Τελικά μέσα στο καλοκαίρι, η κυβέρνηση κάθε φορά κερδίζει το στοίχημα με τον εαυτό της. Σε κάθε νομοσχέδιο, βάζει στοίχημα ο κακός εαυτός της κυβέρνησης με τον χειρότερο εαυτό της και κάθε φορά τελικά κερδίζει ο χειρότερος.
Ακόμη και σε μια σύμβαση όπως αυτή που έχουμε μπροστά μας, που θα μπορούσε να γίνει μια ομαλή και φυσιολογική συζήτηση, η κυβέρνηση φροντίζει να δείχνει πώς μπορεί να νομοθετεί με τρόπο που προσβάλει το κοινοβούλιο και πώς μπορεί να παίρνει αποφάσεις οι οποίες προσβάλουν βαθύτατα την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού.
Φαίνεται ο Ουμπέρτο Έκο δεν είχε δίκιο, τελικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και τον Αύγουστο βγάζει ειδήσεις, μόνο που βγάζει αποκλειστικά αρνητικές ειδήσεις.
Με το κύριο Σώμα του νομοσχεδίου που έχουμε μπροστά μας, που είναι η κύρωση της Οδηγίας για τις συμβάσεις παραχώρησης, συμφωνούμε. Εμείς αυτό το δουλέψαμε ως επιλογή όταν συζητείτο στο Συμβούλιο Υπουργών. Χαιρόμαστε που η κυβέρνηση, ξεπερνώντας τις δικές της ιδεοληψίες κι εμμονές, καταθέτει για ενσωμάτωση τη συγκεκριμένη Οδηγία.
Πού βρισκόμαστε: Για τον τομέα των Υποδομών, έχουμε διαθέσιμους πόρους 4,8 δις € περίπου και για να ολοκληρωθούν τα έργα που έχει ανάγκη η χώρα, θα χρειαστούμε τουλάχιστον άλλο 1 δις €. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βρούμε νέα χρηματοδοτικά σχήματα, νέες χρηματοδοτικές πηγές και προφανώς οι Συμπράξεις Δημόσιου – Ιδιωτικού Τομέα, οι συμβάσεις παραχώρησης, αλλά και τα ομόλογα έργων μπορούν να είναι μια νέα πηγή.
Στις συμβάσεις παραχωρήσεις ισχύουν 2 αρχές, τις οποίες αποδεχόμαστε:
α) ο χρήστης της υποδομής και μόνο αυτός πληρώνει για την κατασκευή και τη συντήρηση της υποδομής. Δεν πληρώνει το σύνολο του ελληνικού λαού, δεν πληρώνει το σύνολο των πολιτών, πληρώνει μόνο αυτός που χρησιμοποιεί την υποδομή
β) ανάλογα με τον κίνδυνο-ρίσκο, οι 2 εταίροι αναλαμβάνουν ο καθένας αυτό που του αναλογεί. Δηλ. το κράτος – το δημόσιο, αναλαμβάνει τον κίνδυνο να επιταχυνθούν οι απαλλοτριώσεις, ο δε παραχωρησιούχος αναλαμβάνει τον κίνδυνο αν υπάρξουν μειώσεις στις ροές οχημάτων, στις ροές των κυκλοφοριακών φορτίων.
Όμως, για να λειτουργήσει το σύστημα παραχώρησης προαπαιτείται κάτι που ακόμη δεν είναι προφανές στη χώρα μας. Προαπαιτείται ένα τραπεζικό σύστημα που λειτουργεί εύρυθμα, που δίνει εγγυητικές επιστολές, που παρέχει χρηματοδότηση στις εταιρείες, κι αυτό ακόμη μετά την τελευταία τραγική διαπραγμάτευση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι ζητούμενο. Μακάρι να δούμε πότε θα μπορέσουμε και τα capital controls να ξεπεράσουμε, αλλά και όλους αυτούς τους περιορισμούς στο τραπεζικό σύστημα.
Εμείς, ως Έλληνες Σοσιαλιστές και Δημοκράτες, έχουμε καταθέσει στην ομάδα των Ευρωπαίων Σοσιαλδημοκρατών τρεις (3) προτάσεις, τις οποίες κ.κ. Υπουργοί μπορείτε κι εσείς να τις θέσετε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της αριστεράς στην οποία συμμετέχετε. Αυτές οι προτάσεις έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή είναι σε εξέλιξη μια μεγάλη συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο για την αναθεώρηση του Κοινοτικού Προϋπολογισμού:
Έχουμε προτείνει:
- Να δημιουργηθεί ένα Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανεργίας, έτσι ώστε με χρηματοδότηση από τις πλεονασματικές χώρες του βορρά προς τις ελλειμματικές χώρες του νότου να στηριχθούν οι κοινωνίες που έχουν μεγάλο πρόβλημα ανεργίας, ιδιαίτερα προβλήματα ανεργίας στους νέους, όπως έχει η Ελλάδα.
- Μεγάλα Οδικά, Ενεργειακά και Σιδηροδρομικά Έργα που συμβάλλουν στη βελτίωση του ευρωπαϊκού αναπτυξιακού γίγνεσθαι, να μη χρηματοδοτούνται μόνο από τις γνωστές πηγές χρηματοδότησης με ευθύνη κυρίως του κάθε Κράτους-Μέλους, αλλά να αναλαμβάνει πρωτοβουλία η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με δικές της διαδικασίες, με καθαρά δική της χρηματοδότηση και με προδιαγραφές που μπορούν να συμφωνηθούν, έτσι ώστε να στηρίξει τις επιλογές και τις υποδομές ενεργειακές, οδικές και σιδηροδρομικές τουλάχιστον των Κρατών-Μελών που κάθε φορά έχουν παραπανήσιες ανάγκες απ’ αυτές που προβλέπουν οι προϋπολογισμοί.
- Να επανέλθει πια στη δημόσια συζήτηση αυτό που είχαμε καταθέσει εμείς ως Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα Σοσιαλιστών & Δημοκρατών, να εφαρμοσθεί ο λεγόμενος φόρος Tobin, ο φόρος για τις βραχυπρόθεσμες χρηματιστηριακές συναλλαγές, έτσι ώστε να βρεθεί μια ακόμη πηγή χρηματοδότησης για τα δύο μεγάλα προβλήματα που προανέφερα, δηλ. το χτύπημα της ανεργίας και τη στήριξη των έργων υποδομής στα κράτη που έχουν σημαντική ανάγκη.
Θυμίζω ότι η συγκεκριμένη πρόταση, που έγινε μετά από εισήγηση Ελληνίδας Ευρωβουλευτού, πήρε την έγκριση του Ευρωκοινοβουλίου, μετά την αρχική αντίρρηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής πήρε τελικά και τη σύμφωνη γνώμη της Επιτροπής και τη σταμάτησε ο κ. Σόιμπλε, το Eurogroup και το Συμβούλιο Κορυφής. Ιδού λοιπόν, πεδίο δόξης λαμπρό για τη σημερινή κυβέρνηση να επαναφέρει το συγκεκριμένο ζήτημα.
Όσον αφορά στις τροπολογίες που έχει καταθέσει η κυβέρνηση:
- Ο κ. Τσακαλώτος κατέθεσε χθες μια εκπρόθεσμη τροπολογία με την οποία μας λέει ότι κατά παρέκκλιση του νόμου που είχε ψηφίσει η σημερινή κυβέρνηση, όταν υπάρχει ανάγκη να συμπληρωθούν οι θέσεις του Γενικού Συμβουλίου του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Τ.Χ.Σ.), τότε ακολουθείται μια συγκεκριμένη διαδικασία κατά παρέκκλιση. Επειδή εμείς είχαμε καταψηφίσει τη συγκεκριμένη διάταξη κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου στη Βουλή, είναι προφανές ότι καταψηφίζουμε και την κατά παρέκκλιση εφαρμογή των διαδικασιών συμπλήρωσης του Γενικού Συμβουλίου του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Όμως, δεν φτάνει απλά η επανάληψη του θλιβερού, ότι για να οριστεί μέλος στο Γενικό Συμβούλιο του Τ.Χ.Σ. απαιτείται απλή γνώμη της συμβουλευτικής επιτροπής που ορίζει ο Υπουργός, αλλά απαιτείται σύμφωνη γνώμη του Eurogroup. Για να είναι πολύ καθαρό το ποιος ελέγχει το τραπεζικό σύστημα της χώρας. Το ελέγχουν οι ξένοι. Φτάνει αυτό; Δυστυχώς όχι, ο ευτελισμός έχει κι άλλα βήματα παρακάτω.
Χρησιμοποιώ ανακοίνωση του Τ.Χ.Σ. 19/7/2016. Ήταν κενή η θέση ενός μη εκτελεστικού μέλους (καταθέτω για τα πρακτικά την προκήρυξη). Στα απαιτούμενα προσόντα, γλώσσες: «άπταιστη γνώση της αγγλικής γλώσσας», περί της ελληνικής γλώσσας ουδεμία αναφορά.
2 μέρες αργότερα, 21/7/2016, προκήρυξη για τον Διευθύνοντα Σύμβουλο του Τ.Χ.Σ. το οποίο στον αγγλικό του τίτλο είναι “Hellenic Financial Stability Fund”, δηλ. έχει προστεθεί στον αγγλικό τίτλο και η λέξη “Hellenic”, αλλά για να δούμε είναι ελληνικό; Προσόντα, γλώσσες: “Άπταιστη γνώση της αγγλικής γλώσσας, ευχέρεια στην ελληνική, θα θεωρηθεί πολύ σημαντικό επιπρόσθετο προσόν” (το καταθέτω κι αυτό για τα πρακτικά).
Μετά απ’ αυτό τον ευτελισμό της αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού, δεν δικαιούται κανένας να έχει ερώτημα για το ποιος διοικεί το τραπεζικό σύστημα της χώρας και προφανέστατα εμείς, ως Δημοκρατική Συμπαράταξη, δεν θα στηρίξουμε τη συγκεκριμένη τροπολογία.
Χθες, ως Κ.Ο. της Δημοκρατικής Συμπαράταξης καταθέσαμε μια ερώτηση για κάτι το οποίο κατήγγειλε ο Σύλλογος εργαζομένων της ΑΤΕ Ασφαλιστικής. Πληροφορηθήκαμε από την καταγγελία των εργαζομένων ότι τα αποθεματικά 480 εκατ. € της ΑΤΕ Ασφαλιστικής μεταφέρθηκαν τον Ιούνιο 2016 σε άλλον θεματοφύλακα, και συγκεκριμένα στη Γερμανική Τράπεζα HSBC. Τα ερωτήματα που τίθενται είναι πολύ καθαρά κι έχουν κατατεθεί: Ποιος αποφάσισε; Εάν αυτό είναι με σύμφωνη γνώμη του Τ.Χ.Σ.; Εάν αυτό ταιριάζει και είναι απόλυτα συμβατό μ’ αυτό που θέλει η Τράπεζα της Ελλάδος και η ελληνική κυβέρνηση; Αν ο Υπουργός που εκπροσωπεί την ελληνική κυβέρνηση σε όλες αυτές τις διαδικασίες, συμφωνεί;
- Τροπολογία που αφορά στην παραχώρηση έκτασης 487 στρεμμάτων στον Φαληρικό Όρμο, για την οποία πρέπει να σας πω ότι από τώρα δηλώνουμε ότι θα συμφωνήσουμε. Μια έκταση η οποία παραχωρείται για 40 χρόνια στην Περιφέρεια Αττικής. Εδώ τίθενται 2 μεγάλα ερωτήματα: α) Αυτή η παραχώρηση εμπεριέχει από πίσω και απόφαση για χρήματα τα οποία είναι αναγκαία, ώστε ο συγκεκριμένος χώρος που παραχωρείται στην Περιφέρεια Αττικής να αξιοποιηθεί, ή θα παραμείνει έτσι όπως είναι τώρα, δηλ. σκουπιδότοπος; β) Γιατί άραγε δεν παραχωρείται μαζί με την Περιφέρεια Αττικής και στους Δήμους στους οποίους ανήκει το μέρος αυτό που παραχωρείται, π.χ. Δήμος Μοσχάτου, κ.ά.;
Όμως, για λόγους ιστορικής αληθείας και αυτογνωσίας πρέπει να δούμε ποια είναι αυτή η έκταση και πως προέκυψε.
Το έργο της ανάπλασης του Φαληρικού Όρμου αξιοποιεί συνολική έκταση 750 στρεμμάτων. Άρα, γιατί δεν εκχωρούνται όλα, αλλά μόνο τα μισά περίπου; Αυτά, λοιπόν, τα 750 στρέμματα εκτείνονται από το ΣΕΦ μέχρι το Tae Kwon Do. Περιλαμβάνει την ολοκλήρωση των ολυμπιακών έργων κι εγκαταστάσεων, τη μετασκευή του κλειστού γυμναστηρίου του Tae Kwon Do σε Μητροπολιτικό συνεδριακό κέντρο, τη μετατόπιση και υποβάθμιση της παραλιακής λεωφόρου, την αντιπλημμυρική προστασία των Δήμων Μοσχάτου και Καλλιθέας και τη διαμόρφωση της περιοχής σε αστικό πάρκο στη βάση ενός πρότυπου σχεδιασμού, που είχε κάνει ο διεθνούς φήμης αρχιτέκτονας Ρέντσο Πιάνο, ο οποίος είναι μάλιστα ο μελετητής της Όπερας και της νέας Εθνικής Βιβλιοθήκης.
Η σημασία του συγκεκριμένου έργου είναι τεράστια. Αναβαθμίζει το θαλάσσιο μέτωπο της πόλης, δημιουργεί ευρύτατες συνέργειες με το Πολιτιστικό Κέντρο Σταύρος Νιάρχος και καθιστά τη συγκεκριμένη περιοχή έναν τουριστικό πόλο μοναδικής εμβέλειας και πόλο αναψυχής για τους κατοίκους της Αττικής.
Όμως, έχει σημασία να δούμε πώς φτάσαμε μέχρι εδώ:
1ο στάδιο: Η ιστορία ξεκινάει το 2010 με το ν. 3843 (θα επανέλθω στο νόμο αυτό). Στο άρθρο 11, του ν. 3843/2010 προβλέπεται η θέσπιση του προγράμματος ολοκληρωμένης ανάπτυξης και ανάπλασης του Φαληρικού Όρμου.
2ο στάδιο: Το 2013 εγκρίνεται από το Συμβούλιο Επικρατείας το Προεδρικό Διάταγμα που είχαμε στείλει στο Συμβούλιο Επικρατείας για τον καθορισμό των όρων δόμησης, των χρήσεων, των ειδικών μορφολογικών περιορισμών, των συγκοινωνιακών έργων και των βασικών έργων υποδομής.
3ο στάδιο: Τον Φεβρουάριο του 2014 παραλαμβάνονται οι οριστικές μελέτες και τα τεύχη δημοπράτησης. Πρέπει να σημειώσω εδώ ότι όλα αυτά τα εκπόνησαν 6 μελετητικά γραφεία από τα καλύτερα της Ελλάδας, με επικεφαλής και συντονιστή το Γραφείο Παπαγιάννη. Η εκπόνηση δε των μελετών, χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος με 3,3 εκατ. €.
4ο στάδιο: Τον Ιούλιο του 2014 είχα την τιμή ως Υπουργός Περιβάλλοντος τότε, να υπογράψω τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, τη ΣΜΠΕ. Θυμίζω ότι στη συγκεκριμένη μελέτη κάθε φορά που υπογράφει ο αρμόδιος Υπουργός εμπεριέχονται το σύνολο των δράσεων με την αναγκαία περιβαλλοντική αδειοδότηση. Είναι -αν το θέλετε- το πιο βαρύ έγγραφο με το οποίο μπορεί να δρομολογηθεί οποιοσδήποτε συνδυασμός έργων υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχουν και τα χρήματα.
5ο στάδιο: Κάναμε εκτενέστατη αναφορά στο ν. 4277/2014, στο Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας-Αττικής. 30 χρόνια μετά το πρώτο ρυθμιστικό σχέδιο της Αθήνας, τον λεγόμενο «νόμο Τρίτση», εντάξαμε τη συνολική ανάπλαση και αναβάθμιση όλου του παραλιακού μετώπου στο νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο.
Εδώ έχουμε μπροστά μας δύο σενάρια: Είτε η εκχώρηση αυτή των 487 στρεμμάτων εμπεριέχει την πραγματική επιθυμία της κυβέρνησης να εκχωρήσει την έκταση στην Περιφέρεια -προσθέτω ότι θα θέλαμε και στους αντίστοιχους Δήμους- αλλά τότε ας έχουμε υπόψη μας ότι το νομικό και τεχνικό υπόβαθρο είναι έτοιμο και για να έχει οποιοδήποτε νόημα η συγκεκριμένη παραχώρηση της έκτασης θα πρέπει να μας πει η Κυβέρνηση πού θα βρει τα χρήματα, προκειμένου να αναβαθμιστεί η περιοχή, είτε η κυβέρνηση αναγνωρίζει αυτό που έχουμε καταγγείλει ως Αντιπολίτευση, ότι το υπερταμείο, στο οποίο μέσω της ΕΤΑΔ -Εταιρείας Ακινήτων του Δημοσίου- έχει εκχωρηθεί και η συγκεκριμένη έκταση είναι ένα υπερταμείο αποικιοκρατίας και ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου, της δημόσιας περιουσίας.
Τελικά, το υπερταμείο στο οποίο ανήκει η έκταση η οποία παραχωρείται είναι ταμείο ξεπουλήματος και αποικιοκρατίας και όχι ταμείο αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας.
Εμείς θέλουμε καλοπροαίρετα να πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση έχει πράγματι διασφαλίσει και τα χρήματα και ασφαλώς αυτή η παραχώρηση της έκτασης στις τοπικές κοινωνίες είναι μια θετική παρέμβαση.
Επειδή θα συμφωνήσουμε, επιπλέον δικαιούμαστε να είμαστε αυστηρότατοι κριτές για να δούμε κατά πόσο η συγκεκριμένη έκταση πράγματι θα αποτελέσει έναν πνεύμονα αναψυχής, τουρισμού, πολιτισμού, ένα μέτωπο ανοίγματος των πνευμόνων της Αθήνας, έτσι ώστε να απολαύσουν την περιοχή αυτή και οι επισκέπτες αλλά και οι μόνιμοι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου.
Εμείς, ως Δημοκρατική Συμπαράταξη, το κείμενο της ενσωμάτωσης της Οδηγίας είναι προφανές ότι το αποδεχόμαστε επί της αρχής. Θα τοποθετηθούμε στα άρθρα. Για τις δε τροπολογίες, στις κυριότερες απ’ αυτές ήδη τοποθετήθηκα.
