Γράφει ο Αλέξανδρος Παυλικιάνος
Οδός Λευκίπου. Ένας δρόμος που στεγάζει την φοιτητική εστία και ένας χώρος που οι φοιτητές μας και αυριανοί επιστήμονες αντιλαμβάνονται την προχειρότητα που το κράτος τους αντιμετωπίζει.
Στέκονται στην ουρά για να πάρουν ένα πιάτο φαγητό. Δεν γνωρίζουμε πώς ξαφνικά προέκυψε μία φοιτητική λέσχη έξω από την Πανεπιστημιούπολή.
Όπως μας είπαν οι φοιτητές που περίμεναν στην ουρά σαν τους πρόσφυγες για να πάρουν ένα πιάτο φαγητό, (τουλάχιστον αυτήν την εικόνα καταγράψαμε περνώντας τον δρόμο), ο επιχειρηματίας διέθεσε αυτόν τον χώρο και το Πανεπιστήμιο προφανώς συναίνεσε, γιατί άραγε;
Κάτω από ποιες προϋποθέσεις «στήθηκε» η λέσχη σίτισης; Το Πανεπιστήμιο έβαλε κάποιους όρους για ανθρώπινες συνθήκες λήψης του φαγητού;
Το συμβούλιο που έδωσε το ΟΚ στον επιχειρηματία τι ακριβώς έλαβε υπ όψη του;
Γιατί η λέσχη βρίσκεται μακριά από την Πανεπιστιμιούπολη ή έξω από τις σχολές;
Να διευκρινίσουμε ότι αυτό που γράφουμε δεν έχει να κάνει με τον επιχειρηματία ο οποίος αυτόν τον χώρο διαθέτει και καλά κάνει, αλλά αυτό έχει να κάνει με τα στάνταρ που όρισε η αρμόδια επιτροπή του πανεπιστημίου.
Αποτέλεσμα να είναι στημένοι οι φοιτητές στην ουρά για να πάρουν ένα πιάτο φαγητό σαν τους πρόσφυγες, πρόσφυγες και αυτοί μέσα στην Χώρα τους.
Τελικά πόσο τιμά το ΔΠΘ αυτή η εικόνα; Πώς νοιώθουν αυτά τα παιδιά που αύριο μεθαύριο θα καθορίσουν την τύχη της Χώρας;
Μία απάντηση από το Πανεπιστήμιο πιστεύουμε ότι χρειάζεται.
