Έγκλημα και τιμωρία
Του Δαμιανού Βασιλειάδη, δημοδιδασκάλου, συγγραφέα
Αθήνα, 4.7.2016
«Όταν ήµουν υπουργός Οικονοµικών, είδα ότι το χρέος άρχισε να παίρνει διαστάσεις πολλαπλασιαστικές. Το 1981 το δηµόσιο χρέος έφθανε το 30% του ΑΕΠ – το 1989 ανήλθε σε 72% και σήµερα πλησιάζει το 170%. Το “προπατορικό αµάρτηµα” της υπερχρέωσης συνέβη τη δεκαετία του 1980… Οδήγησε όµως σε νοοτροπίες και πρακτικές που σήµερα θεωρούνται από πολλούς η αρχή των δεινών που υφίσταται τώρα η Ελλάδα».
Δημήτρης Κουλουριάνος
Ακούς συνέχεια: Οι αιμοσταγείς τοκογλύφοι που πίνουν το αίμα του ελληνικού λαού! Οι ξένοι τραπεζίτες, οι Γερμανοί, οι Αμερικανοί, οι αδίστακτοι καπιταλιστές, οι δείξε, οι πήξε..! Ναι ομολογώ κι εγώ. Οι αδίστακτοι, αιμοσταγείς τοκογλύφοι που πίνουν το αίμα του ελληνικού λαού με το καλαμάκι, αν θέλετε. Σωστό! Όμως ρωτάω, για να πάρω κάποτε επιτέλους μετά από δεκαετίες μια απάντηση, που δεν την ακούω από πουθενά και μάλλον θα συμβεί το «ακαρτέρει κι ακαρτέρει., που λέει κι ο εθνικός μας ποιητής:
Και πάλι ρωτάω: Καλά ποιοι πήραν όλα αυτά τα δάνεια με όλους τους απεχθείς όρους τοκογλυφίας, που μπορεί να φανταστεί κανείς;
Ποιοι τα πήραν όλα αυτά τα δάνεια επιτέλους; Απάντηση καμία. Κι όμως υπάρχει απάντηση: Τα πήραν ελληνικές κυβερνήσεις που ψήφισε ο ελληνικός λαός, αρχής γενομένης από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, που παρέλαβε από την χούντα ένα δημόσιο χρέος γύρω στο 25% και το πήγε στον 30%. Αλλά το μεγάλο φαγοπότι με δανεικά ξεκίνησε και έγινε πραγματικό καθεστώς επί ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Το ομολογεί ο ίδιος ο Δημήτρης Κουλουριάνος και πολλοί άλλοι στενοί φίλοι και συνεργάτες του Ανδρέα Παπανδρέου, όπως ο στενός του φίλος, συνεργάτης και κουμπάρος του Αδαμάντιος Πεπελάσης, του οποίου η κριτική είναι αφοπλιστική: «Η ιστορία θα καταγράψει τελικά τη ζημιογόνο συμπεριφορά του. Γιατί μετά από τον Ανδρέα, με ιστορικούς υπολογισμούς, έρχεται αυτή εδώ η καταστροφή. Ο Ανδρέας ήταν αυτός που δημιούργησε τη βάση όσων τραβάμε σήμερα». Αυτός τέλος είναι ο λόγος που ο άλλος στενός του φίλος και συνεργάτης μια ζωή, Γιάννης Αλευράς, αποφάνθηκε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι «ο ολετήρας της Ελλάδας».
Υπάρχουν και αυτοί που ευνοήθηκαν. Οι τελευταίοι ποτέ δεν θα παραδεχτούν την βοούσα αλήθεια. Δεν περίμενα φυσικά διαφορετική συμπεριφορά.
Έκτοτε όλοι οι επίγονοι πρωθυπουργοί, Κώστας Μητσοτάκης και λοιποί, λίγο έως πολύ, ακολούθησαν το παράδειγμά του. Έτσι φτάσαμε μοιραίως έως εδώ και φυσικά όχι τυχαία. Η καταστροφή δεν επήλθε ως κεραυνός εν αιθρία! Και μετά μας φταίνε οι ξένοι, όποιοι και να είναι αυτοί, για να μην τους κατονομάσω έναν έναν, γιατί δεν έχει νόημα. Αυτοί που μας πίνουν το αίμα με το καλαμάκι: Οι καταραμένοι ξένοι. Εμείς ποτέ δεν φταίμε και για τίποτε. Το γνωστό άλλοθι: Εμείς ποτέ. Μόνο οι ξένοι. Ένας απύθμενος λαϊκισμός και μια εγκληματική υποκρισία. Μια καταστροφική φυγή από το σκληρό και ανελέητο πρόσωπο της πραγματικότητας, χωρίς όμως διαφυγή, όπως συμβαίνει στα εφιαλτικά όνειρα.
Καλά δεν γνώριζαν οι κυβερνώντες της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα και συνάμα ο ελληνικός λαός ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ένα ευαγές φιλανθρωπικό ίδρυμα που μοιράζει χρήματα αφειδώς από φιλανθρωπία, αλληλεγγύη και διεθνισμό; Δεν γνώριζαν όλοι αυτοί αυτό το απλό που ομολογεί ο Ισπανός φιλόσοφος Άλμπα Ρίκο: «Ο καπιταλισμός επιβιώνει , ή ακόμα και ενισχύεται, με τις ανθρώπινες συμφορές, ακριβώς επειδή δεν εμφανίστηκε στην ιστορία για να τις απαλύνει;». Κι αν δεν το γνώριζε ή έκανε πως δεν το γνώριζε μια κατηγορία Ελλήνων πολιτών, για λόγους βλακείας, αφέλειας ή ιδιοτέλειας, το γνώριζαν πολύ καλά οι κυβερνήτες -συνειδητά -απαξάπαντες. Κι όμως δανειζόντουσαν και ξαναδανειζόντουσαν έως ότου φράσαμε τελικά στην σημερινή κρίση, που νομοτελειακά θα φτάναμε. Γιατί οι δανειστές, όπως κι αν τους ονομάσει κανείς, στο τέλος θα μας έφερναν τον λογαριασμό στον δίσκο με όλα τα τραγικά παρεπόμενα. Το γνώριζαν, οι κυβερνώντες και όχι μόνο, φυσικά, και το παραγνώριζαν και όμως εγκλημάτησαν συνειδητά, αδιαφορώντας παντελώς για την μοίρα αυτού του τόπου.
Και το έγκλημα απαιτεί την τιμωρία. Όμως δεν αποδίδεται δικαιοσύνη, γιατί τον λογαριασμό τον πληρώνουν και όσοι δεν φταίνε. Όσοι προσπάθησαν να κρατήσουν με νύχια και με δόντια την αξιοπρέπειά τους μέσα στον ορυμαγδό της κραιπάλης και της παρασιτικής αποκτήνωσης. Ο θυμόσοφος λαός λέει ότι κοντά στο ξερό καίγεται και το ξερό. Είναι αλήθεια.
Κι εδώ είναι η ουρανομήκης αδικία. Το έγκλημα το πλήρωσαν εκείνοι που δεν φταίνε και τελικά βέβαια η Ελλάδα ολόκληρη.
Χωρίς την ομολογία του εγκλήματος σωτηρία δεν υπάρχει. Τα δύο τρίτα των Ελλήνων εκμαυλίστηκαν από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία. Οπότε η αντίστροφη πορεία για την ανασυγκρότηση της χώρας πρέπει να ξεκινήσει από το ένα τρίτο, που όπως είπαμε, προσπάθησε με νύχια και με δόντια, μέσα στην πρωτοφανή παρασιτική παρακμιακή πορεία του τόπου να κρατήσει την αξιοπρέπειά του. Ο λόγος είναι ότι τα δύο τρίτα ακόμη διατηρούν την παρασιτική νοοτροπία, που είναι και η βασική αιτία του δράματος. Το τονίζω επανειλημμένως εδώ και δεκαετίες, έως ότου γίνει συνείδηση: Δεν είναι η οικονομία η ίδια που φταίει. Φταίει, για να το πούμε λαϊκά, ο κακός μας εαυτός. «Οι νοοτροπίες και πρακτικές», που είναι οι αιτίες των δεινών, στις οποίες αναφέρεται και ο Κουλουριάνος. Επαναλαμβάνω: Η παρασιτική μας νοοτροπία. Και να μας χάριζαν το χρέος και να μας χάριζαν κι από πάνω άλλα τόσα χρήματα, θα καταλήγαμε με μαθηματική ακρίβεια εδώ που βρισκόμαστε τώρα.
Συνεπώς το ένα τρίτο είναι η σωτηρία. Και όπως είπε ο πάπας Βενέδικτος ο ΙΣΤ σε μια ομιλία με τα λόγια του ιστορικού Τόυμπυ: «Εδώ θα πρέπει να συμφωνήσουμε πως η μοίρα μιας κοινωνίας εξαρτάται πάντα από τις δημιουργικές μειοψηφίες».
Ας τις αναζητήσουμε! Ποτέ δεν είναι αργά!
