ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
κ.κ. Π Α Ν Τ Ε Λ Ε Η Μ Ο Ν Ο Σ
Κυριακή 30-11-2015 Θεία Λειτουργία εἰς τόν Ἱερό Ναό Ἀποστόλου
ΩΡΑ: 07:00-10:30 Θωμᾶ Σουνίου.
Χειροτονία Διακόνου.
Τρίτη 01-12-2015 Μέγας Ἑσπερινός εἰς τό Ἱερόν Μετόχιο Ἁγίου
ΩΡΑ: 17:30 – 19:00 Πορφυρίου Γέρακα.
Πέμπτη 03-12-2015 Μέγας Ἑσπερινός εἰς τόν Ἱερό Ναό Ἁγίου
ΩΡΑ: 17:30 – 19:00 Γεωργίου Δ΄Σ.Σ. ἐπι τῇ ἑορτῇ τῆς Ἁγίας Μεγαλο-
μάρτυρος Βαρβάρας, προστάτιδος τοῦ Πυροβο-
λικοῦ.
Παρασκευή 04-12-2015 Δοξολογία ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πυροβολικοῦ εἰς ΩΡΑ: 11:00 τόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Γεωργίου Δ΄Σ.Σ.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«ΕΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΠΛΟΥΤΗ»
Βαρειά σκια απλώθηκε στο πρόσωπο του νεαρού άρχοντα της σημερινής Ευαγγελικής Περικοπής όταν άκουσε τον Κύριο να τον προτρέπει να πουλήσει «πάντα όσα είχε» και να τον ακολουθήσει. Ο νους του έκανε μια γενική επισκόπηση των υπαρχόντων του. Του πρόσφεραν ότι ήθελε, καλοπέραση, κύρος στο λαό, δύναμη, αξιώματα. Πως να τα θυσίαζε όλα αυτά.
Ο χρυσός του φάνηκε πιο πειστικός από τον Χριστό. Σιωπηλός ο πλούσιος, με την καρδιά βυθισμένη σ ένα σύννεφο μελαγχολίας εγκαταλείπει τον Χριστό και χάνεται στο πλήθος.
Στην αρχή όταν πλησίασε τον Κύριο, ο πλούσιος αυτός νέος έδειξε μεγάλο σεβασμό και εμπιστοσύνη. Γονάτισε, τον προσφώνησε «αγαθό», πράγμα που ταίριαζε μόνο στον Θεό και ζήτησε την καθοδήγησή του για το σοβαρότερο θέμα: «Τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;» Όλα αυτά έδειχναν καλή διάθεση, αλλά στο βάθος υπήρχε μια επιφυλακτικότητα.
Γι’ αυτό ενώ στο πρώτο μέρος της απαντήσεως του Κυρίου ενθουσιάζεται, διότι εκεί βλέπει την επιβράβευση της μέχρι τούδε ζωής του και σπεύδει να δηλώσει πρόθυμα ότι θέλει και την παραμικρότερη έλλειψή του να την καλύψει, μόλις ο Κύριος του υποδεικνύει την κρυφή του πληγή, «πώλησον τα υπάρχοντά σου και δος πτωχοίς» σκυθρωπός αποχωρεί.
Πολλές φορές και εμείς πλησιάζουμε τον Χριστό με εξωτερικό σεβασμό και ευλάβεια, συγχρόνως όμως και με μία κρυφή επιφυλακτικότητα και προσκόλληση στο δικό μας θέλημα. Είμαστε πρόθυμοι να ανοίξουμε μαζί του μακρές συζητήσεις για σπουδαία θέματα, για το νόημα της ζωής, για την δικαιοσύνη, για τον θείο νόμο. Μόλις όμως βάλει το χέρι στην κρυφή μας πληγή, στην αδυναμία μας, συννεφιάζουμε. Στις γενικότητες πηγαίνουμε καλά. Σ’ αυτά όμως που μας πονούν, αντιδρούμε.
«Χριστέ μου, θέλω να ζήσω σύμφωνα με το παράδειγμά Σου», λέμε στην προσευχή μας. Όταν όμως βρισκόμαστε μπροστά σε συγκεκριμένες περιπτώσεις δικαίας κατανομής αγαθών, προνομίων, ευκολιών, αναζητούμε την καλύτερη δυνατή προσωπική μας εξασφάλιση η και τη μερίδα του λέοντος. Το Ευαγγέλιο τονίζει αδιάκοπα τη μακαριότητα των «πτωχών» και «των πτωχών τω πνεύματι», δηλαδή των ταπεινών στην καρδιά, αλλά αυτά τα αφήνουμε για τους ιεροκήρυκες. Στην πράξη προτιμούμε τη μακαριότητα της οικονομικής μας ευμάρειας, τον πλουτισμό, την εξασφάλιση θέσεων, δυνάμεως, κοινωνικής επιρροής, έστω και εις βάρος άλλων. Υμνούμε την αγάπη, την δικαιοσύνη, αλλά αγανακτούμε μόνον όταν αδικούμεθα προσωπικά. ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
