πρωτοχρονια 2016

Πρός τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ Λαό
τῆς καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,
Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ ζοῦμε σήμερα τήν ἀνατολή μιᾶς νέας χρονικῆς περιόδου, τοῦ ἔτους 2016.
Ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό νά εὐλογήσει τήν εἴσοδο στόν νέο Ἐνιαυτό τῆς χρηστότητός Του, νά δωρήσει ὄμβρους εἰρηνικούς γιά τήν καρποφορία τῆς γῆς, εὐκράτους καί ὑγιεινούς ἀέρας γιά τούς ἀνθρώπους καί τήν ἄλογη κτίση, εἰρήνη καί ὁμόνοια στόν κόσμο.
Ἀκούσαμε τόν σήμερα τιμώμενο ἀπό τήν Ἐκκλησίας μας Μέγα Βασίλειο τοῦ ὁποίου τήν Θεία Λειτουργία τελοῦμε, νά λέγει εὐχόμενος: «Κύριε τήν νεότητα παιδαγώγησον, τό γῆρας περικράτησον, τούς ὁλιγοψύχους παραμύθησον, τούς ἐσκορπισμένους ἐπισυνάγαγε, τούς πεπλανημένους ἐπανάγαγε, τήν Ἁγίαν Ἐκκλησίαν καλῶς διαφύλαξον, λάλησον ἀγαθά στίς καρδιές τῶν ἀρχόντων τοῦ κόσμου γιά τήν εἰρηνική συνύπαρξη τῶν λαῶν τῆς γῆς».
Ὁ χρόνος ἀδελφοί διαδραματίζει σπουδαῖο ρόλο στή ζωή μας καί στήν σωτηρία μας καί ἐπειδή εἶναι βραχύς γι’ αὐτό εἶναι καί πολύτιμος.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς προτρέπει: «Ἀδελφοί ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν», νά ἀξιοποιήσουμε τόν χρόνο τῆς ζωῆς μας. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος ὁ ὑπέρχρονος ντύνεται τόν χρόνο καί ὁ χρόνος φιλοξενεῖ τόν ἄχρονο. Ὁ Χριστός μπαίνει στήν ἱστορία καί γίνεται ἡ χώρα τῶν ζώντων μέ τήν ἐνανθρώπησή του καί ἡ Θεοτόκος ἡ χώρα τοῦ ἀχωρήτου.
Ἡ χαρά τῶν ἡμερῶν ἐπισκιάζεται ἀπό τά δυσάρεστα γεγονότα πού συμβαίνουν στίς ἡμέρες μας καί δημιουργοῦν ἀνασφάλεια καί προβληματισμό.
«Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί» κατά τόν Εὐαγγελιστή τῆς ἀγάπης, τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Θεολόγο καί εἶναι ἀπαράδεκτο νά ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού ἐπικαλούμενοι τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ νά σκοτώνουν ἀνθρώπους, νά τούς ὁδηγοῦν στήν προσφυγιά, νά ἀφήνουν ὀρφανά παιδιά, νά γίνεται ἡ Μεσόγειος ὁ ὑγρός τάφος χιλιάδων ἀνθρώπων, νά καταστρέφονται μνημεῖα πολιτισμοῦ.

Ἄς ἀναλογισθοῦμε ὅμως καί ἄς ἀναλάβουμε τίς εὐθύνες μας. Ποιός τά δημιούργησε ὅλα αὐτά;
Ὁ Χριστός μᾶς διδάσκει «ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν». Καί πλησίον εἶναι ὁ κάθε ἄνθρωπος εἴτε ζεῖ δίπλα μας ἤ στήν ἄλλη ἄκρη τοῦ κόσμου. Θά πρέπει νά σεβόμαστε τόν κάθε ἄνθρωπο, τήν πίστη του, τόν πολιτισμό του, τήν παράδοση, τήν γλώσσα του. Στήν Εὑρώπη χρόνια τώρα ἀκοῦμε νά γίνεται λόγος, να γίνονται συσκέψεις, συμβούλια μόνο γιά τά οἰκονομικά, κανένας λόγος γιά ἰδανικά καί ὀράματα καί ἔτσι ἐξηγεῖται γιατί οἱ νέοι τῆς Εὐρώπης ἀναζητοῦν ἔμπνευση γιά τή ζωή στόν μυστικισμό τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν.
Ὁ λαός μας περνάει δυσκολίες, τοῦ φορτώνουν καθημερινά φορτία δυσβάσταχτα. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ τήν Πρωτοχρονιά νά παίξουμε ὄχι στά τυχερά παιχνίδια, ἀλλά στό παιχνίδι τῆς ἀγάπης γιά τόν συνάνθρωπο. Ἡ ἀγάπη δέν ἔχει σύνορα, δέν ξεχωρίζει ἀνθρώπους ἀπό τό χρῶμα, τήν πίστη, τόν πολιτισμό καί τό παράδειγμα μᾶς τό δίνει ὁ Χριστός ὅταν περιθάλπτει τόν ἀλλογενῆ Σαμαρείτη.
Ἀδελφοί, τό νέο ἔτος ἦλθε μέ ἐλπίδες, προσδοκίες καί ἄς εἶναι ἡ προσευχή ὅλων μας πρός τόν Θεό γιά τήν εἰρήνη, τήν ὑγεία, τήν ἀγάπη, τήν δικαιοσύνη, τήν ἑνότητα, τήν προκοπή, τήν πνευματική καί ἀνθρώπινη γιά τήν πατρίδα μας καί ὁλόκληρο τόν κόσμο.
Καλή καί Εὐλογημένη Χρονιά.

Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»
Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα από την αρχή του κατά Μάρκον ευαγγελίου μας παρουσιάζει τη ζωή και τη φωνή του «βοώντος εν τη ερημώ» Ιωάννου του Βαπτιστού. Η φωνή αυτή προαγγέλλει τον Μεσσία και το ευαγγέλιό του και ως εκ τούτου η εμφάνιση αυτής της μορφής συνιστά, κατά τον ευαγγελιστή, την «αρχήν του ευαγγελίου Ιησού Χρίστου, υιού Θεού». Η δραστηριότητα και το κήρυγμα του Ιωάννου δηλώνουν ότι έφθασε η εποχή του Μεσσίου και το «ευαγγέλιο» θ’ απλωθεί σαν χαρμόσυνο μήνυμα ανάμεσα στους ανθρώπους. Μπροστά σε μία τέτοια θεία δωρεά δεν υπάρχει άλλη πιο συνετή στάση εκ μέρους των ανθρώπων από τη μετάνοια. Μετάνοια όχι για να έλθει η βασιλεία του Θεού όπως εδίδασκαν παλαιότερα οι προφήτες, αλλά γιατί ήδη έρχεται στο πρόσωπο του Χριστού.
Τι είναι όμως το «ευαγγέλιο» και τι σημαίνει για μας σήμερα; Στους ανθρώπους που στέναζαν κάτω από την τυραννία του κακού, κάτω από το βάρος της δουλείας ως κοινωνικού και ως πνευματικού φαινομένου, αλλά και κάτω από το ζυγό του Μωσαϊκού Νόμου παρέχεται η ευχάριστη αγγελία ότι το κακό που με διάφορες μορφές τους καταδυναστεύει χάνει τη δύναμή του, καταστρέφεται στο σταυρό και την ανάσταση του Χριστού και μία νέα δυνατότητα ζωής προσφέρεται στους ανθρώπους μέσα στην Εκκλησία. Αρκεί βέβαια οι άνθρωποι να μετανοήσουν, να επιστρέψουν δηλαδή από τις αμαρτωλές εκδηλώσεις τους στο Θεό και να δεχθούν με ταπείνωση και συντριβή τη δωρεά του.
Κατά την εποχή του Χριστού οι άνθρωποι με λαχτάρα και αγωνία περίμεναν τη λύτρωση από τη μύηση στα διάφορα μυστήρια, από τις υποσχέσεις των αυτοκρατόρων που προβάλλονταν ως θεοί, από τα διάφορα φιλοσοφικά κηρύγματα. Κι όλα κατέληγαν σε μία τραγική απογοήτευση. Η ίδια απογοήτευση συνόδευε και την αδυναμία των Ιουδαίων για την τήρηση του Μωσαϊκού Νόμου.
Την ίδια απογοήτευση διαπιστώνει κανείς και από τα σύγχρονα «ευαγγέλια», στα όποια στήριξαν κατά καιρούς οι άνθρωποι τις κρυφές και φανερές ελπίδες τους για μία πιο ανθρώπινη ζωή. Παρ’ όλες τις φαινομενικά εντυπωσιακές επιστημονικές και τεχνικές επιτεύξεις, ο φόβος του πολέμου, του θανάτου και της καταστροφής πλανάται παντού. Το ευαγγέλιο του Χριστού είναι πάντοτε παρόν μέσα στην ανθρωπότητα, σαν κρίση και σαν σωτηρία-σαν κρίση που οδηγεί στην αυτοκριτική και τη μετάνοια και κυρίως σαν μήνυμα χαρούμενό της σωτηρίας που πηγάζει από το σταυρό και την ανάσταση του Χριστού. ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ