Γράφει ο Γ. Κολλάρος
Η φωτογραφία του 3χρονου Αϊλάν ξαπλωμένου μπρούμυτα στην παραλία Μπόντρουμ της Τουρκίας στις αρχές του Σεπτέμβρη 2015, που συγκλόνισε τον κόσμο, αποτελεί τραγικό σύμβολο του τρομακτικού ανθρώπινου κόστους της παγκόσμιας μεταναστευτικής κρίσης.
Ο μικρός Αϊλάν πνίγηκε μαζί με τη μητέρα του Ρεχάν και τον 5χρονο αδελφό του Γκαλίπ (και άλλα παιδιά, συνολικά 12 πρόσφυγες), όταν το σκάφος στο οποίο επέβαιναν ανατράπηκε στη Μεσόγειο Θάλασσα. Η οικογένεια προερχόταν από το Κομπάνι της Συρίας, πόλη την οποία οι μαχητές του ISIS πολιόρκησαν επί πολλούς μήνες στα τέλη του 2014, αναγκάζοντας δεκάδες χιλιάδες ντόπιους να διαφύγουν.
Οι πρόσφυγες είναι θύματα του ιμπεριαλισμού
Όταν το άψυχο σώμα του βγήκε μετά από ναυάγιο με άλλους Σύρους σε βάρκα προς την Κω έκανε το γύρο του κόσμου στα αστικά ΜΜΕ. Μιλήσανε για σοκ και τραγωδία. Χαρακτηριστικοί και οι τίτλοι στις δικές μας αστικές εφημερίδες που συνόδευαν τη συγκλονιστική εικόνα: «Φτάνει πια η ανεπάρκεια της Ευρώπης μπροστά στο δράμα της μετανάστευσης» (ΝΕΑ), «Σοκάρει το δράμα στο Αιγαίο» («Έθνος»), «Σε θάλασσες και ακτές δοκιμάζονται οι αξίες του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Τι δεν καταλαβαίνετε;» («Εφημερίδα των Συντακτών»), «Όχι άλλα πνιγμένα παιδιά στο Αιγαίο» («Αυγή») αλλά και ο προκλητικός «Ασφυξία από λαθρομετανάστες. Παγκόσμια ανατριχίλα» («Δημοκρατία»).
Πίσω από τα δακρύβρεχτα ρεπορτάζ και την οδύνη που βέβαιο είναι ότι αισθάνεται κάθε φυσιολογικός άνθρωπος, υπάρχει ένα «τείχος καπνού» και συγκάλυψης των πραγματικών αιτιών αυτής της βαρβαρότητας. Και αυτή δεν αφορά μόνο τα τελευταία τραγικά θύματα και τον μικρό Αϊλάν, που επιχείρησαν να ξεφύγουν γενικά και αόριστα από έναν πόλεμο ή τις «αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού». Άραγε, ποιες αξίες μπορεί να έχουν οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, δηλαδή οι αστικές τάξεις και οι εκπρόσωποί τους;
Υπήρξε όμως και η φωνή του λαού. Ο Οδηγητής, όργανο του Κεντρικού Συμβούλιου της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη με εξώφυλλο το τραγικό συμβάν και σύνθημα «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή να αγωνίζεσαι για το δίκιο».
Η εικόνα έγινε αφίσα ενάντια στον πόλεμο και κολλήθηκε σε εκατοντάδες πόλεις της χώρας, μαζί και στην Ξάνθη.
Προσωπικά την έχω δει σε φοιτητικά δωμάτια δίπλα στη φωτογραφία του Τσε.
Οι …αξίες τους, είτε συνεργάζονται είτε αντιπαρατίθενται με άλλους ιμπεριαλιστές, είναι η εξασφάλιση στους μονοπωλιακούς τους ομίλους του ελέγχου ενεργειακών πόρων, δρόμων μεταφοράς τους, σφαιρών επιρροής και αγορών. Γι’ αυτούς τους λόγους κάνουν επεμβάσεις, διαλύουν κράτη με διάφορα προσχήματα, όπως της …υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή της ειρήνης. Σφάζουν λαούς, αξιοποιώντας και δικά τους κατασκευάσματα όπως οι Ταλιμπάν ή σήμερα οι τζιχαντιστές στη Συρία και το Ιράκ. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η επιθετικότητα κλιμακώθηκε μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στα σοσιαλιστικά κράτη, στη Σοβιετική Ένωση ΕΣΣΔ και την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Αυτό δεν έγινε με τις ευρωΝΑΤΟικές επεμβάσεις στη Γιουγκοσλαβία και στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και στη Συρία που συνεχίζονται και διογκώνουν τους ξεριζωμένους; Αυτό δε συνεχίζεται στην Παλαιστίνη, όπου οι εικόνες των σκοτωμένων, των τραυματισμένων παιδιών είναι καθημερινή ρουτίνα; Στην Ουκρανία γιατί αιματοκυλίστηκε ο λαός; Στην Αφρική, την πλούσια «μαύρη ήπειρο» όπου οι αστικές κυβερνήσεις προσφέρουν φτώχεια στους λαούς της, το ίδιο δεν έγινε και γίνεται; Τελευταία παραδείγματα η Λιβύη, η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, το Μάλι. Αλλά και όπου δεν υπάρχουν ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και ένοπλες συγκρούσεις, αυτό που κυριαρχεί είναι η καπιταλιστική βαρβαρότητα, η ανέχεια και η εξαθλίωση για τους εργαζόμενους που διαβιούν με ελάχιστα δολάρια τη μέρα, που βλέπουν τα παιδιά τους να λιώνουν από την ασιτία, τις επιδημίες και τις αρρώστιες, την αμορφωσιά και την ανεργία.
Αυτή είναι η πραγματική αιτία που διάφοροι όψιμοι …ευαίσθητοι θέλουν να θάψουν. Η καπιταλιστική βαρβαρότητα που υπηρετούν, που θέλουν να θωρακίσουν, που την εξωραΐζουν όταν οι λαοί αρχίζουν να τους παίρνουν χαμπάρι και θέλουν να τους πείσουν ότι είναι τάχα μονόδρομος. Άρα, το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτοί που δημιουργούν το πρόβλημα, οι κεφαλαιοκράτες, οι ιμπεριαλιστές και η εξουσία τους, δεν μπορούν να το λύσουν πραγματικά. Φυσικά, τώρα που οι μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές διογκώνονται, οι αστικές κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, περιλαμβανομένης και της ελληνικής, που πάντα συμμετείχε στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς με ό,τι παραλλαγή και αν εμφανιζόταν (αυτοδύναμες κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ή συνεργασίας ή της δήθεν «Αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ), εμφανίζονται να παίρνουν μέτρα για την αντιμετώπιση του ανθρωπιστικού δράματος.
Φυσικά, αυτά εντάσσονται και σε άλλες σκοπιμότητες, με το θολό διαχωρισμό των προσφύγων (λες και οι άλλοι ξεριζωμένοι εγκαταλείπουν τις χώρες τους για …πλάκα), τη «λεγόμενη δίκαιη κατανομή των προσφύγων», όπου εξελίσσεται ένας σφοδρός ανταγωνισμός, ιδιαίτερα από χώρες που έχουν χτυπηθεί λιγότερο από την κρίση (βλέπε Γερμανία), που βλέπουν στους πρόσφυγες και μια ευκαιρία αξιοποίησης φτηνής εργατικής δύναμης.
Αλλά, και η «μηχανή ενημέρωσης» του ISIS προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τον τραγικό θάνατο του Αϊλάν για δικό τους όφελος, με φωτογραφίες του στο προπαγανδιστικό περιοδικό τους Dabiq ως μέρος ενός προειδοποιητικού άρθρου για τους κινδύνους που περιμένουν τους ανθρώπους που επιχειρούν να διαφύγουν από τη χώρα. Οι καλοταϊσμένοι από τους ιμπεριαλιστές τρομοκράτες χρησιμοποιούν το θάνατο της οικογένειας για δικό τους όφελος, υποστηρίζοντας ότι ίδια μοίρα θα αντιμετωπίσει οποιαδήποτε άλλη οικογένεια φεύγει από έδαφος που βρίσκεται υπό τον έλεγχο του ISIS. Με τίτλο «Ο κίνδυνος της εγκατάλειψης του Ισλάμ», ένα άρθρο στο μηνιαίο περιοδικό τζιχαντιστικής προπαγάνδας κατηγορεί τους γονείς του Αϊλάν για το θάνατό του, υποστηρίζοντας ότι οι μουσουλμάνοι που αφήνουν τα εδάφη του ISIS, ουσιαστικά εγκαταλείπουν τη θρησκεία τους και ως εκ τούτου, προκαλούν την οργή του Αλλάχ.
«Πρέπει να γνωρίζετε ότι όσοι οικειοθελώς αφήνουν το Darul-Ισλάμ [Γη του Ισλάμ] για το Darul-Kufr [γη των μη-πιστών] διαπράττουν μια επικίνδυνα μεγάλη αμαρτία, δεδομένου ότι είναι ένα πέρασμα προς το Κufr [την απιστία] και μια πύλη προς την εγκατάλειψη του Ισλάμ για το Χριστιανισμό, την αθεΐα, ή το φιλελευθερισμό. Όσοι περνάνε στο Κufr, βρίσκονται υπό τη συνεχή απειλή της πορνείας, των ναρκωτικών και του αλκοόλ. Θα ξεχάσουν τη γλώσσα του Κορανίου -τα αραβικά- καθιστώντας την επιστροφή στη θρησκεία και τις διδασκαλίες ακόμα πιο δύσκολη». Στη συνέχεια, το άρθρο αναφέρει πολλούς διανοούμενους του Ισλάμ, καθώς και αποσπάσματα από το Κοράνι και το Χαντίθ, σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει τους ισχυρισμούς τους ότι τα άτομα που εγκαταλείπουν τα εδάφη του ISIS σπάνε τους θρησκευτικούς νόμους, προσθέτοντας ότι όσοι δεν συμμορφώνονται με αυτούς «γυρίζουν την πλάτη τους στο Θεό διακινδυνεύοντας την καθαρότητα της ψυχής τους με την επιλογή τους να περνούν το χρόνο τους με μη μουσουλμάνους.
Μήπως οι εκδότες του Charlie Hebdo πάνε πίσω; Η φασιστική αηδία που περιέλαβαν στην τελευταία τους έκδοση με τον μικρούλη να έχει επιβιώσει και μεγαλώνοντας να γίνεται βιαστής γυναικών,
Μας αναγκάζει να φωνάξουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας
Είμαστε όλοι Μπουρκίνα Φάσο με τους τουλάχιστον 20 νεκρούς
από επίθεση τζιχαντιστών σε ξενοδοχείο
Αλλά δεν είμαστε όλοι Charlie Hebdo
Να γιατί σήμερα χρειάζεται να δυναμώσει η ταξική εργατική αλληλεγγύη στους ξεριζωμένους των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, κάτι που κάνει ήδη το ταξικό κίνημα στη χώρα μας, επίσης να απομονωθούν οι ρατσιστικές και εθνικιστικές δυνάμεις. Ταυτόχρονα, πρέπει να δυναμώσει η διεκδίκηση από την ΕΕ και τις αστικές κυβερνήσεις -και την ελληνική- λήψης άμεσων μέτρων. Να παρθεί πίσω η αντιμεταναστευτική πολιτική των Κανονισμών του Δουβλίνου, να εξασφαλιστούν γρήγορες διαδικασίες καταγραφής των προσφύγων και μεταναστών, δυνατότητα να κατευθυνθούν στις χώρες που επιθυμούν και έχουν συγγενείς ή φίλους, ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και περίθαλψης στους σταθμούς υποδοχής. Αυτές τις θέσεις, τις μόνες που μπορούν να αντιμετωπίσουν πραγματικά το πρόβλημα, τις διατυπώνει στη χώρα μας μόνο το ΚΚΕ, που δε μένει στην επιφάνεια του προσφυγικού δράματος, αλλά προβάλλει τις αιτίες και την ανάγκη της διεθνιστικής αλληλεγγύης και της πάλης ενάντια στον καπιταλισμό και τα μονοπώλια.
