Η Κατερίνα Στεφανίδη σήκωσε την Ελλάδα ψηλά και μας χάρισε το τρίτο (χρονικά) χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο. Με το χαμόγελο πάντα στα χείλη, η Ολυμπιονίκης του επί κοντώ μίλησε στο Πρακτορείο Sport για τη σημαντικότερη στιγμή της ζωής της. Παραδέχτηκε ότι με τον προπονητή της δεν ονειρεύονταν τόσες επιτυχίες στην τρέχουσα αγωνιστική σεζόν.
Το αγαπημένο κορίτσι του ελληνικού αθλητισμού δεχόταν καθ’ όλη τη διάρκεια της συνέντευξης συγχαρητήρια ακόμη και από τον υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ, Τέρενς Κουίκ, ο οποίος μόλις την είδε έσπευσε να την συγχαρεί. Η Στεφανίδη παραδέχτηκε ότι οι αντιδράσεις του κόσμου είναι απίστευτες, τόσο για καλούς, όσο και για κακούς λόγους.
Τέλος, αποκάλυψε ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε όταν ανέβηκε στο βάθρο.
ΕΡ: Κατερίνα, το 2016 είναι η καλύτερη χρονιά της ζωής σου;
«Όταν ξεκινήσαμε τον Οκτώβρη, δεν μπορούσαμε να τα φανταστούμε αυτά. Ξέραμε ότι θα βγουν κάποια καλά αποτελέσματα, γιατί γνωρίζαμε την προετοιμασία που είχαμε κάνει, αλλά ονειρευόμασταν ένα καλό πλασάρισμα, ίσως κάποια μετάλλια. Όχι, όπως ήρθαν τα πράγματα».
ΕΡ: Ο στίβος είναι ο «βασιλιάς των σπορ» στους Ολυμπιακούς Αγώνες κι εσύ είσαι στην κορυφή. Τι σημαίνει για σένα ότι πήρες το χρυσό μετάλλιο;
«Δεν έχω συνειδητοποιήσει ακόμη τι έχω πετύχει. Ο λόγος είναι ότι, επειδή προπονούμαι από κοριτσάκι, είχα πολύ έντονα συναισθήματα για τους Αγώνες. Το έβλεπε και ο Μιτς (σ.σ. ο σύζυγος και προπονητής της Στεφανίδη), όταν μιλούσα για τους Αγώνες, μου κοβόταν η φωνή, λες και ήμουν έτοιμη να κλάψω. Το συζητήσαμε αρκετά, γιατί έβλεπε μια διαφορετική Κατερίνα σε ό,τι είχε να κάνει με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Γι’ αυτό και μπήκα με το σκεπτικό ότι είναι ένας απλός αγώνας. Χρειάστηκε πάρα πολύ καιρό και δύναμη για να συμβεί αυτό».
ΕΡ: Το γεγονός ότι ήσουν πρωταθλήτρια Ευρώπης σε βοήθησε ή σου πρόσθεσε περισσότερο άγχος;
«Άγχος σίγουρα δεν μου πρόσθεσε. Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα είχα περισσότερο άγχος. Όλες οι νίκες, όμως, βοηθάνε στο να ανέβει η ψυχολογία».
ΕΡ: Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτηκες όταν ανέβηκες στο βάθρο;
«Όταν ανέβηκα στο βάθρο, σκέφτηκα: «Αν τραγουδήσω τον Εθνικό Υμνο δυνατά, θα πουν οι μεν: “Κοίτα την πατριώτισσα, τραγουδάει τον Εθνικό ύμνο δυνατά”. Αν δεν τον τραγουδήσω καθόλου, θα έλεγαν οι δε: “Δεν ντρέπεται, δεν τραγούδησε τον Εθνικό Υμνο”. Γι’ αυτό κι εγώ αποφάσισα να τον ψιθυρίσω».
ΕΡ: Ξεχωριστή στιγμή στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι η στιγμή που βρέθηκες με τον Γιουσέιν Μπολτ;
«Νόμιζα ότι θα μου λέγατε τη βουτιά του Μιτς (σ.σ. γέλια). Ήταν ωραία στιγμή, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που βρισκόμαστε μαζί. Αγωνιζόμαστε πολλές φορές μαζί και, όταν αγωνίζεσαι με αυτούς τους αθλητές, πολύ συχνά τους απομυθοποιείς κιόλας. Επομένως παραμένει η καλύτερη στιγμή η βουτιά του Μιτς!».
ΕΡ: Οι εκδηλώσεις του κόσμου ήταν έντονες. Παραβρέθηκες στο Προεδρικό Μέγαρο, ο κόσμος σε υποδέχτηκε στο αεροδρόμιο και την Παλλήνη. Είναι κάτι απίστευτο για σένα;
«Ναι, αλλά για καλούς και για κακούς λόγους. Γιατί έμαθα ότι πριν δύο χρόνια όταν είχα βγει 2η στο Ευρωπαϊκό και είχε προτείνει το Διοικητικό Συμβούλιο να με βραβεύσει, είχε πει τότε ο δήμαρχος ότι υπάρχουν κι άλλοι αθλητές, δεν είναι μόνο η Στεφανίδη. Όταν γίνεσαι Ολυμπιονίκης σε θυμούνται όλοι και θέλουν να βγάλουν φωτογραφία μαζί σου. Δυστυχώς έτσι είναι στον αθλητισμό και δεν είναι μόνο στην Ελλάδα και δεν γνωρίζω αν ήταν ο ίδιος δήμαρχος, πριν από δύο χρόνια. Από την άλλη είναι καλό γιατί παίρνουμε μία στις τόσες και εμείς λίγη διασημότητα και φυσικά για τα νέα παιδιά που ξεκινάνε τώρα τον αθλητισμό. Το κακό είναι πως μας χρησιμοποιούν».
ΕΡ: Υπήρχε διαφορά στην προετοιμασία σου στην Αμερική σε σχέση με την Ελλάδα;
«Εκτός από εκεί που μένω φέτος, όπου αλλού έχω κάνει προπόνηση, η Ελλάδα ήταν καλύτερη. Τα τελευταία τρία χρόνια, ειδικά που ήμουν στο Φοίνιξ, πηδούσα φράχτες σε στάδια λυκείων και πανεπιστημίων για να κάνω προπόνηση σε διάδρομο μεγαλύτερο των 30 μέτρων που είχε ο προπονητής μου».
ΕΡ: Είχες σταματήσει το 2005 για λίγους μήνες τον αθλητισμό. Σε βοήθησε αυτό το διάλειμμα;
«Σαν διάλειμμα δεν ξέρω αν με βοήθησε. Το γεγονός ότι επέστρεψα και ήταν επιλογή μου, με βοήθησε. Γιατί δεν το έκανα επειδή μου το είπε κάποιος. Το έκανα επειδή το ήθελα».
ΕΡ: Μετά το Ολυμπιακό μετάλλιο θα αλλάξει κάτι στη ζωή σου;
«Ήταν κάτι που ήθελα να δηλώσω και πριν τον τελικό. Ότι ανεξαρτήτως αποτελέσματος, είτε έπαιρνα ένα μετάλλιο είτε όχι, δεν θα άλλαζε κάτι. Πάλι σπίτι μου θα πήγαινα με τον άντρα μου. Ειχα μία πολύ πετυχημένη χρονιά. Απλά το Ολυμπιακό μετάλλιο ήταν το κερασάκι στην τούρτα».
ΕΡ: Μήπως το Ολυμπιακό μετάλλιο ήταν η τούρτα και το κερασάκι είναι το διαμάντι στο Diamond League;
«(σ.σ. γέλια) Το διαμάντι δεν με ενδιαφέρει πλέον!!!»
