Το Επιμελητήριο Ξάνθης καλεί σε συναγερμό για το νέο νομοσχέδιο υπέρ ΑΕΠΙ, σύσκεψη με Εμπορικό σύλλογο-ΟΕΒΕ (Από τον τοπικό τύπο, 19-9-2016). Μία εξαιρετικά ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ επιστολή του Προέδρου του Επιμελητηρίου Ξάνθης, Στυλιανού Μωραΐτη, προς τον Πρόεδρο της Κ.Ε.Ε.Ε. Κωνσταντίνο Μίχαλο, τον Πρόεδρο της ΓΣΕΒΕΕ Γεώργιο Καββαθά, τον Πρόεδρο της ΕΣΕΕ Βασίλη Κορκίδη και τους Προέδρους των Επιμελητηρίων της χώρας, καλεί σε άμεση αντίδραση τον επιχειρηματικό κόσμο για τις τροποποιήσεις της τελευταίας στιγμής που έφερε η κυβέρνηση, στο νομοσχέδιο για τα πνευματικά και συγγενικά δικαιώματα, με τις οποίες ανατρέπει τα συμφωνηθέντα με τους κοινωνικούς εταίρους αλλά και τα προβλεπόμενα στην υπό ενσωμάτωση οδηγία της ΕΕ. Ο νόμος 2121/1993 δυστυχώς έδινε το δικαίωμα σε μία εταιρεία Α.Ε. μιας οικογένειας να αυθαιρετεί, να πλουτίζουν οι μέτοχοι, να καταδυναστεύονται οι χρήστες, να λαμβάνουν ψιχία ή και τίποτε οι χιλιάδες δημιουργοί και να γεμίζουν τα πινάκια των δικαστηρίων με χιλιάδες υποθέσεις, να αισθάνονται οι χρήστες αποτροπιασμό για τη σκληρότητα εφαρμογής του συγκεκριμένου νόμου, για το σύνολο των ανθρώπων του πολιτισμού της χώρας μας, χωρίς να γνωρίζουν ότι την εφαρμογή του νόμου την αξιοποιούσε μόνον η συγκεκριμένη εταιρεία ΑΕΠΙ Α.Ε. και όχι οι χιλιάδες δημιουργοί.
«Έφυγε» από τη ζωή πλήρης ημερών, στις 18-9-2016, και κηδεύεται σήμερα 20-9-2016, στο χωριό της Μυρσίνη (Πάνιτσα) Γυθείου Λακωνίας, η Βούλα Δαμιανάκου, συγγραφέας, μεταφράστρια, ποιήτρια, αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης και σύντροφος, συνεργάτις και ταμένη (μαζί με την κόρη της, τη ζωγράφο Ελένη Βασιλοπούλου) στη μνήμη και το έργο του κομμουνιστή Βασίλη Ρώτα. Είναι εκείνη που φιλοξένησε τον διωκόμενο ηγέτη των Κούρδων Αμπντουλάχ Οτσαλάν (και παραλίγο να καταδικαστεί), που αρνήθηκε -μολονότι είχε ανάγκη- τη β’ κατηγορίας τιμητική σύνταξη, που ξέκοψε από την ΑΕΠΙ, ως κληρονόμος και συνδημιουργός του έργου του Ρώτα (μεταξύ άλλων το «Ένας όμηρος» και οι «Όρνιθες»), επειδή δεν άντεχε τον γραφειοκρατικό βρόχο… Συνεργάστηκε με το περιοδικό «Λαϊκός Λόγος» (1966-1967), με τα ψευδώνυμα Αλκυόνα, Αλκυών, Ειρήνη Πεζοπόρου. Μετέφρασε το σύνολο των έργων του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, κατά το μεγαλύτερο μέρος με τον Βασίλη Ρώτα, καθώς και του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι.
Σύμφωνα με κυβερνητική απόφαση, από τον Δεκέμβριο του 2010 έχει σταματήσει να ισχύει στους απασχολουμένους στο Θέαμα-Ακρόαμα το δικαίωμα απαλλαγής από το Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ΙΚΑ) ανεξάρτητα από την υπαγωγή ή τη συνταξιοδότησή τους σε άλλον φορέα κύριας ασφάλισης.-
Συνεπώς, παρά τα… 91 χρόνια της, η κυρία Βούλα Δαμιανάκου, χήρα του αείμνηστου λογοτέχνη και στιχουργού Βασίλη Ρώτα και κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων του έργου του, θα πρέπει να εγγραφεί στο… ΙΚΑ προκειμένου να παραμείνει μέλος της Ανώνυμης Εταιρείας Πνευματικής Ιδιοκτησίας (ΑΕΠΙ). Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο η κυρία Δαμιανάκου αναγκάστηκε να παραιτηθεί από μέλος της ΑΕΠΙ. Παραθέτω τα λόγια της ίδιας της αγωνίστριας (από επιστολή της):
«Επειδή το θεωρώ κατάντημα για απόγονο προγόνων που για την ελευθερία έγιναν ολοκαύτωμα το 1826…
Επειδή το θεωρώ κατάντημα για κόρη πατέρα που για την ελευθερία έγινε “κυσίν μέλπηθρα” κατά την τριπλή κατοχή (Μάιο 1944)…
Επειδή το θεωρώ κατάντημα για τη γράφουσα που στον αγώνα για ελευθερία και πατρίδα υπέστη τα πάνδεινα από την τριπλή κατοχή (1941-44)…
Επειδή το θεωρώ κατάντημα, για την ίδια γράφουσα, που για να μην προδώσει το ιδανικό της ελευθερίας παραιτήθηκε από τη σύνταξή της ως συγγραφέα, παρά να δεχτεί σύνταξη με νόμο που τον είχαν γράψει οι ερπύστριες των τανκς της τυραννικής χούντας…
Επειδή το θεωρώ κατάντημα για ένα άτομο που ελαυνόμενο από το ιδανικό της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ έδωσε άσυλο στον κυνηγημένο Οτσαλάν, παρά την απαγόρευση της κυβέρνησης Σημίτη και την παραπομπή της στο δικαστήριο…
Επειδή το θεωρώ έσχατο κατάντημα για μια που αγωνίστηκε όλη της τη ζωή για την ελευθερία να πεθαίνει σκλάβα της ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ (η ενέργεια της ΑΕΠΙ να δώσει στον εαυτό της το δικαίωμα να με γράψει -στα ενενήντα ένα χρόνια μου- στο ΙΚΑ, παρά τη θέλησή μου, εν αγνοία μου και γνωρίζοντας τι έχει προηγηθεί, θα ταίριαζε σε κάποιον που ανήκε πάππου προς πάππου σε γενιά σκλάβων κι ερωτευμένων με τη σκλαβιά τους, κι όχι σε αγωνιστή της ελευθερίας)».
«Είμαι μια μικρογραφία αυτών που τραβάει η πατρίδα μου από την Ευρώπη και από την κακοκυβέρνηση» είχε πει η κυρία Δαμιανάκου. «Γιατί κι εκεί κάποιες πολυεθνικές είναι που κάνουν κουμάντο».
Στον Καπιταλισμό ποτέ συγχωροχάρτι. Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη (χειρώνακτα, μισθωτού, εργάτη του πνεύματος και της Τέχνης)
