαπραγμάτευση των μετέπειτα μνημονίων.
Ο κ. Καραμανλής έχασε την μεγάλη ευκαιρία να πάει στην αγορά και να δανεισθεί η Ελλαδα 40+ δις ευρώ για να αντισταθμίσει τις πληρωμές που έπρεπε να γίνουν και να ενισχυθεί έτσι η θέση της χώρας στις διαπραγμάτευσεις για το επερχόμενο τότε Μνημόνιο. Η αγορά το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2009 ήταν πολύ ευνοϊκή για τα ελληνικά ομόλογα, αν θυμάμαι καλά.
Επί του παρόντος, τα προβλήματα χρέους της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας έχουν διαχωριστεί απότο ζήτημα του ελληνικού χρέους. Πιστεύω ότι οι Ευρωπαίοι έχουν αναπτύξει ένα στρατηγικό και χρηματοοικονομικό σύστημα άμυνας για να μην έχει αρνητικές επιπτώσεις το ελληνικό χρέος στο χρέος των άλλων. Αυτό εχει αποδυναμώσει σοβαρά τη θέση της Ελλάδας.
Ως εκ τούτου, τότε ήταν η κατάλληλη στιγμή να διαπραγματευτεί η Ελλαδα καλύτερες συμφωνίες που οι Ευρωπαίοι φοβούνταν το φαινόμενο του ντόμινο. Δυστυχώς δεν υπάρχει τωρα πια μια τέτοια ευκαιρία!
Επίσης, κατά την κρίση και την εμπειρία μου τόσο ο δανειστής οσο και ο οφειλέτης έχουν ευθύνες.
Ο δανειστής είναι υπεύθυνος για τη διεξαγωγή μιας έρευνας σε βάθος σχετικά με τον οφειλέτη για να προσδιοριστεί ο κίνδυνος του δανείου και, φυσικά, ο οφειλέτης έχει την ευθύνη να κάνει τα αναγκαία σχέδια για να είναι σε θέση να εξοφλήσει το χρέος και τους τόκους που έχουν συμφωνηθεί. Και πάλι κατά την κρίση μου, με βάση την εμπειρία μου, οι ευθύνες αντιστοιχούν περίπου στο 30% για το δανειστή και 70% για τον οφειλέτη. Αυτό θα αντιστοιχούσε σε ένα κούρεμα η διαρύθμιση του χρέους, ύψους 30% περίπου.
Αυτό το είδος διαπραγμάτευσεων απαιτεί ικανή και έμπειρη ηγεσία, που έχει το θάρρος, την αποφασιστικότητα, αφοσίωση και γνώση των λεπτομερειών με ένα σφαιρικό στρατηγικό τρόπο , και βεβαίως την εθνική υποστήριξη.
Επιπλέον, η κυβέρνηση θα πρέπει να έχει σοβαρές διεθνείς δημόσιες σχέσεις που βασίζονται στην αλήθεια. Όχι ψευτονταϊλίκια και υπεροπτικές συμπεριφορές που δημιουργούν αρνητικές εντυπώσεις και θέσεις, κτλ.
Φυσικά είναι προς το συμφέρον των δανειστών να αποσπάσουν όσο το δυνατόν περισσότερο από τον οφειλέτη και να ασκήσουν μέγιστη πολιτική και οικονομική πίεση για να επιτύχουν τους στόχους τους.
Η Ελλάδα παράλληλα θα πρέπει να καθιερώσει μια αναδιάρθρωση της οικονομίας, που θα είναι ανταγωνιστική, και να επιβάλει ενα υποφερτό επίπεδο λιτότητας, αυτό ήταν / ειναι αναπόφευκτο,
Οι μεταρρυθμίσεις είναι απολύτως απαραίτητες.
Οι επιχειρήσεις, τα συνδικάτα, η κυβέρνηση και άλλοι λειτουργικοί παράγοντες πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους για τη βελτίωση του έθνους και όχι να επικεντρωθούν μόνο στο στενό ατομικό και κομματικό συμφέρον τους!
End
———-
Capt. Evangelos Rigos
HEC Director
www.greece.org
From My Pad
