Ανθρώπινα δικαιώματα μη αυτόνομων περιοχών

Ν. Λυγερός

Όταν εξετάζουμε τον κόσμο με την έννοια της Ανθρωπότητας αναπόφευκτα καταλήγουμε και στον κατάλογο των μη αυτόνομων περιοχών του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Σ’ αυτό το πλαίσιο αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι πρέπει να έχει μια συνολική εικόνα κι όχι μόνο μια τοπική, διότι κάθε υπόθεση είναι διαφορετική και η προβολή μιας ενιαίας μεθοδολογίας δεν είναι εφικτή. Κατά συνέπεια πρέπει να έχουμε μια συνδυαστική προσέγγιση για να δημιουργηθεί μια αποτελεσματική στρατηγική αντιμετώπισης των ιδιαίτερων προβλημάτων. Δεν αρκεί, λοιπόν, να έχουμε στο μυαλό μας μόνο τα δικά μας μοντέλα, διότι εκφυλίζονται πάνω σε αυτές ιδιομορφίες. Επιπλέον, η απλή εξέταση των προβλημάτων μέσω της έννοιας του ισχυρού δεν έχει νόημα, ούτε βέβαια μ’ αυτή του μεγέθους του πληθυσμού. Και ο λόγος είναι απλός, το βλέμμα της Ανθρωπότητας δεν εξαρτάται από τα ποσοστά και τις αναλογίες, μόνο οι αξίες έχουν νόημα για αυτή. Όσο μικρός και να είναι ένας λαός, ακόμα και μια σταγόνα να είναι, ανήκει στον ωκεανό της Ανθρωπότητας. Αν, λοιπόν, καταλάβει ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους βλέπουν ως σταγόνες Ανθρωπότητας, τότε νιώθει ότι δεν είναι μόνος κι ότι μπορεί να δεχτεί συμπαράσταση. Αυτή μάλιστα μπορεί να είναι εντελώς ανεξάρτητη από τις αποστάσεις, διότι αυτές δεν ανήκουν στις αξίες της Ανθρωπότητας. Έτσι ακόμα και η μελέτη των περιπτώσεων αυτών δείχνει νοητικά σχήματα που εμπλουτίζουν τη σκέψη μας λόγω διαφορετικότητας. Μ’ αυτόν τον τρόπο ζούμε πραγματικά την Ανθρωπότητα, διότι βλέπουμε τις ανάγκες σε σημεία απομακρυσμένα με λαούς που έχουν ανάγκη από βοήθεια. Αυτή όμως έχει νόημα μόνο αν γνωρίζουμε τις περιπτώσεις και μάλιστα σε βάθος χρόνου για να μην έχουμε μόνο μια αυθαίρετη άποψη. Επίσης, επειδή βλέπουμε ότι εκτός από δύο περιπτώσεις όλες οι άλλες είναι νησιωτικές, μπορεί και ο Ελληνισμός να συνεισφέρει πρακτικά και αποτελεσματικά λόγω γνώσεων της δυναμικής του υγρού στοιχείου. Αλλά σε κάθε περίπτωση πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας και τους λαούς που χαρακτηρίζουν τις περιοχές αυτές. Δεν πρόκειται μόνο για γεωγραφία. Η ιστορία είναι η ουσία, γιατί αυτή εφοδιάζει τη στρατηγική που γράφει το μέλλον, το οποίο θα γίνει ιστορική συνέχεια. Γι’ αυτό βλέπουμε ότι και αυτοί οι λαοί έχουν να μας μάθουν στοιχεία της Ανθρωπότητας.

Πολεμικά παίγνια στη Συρία

Ν. Λυγερός

Όλο και περισσότερο βλέπουμε ότι η αναδίπλωση και η ανάπτυξη των κουρδικών δυνάμεων προβληματίζει το τουρκικό καθεστώς και γι’ αυτό υπάρχουν πολλοί λόγοι. Ένας από τους κυριότερους είναι ότι επειδή η Αμερική υποστηρίζει αεροπορικά την κουρδική αντεπίθεση κατά της τρομοκρατικής οργάνωσης Daesh, το τουρκικό καθεστώς δεν μπορεί να παρουσιαστεί ως ένας από τους κύριους συμμάχους των Ηνωμένων Πολιτειών στην περιοχή. Επίσης, οι εσωτερικές ταραχές στην Τουρκία με το πραξικόπημα έχουν αποσταθεροποιήσει το σύστημα κι αυτό δυσκολεύεται να ελέγξει τη δράση των Κούρδων εντός κατεχομένων, με αποτέλεσμα οι Κούρδοι από τις δύο πλευρές των συνόρων με τη Συρία να έρχονται όλο και πιο κοντά ακόμα και σε πρακτικό επίπεδο. Κι αυτό φαίνεται ειδικά με την τοποθέτηση και την αμφισβήτηση των δυνάμεων κοντά στον ποταμό. Έτσι, προσπαθεί του τουρκικό καθεστώς με χτυπήματα που κάνει στην περιοχή με το πρόσχημα της αντιτρομοκρατικής δράσης να βρει τα ευάλωτα σημεία των κουρδικών δυνάμεων. Η μεγάλη διαφορά προέρχεται από το γεγονός ότι οι Κούρδοι έχουν τώρα μια ευκαιρία και ένα στρατηγικό timing επί της ουσίας με τον πόλεμο που γίνεται στη Συρία και στο Ιράκ, αφού αλλάζουν οι σχεδιασμοί των συνόρων με δραματικό και δυναμικό τρόπο. Κι αυτό, βέβαια, το φοβάται η Τουρκία, διότι ξέρει ότι τα επίσημα σύνορά της καταπατούν τον κουρδικό λαό εδώ και δεκαετίες κι είναι μάλιστα αυτό που εξηγεί και την δράση του PKK. Όμως με κούρδους βουλευτές στην Βουλή, που αντιπροσωπεύουν ένα τεράστιο ποσοστό των ψηφοφόρων της περιοχής που αμφισβητείται, το πρόβλημα είναι πλέον ανοιχτό και αφήνει στους Κούρδους προοπτικές που δεν υπήρχαν πριν. Αυτή η αλλαγή είναι που φοβίζει το τουρκικό καθεστώς και μάταια προσπαθεί να βρει κάποια ισορροπία. Όμως, η αλλαγή κύκλου έχει αρχίσει κι αυτό το βλέπουν όχι μόνο οι Κούρδοι, αλλά και οι σύμμαχοί τους. Κατά συνέπεια, η Τουρκία δυσκολεύεται να προσποιείται ότι είναι αξιόπιστος σύμμαχος της Μεγάλης Συμμαχίας κατά της τρομοκρατίας, γιατί αντιμετωπίζει αληθινά προβλήματα στο επίπεδο της ίδιας της εθνικής κυριαρχίας. Αυτό είναι και το αναγκαίο τέλος μιας υπόθεσης που δεν μπορεί πια ν’ αντέξει την πραγματικότητα της κατάστασης.