Αν εκλεγούν γίνονται… καπνός.
Το έχουμε ξαναπεί. Τα βάσανα του κόσμου είναι πολλά και ο αυτοδιοικητικός, στα πλαίσια της άμεσης δημοκρατίας που εκπροσωπεί, θα πρέπει να είναι δίπλα στον δημότη δίπλα στον πολίτη.
Αντί αυτού όμως ο αυτοδιοικητικός, όχι μόνο δεν είναι δίπλα στον δημότη-πολίτη καθημερινά, αλλά και όταν πρόκειται να βρεθεί στους χώρους που πρέπει να συναποφασίσει με τους άλλους συναδέλφους του γίνεται… καπνός.
Ύστερα απορούμε όλοι μας γιατί οι άνθρωποι που μπήκαν στην πολιτική για να κάνουν την Ξάνθη καλλίτερη δεν το καταφέρνουν.
Μα πώς να το καταφέρουν που όταν είναι να συνεδριάσουν στις διάφορες επιτροπές, και το συμβούλιο, εκείνη την ώρα βλέπουν τα θέματα που θα συζητηθούν; Πώς θα αποφασίσουν όταν σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς ακόμα και ένα κόμμα έχει κόστος για τον δημότη-πολίτη;
Αυτό βέβαια στην περίπτωση που παρίστανται γιατί υπάρχουν και περιπτώσεις όπου προτιμούν να πιουν το καφεδάκι τους ή να ασχοληθούν με τις προσωπικές τους υποθέσεις ή για να στείλουν σε κάθε ενδιαφερόμενο τα πολιτικά τους μηνύματα.
Αντί λοιπόν να ερευνούν και να μαθαίνουν λεπτομέρειες για τα προβλήματα που απασχολούν τους συντοπίτες τους, κάθονται στον καφενέ και προσπαθούν να λύσουν τα δικά τους προβλήματα. Καιρός να εφαρμοστεί ο κανονισμός. Απόντας ο σύμβουλος από τρείς συνεδριάσεις, στο σπίτι του.
Επίσης ο επικεφαλής της κάθε παράταξης θα πρέπει να υποχρεώνει τους συμβούλους του να του παρουσιάζουν δράσεις για το καλό της κοινωνίας και ο καλλίτερος να γίνεται αντιδήμαρχος ή πρόεδρος και να αμείβεται.
Κανένας από τους δημότες της Ξάνθης δεν έχει αντίρρηση ο αντιδήμαρχος ή πρόεδρος κάποιας δημοτικής επιχείρησης να αμείβεται, αρκεί τα λεφτά να πιάνουν τόπο.
Αν είναι αυτά τα λεφτά που του δίνουν οι δημότες να πηγαίνουν μόνο για προσωπική του πολιτική λεζάντα, τότε να μην πληρώνεται και πολλά άλλα παραδείγματα.
Ένα χτυπητό παράδειγμα της αδιαφορίας είναι που ο υπεύθυνος αντιδήμαρχος εφάρμοσε τον νόμο για τα ασανσέρ σε μία περίοδο οικονομικής κρίσης, επιλέγοντας στην τύχη ποια οικοδομή θα πληρώσει για τις αλλαγές που προβλέπει ο νόμος, φορτώνοντας την οικοδομή από 5000 ευρώ και βάλε.
Αυτή η περίπτωση είναι τραγική. Όταν ρωτήσαμε τον αντιδήμαρχο με ποιο κριτήριο βάζεις τους ενοίκους των οικοδομών να πληρώσουν τέτοια ποσά;
Η απάντηση του, πήραμε έναν φάκελο στην τύχη και στείλαμε τους αρμόδιους να ελέγξουν. Πόσο δίκαιο ήταν αυτό;
Δεκάδες άλλα τέτοια παραδείγματα συναντάνε καθημερινά οι Ξανθιώτες.
Καιρός είναι πλέον να διοικούν τον τόπο οι καλλίτεροι, αλλά είναι καιρός και οι Ξανθιώτες να επιλέγουν με κριτήρια το κοινό καλό και όχι για την «πάρτη» τους.
