Μετά το πέρας των καλοκαιρινών διακοπών , μιας ξέγνοιαστης και χαλαρής θεωρητικά περιόδου , επιστρέφουμε σε κανονικούς ρυθμούς. Το θέρος δίνει σιγά σιγά τη θέση του σε μια καθημερινότητα που από τα μέσα του 2010 έχει αλλάξει άρδην τις ζωές μας. Το χειρότερο είναι ότι αρχίζουμε και συνηθίζουμε την ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ , αφήνοντας σταδιακά στην άκρη τις αντιδράσεις , όπως αυτές καταγράφηκαν στο παρελθόν (προφανώς αναφέρομαι σε δημοκρατικού χαρακτήρα αντιδράσεις).
Υπάρχει η άποψη ότι πρόκειται για κάτι εντελώς ανώφελο. «Τα συμφωνηθέντα πρέπει να εφαρμοστούν», ισχυρίζονται. Κι ας ματώνει ο ελληνικός λαός. Φευ, η νέα γενιά (κυρίως) δεν αξίζει να έχει αυτή τη τύχη, πόσο μάλλον να μην προσδοκά σε κάτι καλύτερο μελλοντικά. Αποχωρούν κατά κύματα για το εξωτερικό , αφήνοντας πίσω οικογένεια και φίλους γιατί η πατρίδα πρέπει να διορθώσει τα λάθη και την ασυδοσία του παρελθόντος. Όχι κύριοι, αυτό δεν είναι λύση. Μια ολόκληρη γενιά θυσιάζεται, σε μια «προσπάθεια» που μοιάζει αέναη, δίχως λογική, δίχως να γνωρίζουμε το τέλος της δύσκολης αυτής διαδρομής.
Αναπτυξιακή πολιτική δεν εφαρμόζεται σε καμία περίπτωση . Αντ’ αυτού η υπερφορολόγηση, οι συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων , νέα (κάθε είδους) χαράτσια ευημερούν και φέρνουν κατήφεια. Μηδενική εισροή ξένων επενδύσεων, τεράστια στασιμότητα στην ουσιαστική στήριξη της επιχειρηματικότητας, ελάχιστες για τον Ελλαδικό χώρο οι εξωστρεφείς επιχειρήσεις που ευδοκιμούν και αναπτύσσονται. Ίσως ο τουρισμός και η ναυτιλία μας δίνουν μια μικρή ελπίδα για κάτι καλύτερο, αλλά δυστυχώς δεν αρκούν.
Υπάρχει απέχθεια για το σημερινό πολιτικό σύστημα, σαφώς δικαιολογημένα. Λόγω δομής, μιας και η πολιτική είναι συνυφασμένη με το συμφέρον και το «βόλεμα», ένα παρηκμασμένο σύστημα, οι νέοι μένουν ανενεργοί και επιτρέπουν να ασκούν εξουσία αδαείς «επαγγελματίες» πολιτικοί, πολλές φορές με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο. Άλλωστε μία από τις τιμωρίες όταν δεν καταδέχεσαι να ασχοληθείς με τα κοινά είναι να καταλήγεις να σε κυβερνούν κατώτεροί σου. Προκύπτει λοιπόν ο αντίλογος, που κραυγάζει πως ένα διαφορετικό πολιτικό σύστημα μπορεί να δώσει λύση.
Ο κορεσμός από τα ανδραγαθήματα των σύγχρονων ηγετών έχει φθάσει στο απροχώρητο, ασκούν διοίκηση πολιτικοί ανεπαρκείς, ευθυνόφοβοι. Πολιτικοί με ιδεοληψίες, ίσως τον μεγαλύτερο κίνδυνο, φέρνουν τη χώρα σε τεντωμένο σχοινί επιβάλλοντας σκανδαλώδη νομοθετήματα και ανάλγητες αποφάσεις – εκτρώματα.
Επιβάλλεται να ζητηθούν οι λύσεις και σε επιστήμονες. Διαφεύγουν στο εξωτερικό όπου και θριαμβεύουν Με συλλογική προσπάθεια ανθρώπων που δεν έχουν αποκλειστικό γνώμονα την προσωπική τους προβολή και ανέλιξη αλλά διάθεση για προσφορά με στόχο της θεμελίωσης μια καλύτερης κοινωνίας.
Ο δρόμος που χαράξαμε είναι ουσιαστικά άνευ ουσίας. Οφείλουμε να επαναπροσδιορίσουμε τους ρόλους και τη συμμετοχή μας, την αντίδρασή μας απέναντι σε αδιέξοδες εφαρμοζόμενες πολιτικές. Μέχρι να βρεθεί η ΣΩΣΤΗ.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Δ. ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ- ΦΟΡΟΤΕΧΝΙΚΟΣ
