Αντεπίθεση στη βαρβαρότητα

Κάθε νίκη ενάντια στη βαρβαρότητα, είναι και μια απελευθέρωση ανθρώπων που υποφέρουν εδώ και χρόνια επειδή άργησε η αντεπίθεση διότι η κοινωνία δεν κοίταζε τα θύματα αλλά μόνο το συμφέρον το τοπικό. Ενώ τώρα όλοι είδαν ακόμα και οι πιο αδιάφοροι τι σημαίνει καταστροφή αγαθών, κτηρίων, μουσείων και γενικότερα πολιτισμού. Διότι η βαρβαρότητα δεν σκοτώνει μόνο τους ανθρώπους. Προσπαθεί να αφανίσει τα πάντα, και τους νεκρούς και τους αγέννητους. Και αυτό επειδή ο πολιτισμός είναι κομμάτι της Ανθρωπότητα. Επειδή αποτελεί υπέρβαση για τον κοινωνικό ιστό. Ενώ αυτή η βαρβαρότητα θέλει σε αυτή τη μορφή να σβήσει και το ίχνος της ανθρωπιάς. Έτσι η ανακατάληψη ενός χωριού, μίας πόλης, μίας περιοχής όχι μόνο είναι απαραίτητα σε ανθρώπινο επίπεδο αλλά επί της ουσίας αποτελεί Στρατηγική της Ανθρωπότητας που προστατεύει τους ανθρώπους όπου και να είναι αυτοί πάνω στη γη μας. Και αυτό που γίνεται τώρα στη Συρία και στο Ιράκ είναι αναγκαίο. Και μετά από την επιλογή του κεντρικού στόχου στη Μοσούλη κάθε σημείο που απελευθερώνεται είναι μια βοήθεια για το όλο θέμα και αυτό γίνεται κατανοητό και από τους ίδιους τους φανατικούς. Διότι βλέπουμε ότι δεν μπορούν να κρατήσουν τις θέσεις τους στη φάση της αντεπίθεσης αφού στις κινήσεις του εδάφους έρχονται επιπρόσθετα και αυτές του αέρος από την Μεγάλη Συμμαχία που καταρίπτει κάθε προπύργιο και σύστημα άμυνας διότι ξέρει ότι είναι ο μόνος τρόπος να επισημoποιηθεί η αλλαγή φάσης που προετοιμάζει την αλλαγή του κύκλου με τον αφοπλισμό της βαρβαρότητας.