Έκπληξη και κόλαφος συνάμα για την συμπεριφορά του Δήμου Ξάνθης αλλά και μία αίσθηση ότι τελικά αυτή η διοίκηση δεν θέλει να ακούγονται φωνές νεανικές που έχουν να πουν πολλά αντί να στοιβάζονται σε καφετέριες και να χαλούν τον χρόνο τους μπροστά στο facebook.
Η έκπληξη και η αηδία συνάμα δημιουργήθηκε χθες το βράδυ στο μικρό θερινό αμφιθέατρο της κεντρικής πλατείας όπου μία ομάδα νέων ανθρώπων, μαθητών των Λυκείων της Ξάνθης, δημιούργησαν μία θεατρική ομάδα, έγραψαν τα κείμενα και παρουσίασαν την θαυμάσια δουλειά τους όπου γονείς και συμμαθητές τους συνωστίστηκαν για να τους δουν.
Το μεγάλο δράμα και η ανημποριά τούτης της δημοτικής αρχής να δώσει φωνή στους νέους αντί να τους φιμώνει, παίχτηκε μετά, όταν μιλώντας με τον υπεύθυνο πρόεδρο πολιτισμού Π. Λύρατζη, όταν τον ρωτήσαμε γιατί αυτά τα νέα παιδιά που δημιουργούν εκείνη την ώρα, δεν τους δόθηκε μία μικροφωνική να ακουστούν;
Η απάντηση του Πασχαλη Λύρατζη μας συγκλόνισε.
«Δεν έχουμε μικροφωνική» είπε.
Την έκπληξη διαδέχτηκε η απογοήτευση. Αν είναι δυνατόν, ο δήμος Ξάνθης που κατά την διάρκεια του καρναβαλιού χαλά για τον ήχο 80 με 100.000 ευρώ κάθε χρόνο, να μην είναι σε θέση να αγοράσει μία μικροφωνική για αυτές τις περιπτώσεις.
Η έκπληξη και η απογοήτευση μεγάλωσε ακόμη περισσότερο όταν ο πρόεδρος του πολιτισμού μας ενημέρωσε ότι δεν είναι πρόβλημα να αγοραστεί μία μικροφωνική αλλά δεν προβλέπετε υπάλληλος από το οργανόγραμμα του δήμου.
Δεν γνωρίζω αν ο πρόεδρος έχει δίκιο ή αν θέλει να προστατευτεί από τυχόν παρανομία σε περίπτωση που προσλάβει κάποιον χειριστή της μικροφωνικής ή αν εκπαιδεύσει έναν υπάλληλο από τους υπάρχοντες, αλλά στο τέλος αυτό δεν ενδιαφέρει τον Ξανθιώτη που θέλει οι φωνές και οι δημιουργίες των νέων ανθρώπων να ακούγονται.
Στο κάτω κάτω της γραφής οι πολιτικοί είναι εκεί για να δίνουν λύσεις.
O Δήμος Ξάνθης ενσυνείδητα (;)φιμώνει τους νέους;
