ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
κ.κ. Π Α Ν Τ Ε Λ Ε Η Μ Ο Ν Ο Σ
Σάββατο 16-1-2016 Μέγας Ἑσπερινός εἰς τόν Ἱερό Μητροπολιτικό
ΩΡΑ: 18:00 – 19:30 Ναό Τιμίου Προδρόμου Ξάνθης, ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ
Ἁγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου τοῦ ἐξ΄ Ἰωαννίνων.
Κυριακή 17-01-2016 Θεία Λειτουργία εἰς τόν πανηγυρίζοντα Ἱερό
ΩΡΑ: 07:00-10:30 Ναό Ἁγίου Ἀθανασίου οἰκισμοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου.
ΩΡΑ: 18:00-19:30 Μέγας Ἑσπερινός εἰς τόν πανηγυρίζοντα Ἱερό
Μητροπολιτικό Ναό Ἁγίου Ἀθανασίου Διδυμοτείχου.
Δευτέρα 18-01-2016 Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία εἰς τόν Ἱερό
ΩΡΑ: 07:00-10:30 Μητροπολιτικό Ναό Ἁγίου Ἀθανασίου Διδυμοτείχου.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
«ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΕΥΕΡΓΕΣΙΕΣ»
Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Ευαγγελιστής Λουκάς περιγράφει την αντίδραση των δέκα λεπρών απέναντι στον ευεργέτη Χριστό. Ο ένας γύρισε λαχανιασμένος από το τρέξιμο, τη συγκίνηση, την αγαλλίαση. Πέφτει στα πόδια του ευεργέτου του και τα φιλάει, τα λούζει με δάκρυα ευγνωμοσύνης. Όπου να ‘ναι θα πρέπει να φανεί και ο δεύτερος, κι ο τρίτος, κι οι υπόλοιποι που έγιναν με τρόπο θαυμαστό καλά. Έτσι θα περίμενε κανείς. Αλλ’ η ώρα περνά κι οι άλλοι δε φαίνονται. Κι ούτε πρόκειται ποτέ να φανούν…
Έφυγαν…Ήταν μαζί, όταν ικέτευαν για τη θεραπεία. Αφού την πήραν, οι δρόμοι τους χωρίστηκαν. «Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν∙ ουχί οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα που; ουχ ευρέθησαν υποστρέψαντες δούναι δόξαν τω Θεώ ει μη ο αλλογενής ούτος;»
Και δεν είναι μόνον οι εννέα. Είναι σειρά ατελείωτη. Κι όλοι βιάζονται∙ και φεύγουν. Σημαδεμένοι με μια άλλου είδους λέπρα: την αγνωμοσύνη. Είναι η φάλαγγα των ευεργετημένων από τον Χριστό, οι οποίοι ποτέ δε γύρισαν για να Του πουν «ευχαριστώ». Η μορφή του Ευεργέτου έσβησε από τη μνήμη τους. Εἶναι κάτι που βλέπουμε και ψηλαφούμε καθημερινά στη ζωή. Ίσως και στην προσωπική μας ζωή.
Αντιμετωπίζουμε κατά καιρούς φοβερές δοκιμασίες, ατυχήματα, θανατηφόρες αρρώστειες, επαγγελματικά, οικογενειακά αδιέξοδα. Απελπιζόμαστε, κλαίμε, ικετεύουμε, υψώνουμε τη φωνή μας: «Ιησού επιστάτα, ελέησον ημάς». Κύριε, χανόμαστε. Από πουθενά δεν ελπίζουμε βοήθεια. Βάλε το χέρι Σου! Όταν όμως έρθει η ποθητή λύση, ξεχνούμε. Τρέχουμε τότε πίσω όχι από τον Χριστό, αλλά από τους αγνώμονες λεπρούς. Οι περασμένες δυσκολίες υποτιμούνται, ο ευεργέτης λησμονείται.
Προηγουμένως βέβαια σκεπτόμαστε ότι μόνο ο Θεός μπορούσε να μας βγάλει από το αδιέξοδό μας. Όταν όμως εξερχόμαστε από αυτό τα πράγματα ερμηνεύονται ορθολογιστικά. Και το ουσιαστικότερο, η στοργή και η πρόνοια του Θεού, εκείνο που βρίσκεται πίσω από όλες αυτές τις περίεργες συμπτώσεις και τα απρόοπτα, παραμερίζεται, ξεχνιέται.
Μη πούμε ποτέ «Αργότερα», η ευγνωμοσύνη προς τον Χριστό έχει απόλυτη προτεραιότητα. Το «ευχαριστώ» ο ευγνώμων λεπρός το λέει με όλη του την ψυχή, μ’ όλο το σώμα, μ’ ολόκληρο τον Εαυτό του. Νιώθει κανείς όχι απλώς την δύναμη και την θερμότητα των αισθημάτων, αλλά και την ειλικρίνεια, το βάθος της ευγνωμοσύνης. Ευτυχώς, οι ευκαιρίες δεν λείπουν για να μιμηθούμε και εμείς τον ευγνώμονα λεπρό. ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
