Δακρύζουν οι Τούρκοι στο άκουσμα των ήχων του φλαμέγκο και των φάδος; Συγκινούνται οι Έλληνες με τ’ αραβικά σάζι; Λικνίζονται οι Βρετανοί στις νότες που “βγάζουν” τα οθωμανικά και αραβικά μακάμια; Ακούν οι Ισπανοί τα περσικά Νταστγκιά, Ινδικές Ράγκα, και Βυζαντινές Οκταηχίες; Πόση πολλαπλότητα σε μελωδικές αποχρώσεις χωράει στη φωνή μιας γυναίκας;
“Είμαι το αποτέλεσμα αυτών των μίξεων (ελληνική, τουρκική, περσική, ισπανική μουσική… κλασσική μουσική” λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Γιασμίν Λεβί- η Ισραηλινή τουρκικής καταγωγής με τους Παλαιστίνιους και άραβες “φανς”, τους Ιρανούς θαυμαστές και τους Σουηδούς ακροατές, τους Έλληνες, τους Ισπανούς, τους Γερμανούς και τους Βρετανούς να γεμίζουν τις αίθουσες και τα στάδια για ν’ ακούσουν τους διεθνείς λυγμούς της.
Τραγουδάει από “σεβντά” (“Sevda”) για την… “αρρώστια της αγάπης” (“Mal de Ι’ amor”) για τα “θλιμμένα βαλς” (“Triste vals”), λέει “αντίο αγαπημένη” (“Adio Querida”) και εκλιπαρεί λυγμικά για “μία νύχτα ακόμη” (“una noche mas”). Διαχειρίζεται μία πλούσια μουσική κληρονομιά που έχει ως κεντρικό άξονα τη σεφαραδίτικη (ιουδαιοϊσπανική) παράδοση αλλά, ουσιαστικά, “αγκαλιάζει” πλήθος από επιμέρους ιδιώματα, που εκτείνονται από το flamenco ως τις μεσανατολικές ηχορυθμίες.
“Ο πόνος από την αγάπη είναι ένα βασικό συστατικό για τους στίχους και τις μουσικές σε κάθε διαχρονικό τραγούδι” απαντάει, μάλλον αβίαστα, για το αν τελικά… “είναι αρρώστια τα τραγούδια;” η κόρη του μουσικολόγου- μελετητή της ισπανοεβραϊκής μουσικής Ισαάκ Λεβί (γεννημένος στην Σμύρνη στα 1919) και της ερμηνεύτριας Kohava Levy (κυκλοφόρησε μόλις πέρσι τον πρώτο της δίσκο) Γιασμίν Λεβί, που έρχεται στην Ελλάδα για δύο ακόμη συναυλίες (η μία αύριο στη Μονή Λαζαριστών της Θεσσαλονίκης και η επόμενη το βράδυ της Τετάρτης 6 Ιουλίου στο Κατράκειο της Αθήνας). Ακολουθούν συναυλίες στην Κύπρο (26/7), στο Τελ-Αβίβ (2/8) και στο Τσανάκαλε της Τουρκίας (2/8).
