“Ο Δήμος Ξάνθης μαζεύει τα αδέσποτα και τα εγκαταλείπει στο βουνό για να πεθάνουν από ασιτία!”
Η κοινοποίηση, της είδησης αυτής, στην σελίδα μου στο Faceboook, από μια δραστήρια και φιλόζωη φίλη μου, μου «άνοιξε» παλιές ‘πληγές’, που ο χρόνος δεν μπόρεσε να «κλείσει»… Μέρες τώρα προσπαθώ, «επιστρατεύοντας» την λογική μου και το συναίσθημά μου, να προσεγγίσω το μείζον αυτό ηθικό- για μένα-, ζήτημα και να δώσω απαντήσεις, πρωτίστως στον εαυτό μου….όμως…δεν τα καταφέρνω…
«Ξυπνάει» μέσα μου το ‘γιατί’… που άφησα ‘μισοκοιμισμένο’ λίγα χρόνια πριν….ελπίζοντας, όπως όλοι μας, πως στις πεποιθήσεις και στις ενέργειες μιας υπεύθυνης-ηθικά, πρωτίστως-, Δημοτικής Αρχής είναι μια ‘ζωντανή & βιώσιμη’ πόλη, της οποίας προϋπόθεση θα είναι τελείως νέες σχέσεις των ανθρώπων της με την βιοποικιλότητα και τους φυσικούς πόρους .
Είναι γνωστό πως οι σχέσεις της πόλης με την φύση επηρεάζουν και διαμορφώνουν το κοινωνικό τοπίο της πόλης και την ποιότητα κοινωνικών και ανθρωπίνων σχέσεων.
Η πόλη δεν μπορεί να είναι γκέτο απαγορευτικό για την φύση!!!
Ποιος ηθικός κώδικας δίνει στον άνθρωπο το δικαίωμα να επεμβαίνει και να παρεμβαίνει στον κόσμο της Φύσης και της Ζωής και να φέρεται με τόση βία, αυθαιρεσία και σκληρότητα; Όσο διαφορετικά και να είναι από τον άνθρωπο όλα τα ‘πράγματα’ που συνθέτουν αυτό που ονομάζουμε Φύση, στο βάθος έχουμε κάτι κοινό μεταξύ μας, κάτι που μας ενώνει…Ίδια είναι η πηγή και η μοίρα όλων μας….Ίδια και η καταληκτική μας πορεία….
«Οφείλουμε να δείξουμε στα ζώα μεγάλη καλοσύνη και ευγένεια για πολλούς λόγους. Αλλά, πάνω απ’ όλα, επειδή είναι της ίδιας προέλευσης με εμάς» – Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
Σε όλον τον κόσμο η στάση των ανθρώπων απέναντι στα ζώα έχει αρχίσει να αλλάζει. Όσο περισσότερα μαθαίνουμε για τα άλλα όντα του πλανήτη, τόσο περισσότερο αναγνωρίζουμε την αξία της ζωής σε όλες τις μορφές της και τον δικό μας ρόλο ως αναπόσπαστο κομμάτι του συνόλου. Ο ανθρωποκεντρισμός και οι προκαταλήψεις μας έχουν αποξενώσει από την φύση. Μας έχουν διδάξει ότι τα ζώα είναι διαφορετικά από εμάς και δεν έχουν αξία, παρά μόνο για να ικανοποιούν ανθρώπινες ανάγκες. Δεν είμαστε αποκομμένοι από την υπόλοιπη ζωή του πλανήτη, αλλά άλλο ένα είδος…. κι αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε.
Δίπλα στον άνθρωπο το κάθε ζώο είναι ένας βράχος σιγουριάς και τελειότητας. Ο άνθρωπος με την γνώση αλλοτριώθηκε…αποξενώθηκε..
Πρέπει να δούμε την ζωή μέσα στην ολότητα και την ολότητα ως ζωή. Πρέπει να δούμε την ζωή ως εξέλιξη και την εξέλιξη στην ζωή. Δεν θα πρέπει να απομονώνουμε μια όψη της ζωής και να χάνουμε την μακροκοσμική θέα που αναδεικνύει την συνοχή όλων μέσα σε μια ‘ζωντανή’ ολότητα. Η ιδέα της αναγνώρισης της ζωής στην ολότητα του κόσμου, οδηγεί σε μια πολύ βαθύτερη σχέση συμπάθειας, σε μια στάση αβλάβειας και υπηρεσίας ή διακονίας της ζωής.
Μπορούμε αν μετριάσουμε την ηγετική μας παρεμβατικότητα, αποβλέποντας τόσο σε μια βελτίωση του δικού μας πολιτισμού, όσο, επίσης, και σε μια εξέλιξη των περιβαλλοντικών σχέσεων μέσα στην φύση. Πρέπει να οδηγηθούμε σε μια βαθύτερη κατανόηση του κύκλου της ζωής , για να μην απολέσουμε την ενέργεια και την θεωρητική τεκμηρίωση της συμπάθειας, της αβλάβειας, της υπηρεσίας και της διακονίας , ενθυμούμενοι την βασική επιλογή, την στάση του υπηρετούντος έναντι του υπηρετούμενου στην Φύση.
‘Σεισάχθεια’ για του αδύναμους.!!
«Και έλαβε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπο, ον έπλασε, και έθετο αυτόν εν τω παραδείσω της τρυφής, εργάζεσθαι αυτόν και φυλάσσειν» – Π. Διαθήκη- Γένεσις (Κεφ. Β΄ 15)
Ο άνθρωπος «μοιράστηκε» με τα ζώα το περιβάλλον, αλλά και την εξέλιξη. Έζησαν μαζί στον ίδιο χώρο και αναπτύχθηκαν ‘μαζί’. Τα ζώα έπαιξαν σημαντικούς ρόλους σ’όλη την ιστορία του ανθρώπου πάνω στην γη. Όχι μόνο το ζώο δεν είναι υποκατάστατο, αλλά-για τον άνθρωπο-, είναι αναντικατάστατο/ Η ‘σύνδεση’ με αυτό μας προσφέρει κάτι που δεν μπορούμε να το «αντλήσουμε» από αλλού.
Ο άνθρωπος διάλεξε τον σκύλο για το ρόλο του ζώου συντροφιάς, γιατί αυτός ήταν καλύτερα προσαρμοσμένος γι’ αυτήν την ‘συμβίωση’ και μπορούσε να μεταφέρει τις φυσικές, κοινωνικές του συνδέσεις (σχέσεις στοργής και προσήλωσης) στον άνθρωπο και να του συμπεριφέρεται μ’ έναν τρόπο που ο ίδιος ερμηνεύει ως φιλικό, στοργικό και συντροφικό.!
«Έχουν και τα ζώα μια καρδιά που πονάει, ραγίζει, ματώνει…. Ακούστε τον χτύπο της!!»
Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί εύκολα να βασανίσει κάποιο ζωντανό ον, για οποιοδήποτε λόγο, εάν συνειδητοποιήσει ότι αυτό υποφέρει με τον ίδιο τρόπο που υποφέρει κι αυτός. Εάν το κάνει, τότε, απλώς, δεν μπορεί να ανήκει στο είδος που θέλεις να αποκαλείται ‘άνθρωπος’…
Όσοι εγκαταλείπουν ένα ζώο κάνουν λάθος αν πιστεύουν ότι έτσι του δίνουν μια ευκαιρία ζωής. Το σοκ που υφίσταται το ζώο , που έχει μάθει να ζει προστατευμένο και ξαφνικά βρίσκεται στα βουνά, είναι μεγάλο και, βάσει στατιστικών, οι πιθανότητες να επιβιώσει είναι ελάχιστες. Αυτά τα ζώα πεθαίνουν αργά και βασανιστικά από την πείνα, την δίψα, τις ασθένειες….
Η εγκατάλειψη ζώου είναι ΠΑΡΑΝΟΜΗ και τιμωρείται με φυλάκιση και χρηματική ποινή!!
Είναι καιρός να αξιολογήσουμε μ’ έναν νέο τρόπο το τι πιστεύουμε, την συλλογικότητά μας και τον ίδιο μας τον εαυτό, με ένα βαθύτερο και αμερόληπτο «γνώθι σ’ αυτόν». Αυτό δεν σημαίνει μια απονεύρωση του πνευματικού , του υπερβατικού στοιχείου, αλλά μια εξυγίανση του εαυτού και των ανθρωπίνων σχέσεων. Σημαίνει ένα πνεύμα καλής θέλησης, ελευθερίας, ειρήνης και δικαιοσύνης, που δεν στρεβλώνεται και δεν ευνοεί τις υπερβολές της ανισότητας και της χωριστικότητας.
Η μεγάλη μας πρόκληση είναι το πώς θα περάσουμε από την ισχύ, το συμφέρον και την προκατάληψη- με την οποία ‘συνοδοιπορούν’ η ισχύς και το συμφέρον-,στην πραγματική διάσταση των αξιών. Το ζήτημα, λοιπόν, είναι να βαδίσουμε, επιτέλους, ολοκληρωμένα αυτόν τον δρόμο, να μην έχουμε ιδιοτελή κίνητρα απέναντι στην ειρήνη, στην ελευθερία, στην ευημερία στην φύση και στο πνεύμα.
«Δεν είμαστε πραγματικά πολιτισμένοι αν μας ενδιαφέρει ο εαυτός μας μόνο ως προς την σχέση του ανθρώπου με τον άνθρωπο. Το σπουδαίο είναι η σχέση του ανθρώπου προς ολόκληρη την ζωή» – Albert Schweitzer
Όλοι συμφωνούμε πως είναι ανήθικο να προκαλούμε πόνο στα ζώα, επειδή μας βολεύει και μας ευχαριστεί ή, απλώς, επειδή έτσι έχουμε συνηθίσει. Στον Καταστατικό Χάρτη της Γης αναφέρονται 3 Αρχές ως προς τον Σεβασμό και την Φροντίδα για την Κοινότητα της Ζωής.
- Δείξε τον σεβασμό σου και προς την ζωή σε όλες τις εκφάνσεις της.
- Φρόντισε για την κοινότητα της ζωής με κατανόηση, ευσπλαχνία και αγάπη.
- Διαφύλαξε την γενναιοδωρία και την ομορφιά του πλανήτη Γη για την σημερινή και τις μέλλουσες γενιές.
Η ‘συνύπαρξη’ είναι η επιθυμητή κατάσταση στον πλανήτη Γη και ενέχει τον σεβασμό. Οι ‘πολέμιοι’ αυτής της άποψης οφείλουν να αποδεχτούν, τουλάχιστον, την ‘συμβίωση’, για την οποία απαιτείται ο συμβιβασμός.
Το ζώο αποτελεί τον ομφάλιο λώρο που μας συνδέει με την αθώα και άδολη ύπαρξη, με τον αρχέγονο εαυτό μας, τις ρίζες μας..!!
Σύμφωνα με την Πολιτεία του Πλάτωνα έχουμε την εξής συνεπαγωγή:
Πόλις-Πολιτεία-Πολίτης-Πολιτικός-Πολιτισμός
Ο άνθρωπος είναι ένα ‘δίπολο ον’…στον οποίον «παλεύει» η δυαδικότητα του νου και της ψυχής του….
Το χρέος μιας σωστής Πολιτείας είναι να μας δώσει να καταλάβουμε τους ‘πόλους’ μας και να αναπτύξουμε το ‘μονόπολό’ μας, το πνεύμα μας! Αυτό το κάνει θεσπίζοντας νόμους, τους οποίους μας δίνουν οι Πολιτικοί μας κι έτσι παράγουμε Πολιτισμό..!!
Εμφανής είναι, επομένως, η ευθύνη των Πολιτικών απέναντι στους Πολίτες τους, αν θέλουν να τους οδηγήσουν, μέσα από τους νόμους που θα τους προσφέρουν, στο να «γεννήσουν» Πολιτισμό στην Πόλη τους!!
Μου είναι ιδιαίτερα δυσάρεστο να μαθαίνω πως η Πόλις της Ξάνθης, που αγαπώ, έχει Πολιτικούς που αυθαιρετούν, θεσπίζοντας ‘νόμους-παράνομους’, οι οποίοι κάθε άλλο παρά «παράγουν» Πολιτισμό στην Πολιτεία τους….πόσο, μάλλον, όταν ο ‘άρχοντας’ αυτής της πόλης χρημάτισε και Δάσκαλος παιδιών!!
Επιτακτική η ανάγκη της ενημέρωσης των Πολιτών…της ευαισθητοποίησής τους, με την βοήθεια απλών ‘πρακτικών’, για τον Σεβασμό και την Φροντίδα της Κοινότητας της Ζωής!!
Η σωστή ενημέρωση αποτρέπει από διαμάχες και προσβολές-και σε προσωπικό επίπεδο-, ανούσιες τις περισσότερες φορές που, το μόνο που κάνουν, είναι να υπερτονίζουν την χείριστη ποιότητα των σχέσεων μεταξύ των πολιτών ενός ίδιου κοινωνικού ιστού. Αυτό «αμαυρώνει» την εικόνα μιας πόλης και δεν είναι καθόλου κολακευτικό για το Πολιτισμό της, την στιγμή, μάλιστα, που θέλει να λέγεται και…. ‘Η Πόλις με τα Χίλια Χρώματα’!!!
Χριστίνα Μπαλτά
Σύμβουλος Παιδικής Αυτοεκτίμησης-Θετική Εκπαιδεύτρια Σκύλων
