Πώς ήταν τα αρχαία graffiti; Ήταν οι αρχαίοι Έλληνες ανορθόγραφοι; Έγραφαν άσεμνα “συνθήματα” σε… βράχους; Πώς ταχυδρομούσαν ένα μήνυμα μέσα σε όστρακο; Ποια διαδικασία ακολουθούσαν οι συγγενείς ενός νεκρού, που παρήγγειλαν το επιτύμβιο επίγραμμα; Μικρές στιγμές της καθημερινότητας υπαρκτών προσώπων της αρχαιότητας, προσωπικοτήτων της δημόσιας ζωής, μίας κοινωνικής ελίτ ή και απλών τεχνιτών, εμπόρων, πολεμιστών, ανδρών, γυναικών και παιδιών “ζωντανεύουν” μέσα από τη μελέτη των επιγραφών.
“Επιγραφές επιτύμβιες, ιάσεις, αναθήματα στους θεούς, κατάρες, ιδιωτικές επιστολές, αστεϊσμοί, ερωτικά και άσεμνα χαράγματα, εμπορικά σύμβολα προσφέρουν ανεκτίμητο υλικό για την κατανόηση του αρχαίου κόσμου, όχι μόνο στην επίσημη έκφρασή του, αλλά και στην ανεπίσημη ιδιωτική προσωπική καθημερινότητα. Ακόμη και πρόχειρα ανορθρόγραφα χαράγματα (graffiti) σε βράχους, αποκαλύπτουν την προσωπική διάσταση ενός πολιτισμού”. Η πρόσφατη έκδοση του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας (ΚΕΓ) “Εισαγωγή στην ελληνική επιγραφική: από τον 8ο αιώνα ως την ύστερη αρχαιότητα”, που επιμελήθηκαν η Νίκη Οικονομάκη και ο καθ. Φιλολογίας του ΑΠΘ Ιωάννης Τζιφόπουλος, μυεί τους αναγνώστες και τους φοιτητές των κλασικών σπουδών στην επιγραφική, μια επιστήμη άρρηκτα συνδεδεμένη με κάθε κλάδο της αρχαιογνωσίας, που συχνά θεωρείται απροσπέλαστη και δυσνόητη.
“Η πρωταρχική αξία των επιγραφών θεωρείται η χρήση τους στη συγγραφή της ιστορίας, καθώς αποτελούν σημαντική και συχνά μοναδική ιστορική πηγή για τη μελέτη αρχαιότητας. Για πολλές περιοχές και πόλεις του ελλαδικού χώρου δε θα ήταν γνωστό τίποτα, αν δεν υπήρχαν τα αρχαιολογικά ευρήματα και οι επιγραφές, καθώς εκτός από την Αθήνα και τη Σπάρτη πολύ λίγες λογοτεχνικές και ιστορικές μαρτυρίες υπάρχουν για άλλες ελληνικές πόλεις και μικρότερους οικισμούς”, ανέφερε η κ Οικονομάκη στην παρουσίαση του βιβλίου, στο πλαίσιο της συμμετοχή του ΚΕΓ στη 13η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκη.
Το πλήρες τηλεγράφημα της Σ. Αβραμίδου στη συνδρομητική ιστοσελίδα του ΑΠΕ-ΜΠΕ.
