Ν. Λυγερός
Η ενέργεια και η στρατηγική είναι τα δομικά στοιχεία της πολιτικής και της οικονομίας. Με τα νέα δεδομένα που έχουμε στο επίπεδο των υδρογονανθράκων μέσω της κυπριακής ΑΟΖ, διαμορφώνεται μια νέα στρατηγική. Κι αυτό γίνεται όχι μόνο σε εθνικό επίπεδο, αλλά και σε τοπικό. Η ενεργειακή Κύπρος δεν μπορεί να βασίζεται μόνο σ’ ένα ενεργειακό λιμάνι. Υπάρχει μια αναλογία με τα κάστρα της Κύπρου και πρέπει να σκεφτούμε ότι η πολιορκητική μας δίνει ενδείξεις και για τη διαχείριση των ενεργειακών πόρων και των τοποθεσιών τους. Σε αυτό το πλαίσιο έχει τεράστια σημασία να παίξει τον ρόλο της η Λάρνακα σε συνδυασμό με την Λευκωσία. Επίσης, πρέπει να σκεφτούμε σε βάθος χρόνου και μετά την επίλυση του κυπριακού, ότι θα παίξουν έναν ανάλογο ρόλο και η Αμμόχωστος και η Κερύνεια, βέβαια με άλλου τύπου υπηρεσίες, αφού τα στρατηγικά κοιτάσματα φυσικού αερίου βρίσκονται όλα νότια της Κύπρου λόγω της μεσογειακής ράχης. Επίσης, εκτός από την κατασκευή του σταθμού υγροποίησης που θα απασχολεί με όλο το πλαίσιό του εκατό χιλιάδες θέσεις εργασίας, θα πρέπει να σκεφτούμε και το εθνικό δίκτυο της Κύπρου για την τροφοδότηση των οικογενειακών δικτύων με φυσικό αέριο. Βλέπουμε τώρα ότι με τα δεδομένα και τις προοπτικές που έχουμε στον τομέα των υδρογονανθράκων δεν είμαστε πια στο επίπεδο του ερωτήματος αν έχουμε ή δεν έχουμε φυσικό αέριο, αλλά πώς θα διαχειριστούμε στρατηγικά αυτό που έχουμε για να αξιοποιήσουμε και την προστιθέμενη αξία που μας προσφέρει για την εξέλιξη της Κύπρου ακόμα και τα επόμενα πενήντα χρόνια.
