Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Follow @Sp_Rizopoulos
Ο θόρυβος που σήκωσαν οι δηλώσεις του υφυπουργού Εξωτερικών Δημήτρη Μάρδα ήταν αναμενόμενος. Η έννοια του «πρόσφυγα – επενδυτή» ήρθε κι έπεσε σαν κεραμίδα, σε μια χώρα που παρατηρεί αμήχανη το προσφυγικό ζήτημα να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ειδικά, μάλιστα, όταν διευκρίνισε πως την πρόταση τη βρήκε μετά από αναζήτηση στο …Google! Παρ’ όλα αυτά, προσωπικά δεν θα μπω στο χορό όσων έσπευσαν να τρολάρουν και να λοιδορήσουν τον Μάρδα. Αντίθετα, θα έλεγα να δούμε «μισογεμάτο» το ποτήρι.
Τι εννοώ; Έστω κι έτσι, είναι σημαντικό πως βγήκε από το στόμα μέλους της κυβέρνησης η λέξη επένδυση. Για το ΣΥΡΙΖΑ η συγκεκριμένη λέξη έχει μια αρνητική φόρτιση και μέχρι σήμερα αυτή η κυβέρνηση έχει κάνει όλες τις λάθος πολιτικές για να αποθαρρύνει οποιονδήποτε θα ήθελε να βάλει τα λεφτά του σε αυτή τη χώρα, Έλληνα ή ξένο. Το γεγονός πως αναγνωρίζεται, έστω κι έτσι, η σημασία των επενδύσεων είναι θετικό. Που ξέρεις… ξεκινώντας από εκεί μπορεί να βάλουν μυαλό και όλα τα υπόλοιπα που αφορούν στις ιδιωτικές επενδύσεις.
Το δεύτερο στοιχείο που με κάνει να βλέπω «μισογεμάτο» το ποτήρι είναι πως έστω κι έτσι ανοίγει μια συζήτηση για το πώς θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στα δημόσια ταμεία και στην ανάπτυξη οι ξένοι που είτε βρίσκονται ή θα βρεθούν στην Ελλάδα. Είμαι από αυτούς που είχα υποστηρίξει την αντιγραφή της ισπανικής «πατέντας» να χορηγείται υπηκοότητα σε όσους αγοράζουν ακίνητα από ένα ποσό και πάνω και πράγματι, ο τότε υπουργός Ανάπτυξης και νυν αντιπρόεδρος της ΝΔ Κωστής Χατζηδάκης υιοθέτησε την πρόταση και πέρασε διάταξη με βάση την οποία χορηγείται υπηκοότητα σε όποιον αγοράζει ακίνητο άνω των 250.000 ευρώ.
Φρονώ πως σε μια χώρα που διψάει για δημόσια έσοδα και επενδύσεις καμία δυνατότητα δεν θα πρέπει να μένει αναξιοποίητη και κάθε πρόταση να αξιολογείται με βάση τις ρεαλιστικές δυνατότητες να προσφέρει στα ζητούμενα της οικονομίας και όχι να συζητιέται στη βάση ιδεολογικών αντιλήψεων οποιασδήποτε απόχρωσης. Συνολικά, λοιπόν, θα έπρεπε να δούμε πως μπορεί να μπει μια τάξη στο πλήθος των αλλοδαπών που βρίσκονται στη χώρα μας και, μάλιστα, με τρόπο οικονομικά προσοδοφόρο.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν στην Ελλάδα αρκετές χιλιάδες μετανάστες καθ’ όλα νόμιμοι, με πολλά χρόνια παραμονής στην Ελλάδα. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί να μην μπορούν με ένα παράβολο 10.000 ευρώ να αποκτούν ελληνική ταυτότητα; Με απλές και καθαρές διαδικασίες. Παράβολο 10.000 ευρώ στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και με την απόδειξη κατευθείαν στο αστυνομικό τμήμα για την έκδοση ταυτότητας. Ούτε μεσάζοντες, ούτε δικηγόροι, ούτε «κονέ» και «βίσματα», όπως γίνεται τώρα και στοιχίζει πολλά περισσότερα χρήματα και με αβέβαιο αποτέλεσμα.
Από κει κι έπειτα για κάθε ξένο που εισέρχεται στη χώρα και δεν υπάρχει για αυτόν κανένα επιβαρυντικό στοιχείο για συμμετοχή ή σχέσεις με παράνομες δραστηριότητες κάθε μορφής, πρόσφυγα, μετανάστη ή όποιον απλά το επιθυμεί, θα μπορούσε να υπάρχει η πρόβλεψη αγοράς της υπηκοότητας με το ποσό των 100.000 ευρώ. Ναι, αγορά. Καθαρά και χωρίς ενοχές. Οι επενδύσεις που λέει ο Μάρδας ακόμη κι αν γίνονταν θα αργούσαν να αποδώσουν πραγματικά οικονομικά οφέλη. Με μια ξεκάθαρη διαδικασία αγοράς της υπηκοότητας με 100.000 ευρώ, θα έμπαιναν στα δημόσια ταμεία πολλά περισσότερα χρήματα, απ’ όσα μπορούν να φανταστούν ορισμένοι. Κι ας αφήσουν κάποιοι άλλοι τα «ανθρωπιστικά» μυξοκλάματα. Δηλαδή ο ανθρωπισμός τους δεν προσβάλλεται όταν κόβονται οι συντάξεις του χιλιάρικου;
Η Ελλάδα είναι σταυροδρόμι των μεγάλων μεταναστευτικών ροών. Αυτή είναι η γεωγραφική μοίρα της χώρας και το να κλείνουμε τα μάτια δεν έχει απολύτως κανένα νόημα. Σίγουρα όμως έχει νόημα να εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα συγκέντρωσης πόρων από την προστιθέμενη αξία της ελληνικής υπηκοότητας και της ιδιότητας του Ευρωπαίου πολίτη. Από το να κλαίμε τη μοίρα μας «για το κακό που μας βρήκε», ας δούμε το ποτήρι μισογεμάτο!
