Δυστυχώς η Κυβέρνηση χαμένη ανάμεσα στην ιδεολογία της και την διακυβέρνηση, επιλέγει την ιδεολογία του τίποτα που καλύπτει προσωρινά την ανικανότητα της. Μόλις προεκλογικά τα πρωτοκλασάτα της στελέχη μιλούσαν για ξεπούλημα της περιουσίας του του Ελληνικού από τους προηγούμενους.
Επειδή όμως αυτή την φορά η ίδια βρίσκεται στην θέση των “προηγούμενων” προσπαθεί με καθυστερήσεις και ευφυολογήματα περί αρχαιολογικών χώρων, προκειμένου να κρατήσει όσο το δυνατόν πιο πολύ καιρό κοντά της γαντζωμένους τους οπαδούς της και αφήνει σε εκκρεμότητα την επένδυση του Ελληνικού,
Γνωρίζει πολύ καλά ότι αν αλλάξει την ρητορική της, αυτόματα θα πέσει στο 3% που ήταν πριν γίνει κυβέρνηση.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα λοιπόν για την Κυβέρνηση.
Ή συνεχίζει τις προεκλογικές της αερολογίες περί κρατικής περιουσίας που δεν ξεπουλιέται ή οι δανειστές θα πάρουν για όσα έχει δεσμευτεί με το έτσι θέλω, ρίχνοντας ακόμη ποιο βαθιά στην ένδεια τον Ελληνικό λαό.
Αντίδραση στο θέμα της μεγάλης επένδυσης του Ελληνικού υπάρχει από την Δημοκρατική Αριστερά.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Μόλις δυο μήνες μετά την υπογραφή του Μνημονίου, μεταξύ του ΤΑΙΠΕΔ και των επενδυτών και μετά την έγκριση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, η κυβέρνηση οδηγεί σε ναυάγιο τη μεγαλύτερη επένδυση των τελευταίων δεκαετιών.
Η διεθνής απαξίωση της χώρας κορυφώνεται με την πρόθεση να κηρυχθεί ως αρχαιολογικός χώρος το Ελληνικό και μνημεία τα κτίρια του αεροδρομίου, ο υδατόπυργος, ακόμη και ο … διάδρομος προσγειώσεων! Λες και όλα αυτά δεν υπάρχουν εδώ και δεκαετίες, λες και δεν τα ήξερε η κυβέρνηση όταν το ΤΑΙΠΕΔ έβαζε την υπογραφή του στην κατακύρωση του διαγωνισμού.
Η απρόβλεπτη αυτή εξέλιξη είναι επικίνδυνη, με πιθανές συνέπειες π.χ.:
α) να παραμείνει το Ελληνικό εγκαταλελειμμένο, περιοχή διακίνησης ναρκωτικών και αποθήκη ψυχών προσφύγων, να χαθούν 70.000 θέσεις εργασίας και η ευκαιρία να δρομολογηθεί μια νέα αναπτυξιακή πορεία για το λεκανοπέδιο Αττικής, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας – Αττικής (ν. 4277/2014), που ο ΣΥΡΙΖΑ (τυχαία;)καταψήφισε.
β) να μην υπογραφεί η σύμβαση εντός του Σεπτεμβρίου, η οποία είναι προαπαιτούμενο για την αξιολόγηση και τη δόση που περιμένουμε
γ) να υπάρξει κίνδυνος αποχώρησης του επενδυτή και να απαιτηθούν σοβαρές αποζημιώσεις για αθέτηση συμβατικών υποχρεώσεων.
Την ιλαροτραγωδία την έχουμε ξαναδεί με τον ΟΛΠ, τη ΔΕΗ, τα 14 Αεροδρόμια, την Αφάντου στη Ρόδο, τον Αστέρα. Όλα, στο βωμό της ικανοποίησης του τοπικού κομματικού ακροατηρίου του ΣΥΡΙΖΑ, αγνοώντας τον κίνδυνο να διασυρθεί διεθνώς η χώρα και να υπονομευθούν παραπέρα τα θέματα της ανάπτυξης και της απασχόλησης. Θέματα που δεν πρέπει να αφεθούν να ρυθμιστούν από τις άναρχες δυνάμεις των εσωκομματικών οπλαρχηγών και μηχανισμών.
Τελικά ποια συμφέροντα εξυπηρετεί αυτή η κυβέρνηση και πού οδηγεί τη χώρα; Αν δεν παρθούν άμεσα οι σωστές αποφάσεις, ο πρωταγωνιστής της πιθανής αναπτυξιακής κατάρρευσης της χώρας από εδώ και πέρα θα ακούει στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με τρόπο ηχηρό.
