Πληροφορηθήκαμε και εμείς όπως και οι περισσότεροι στην Ξάνθη ότι ο δήμαρχος Ξάνθης εγκαλεί μέσω τον δικαστηρίων, μέσο ενημέρωσης, γιατί το δημοσίευμα τον προσέβαλε και ζητά αποκατάσταση της ηθικής του βλάβης.

Δεν θα σταθούμε στο περιεχόμενο της όλης συζήτησης που έχει ανοίξει γύρω από αυτό το θέμα γιατί η υπόθεση είναι προς δικαστική διερεύνηση και αφορά άλλο μέσο ενημέρωσης.

Όμως, επειδή και εμείς ως μέσο ενημέρωσης βρεθήκαμε στο στόχαστρο πολιτικών οι οποίοι με έγκληση τους ή με απειλές δημόσια προσπάθησαν να μας φιμώσουν, θα πούμε μόνο ότι όταν ο πολιτικός ο οποίος υφίσταται κρητική και πολλές φορές σκληρή, άλλωστε αυτός είναι ο ρόλος των μέσων ενημέρωσης, η σκέψη του καθενός πάει κατευθείαν ότι το πολιτικό πρόσωπο κάνει προσπάθεια φίμωσης του μέσου ενημέρωσης και φυσικά για να παραδειγματίσει τα υπόλοιπα, να τα κάνει φοβηθούνε, άλλωστε μας το είπε στενός συνεργάτης του δημάρχου μεταξύ σοβαρού και αστείου ότι «έρχεται»  και η σειρά μας. Δεν πιστεύω να θέλει πολιτικός να περάσει στην κοινή γνώμη αλλά και στους ψηφοφόρους του ότι προσπαθεί να φιμώσει μερίδα των μέσων ενημέρωσης γιατί αυτομάτως θα διερωτηθούν.

Τι έχει να κρύψει ο πολιτικός;

Τι φοβάται;

Γιατί στέλνει στα δικαστήρια τα μέσα ενημέρωσης τα οποία με την κριτική τους,  στην ουσία ελέγχουν την εξουσία;

Άρα κάτι έχει να κρύψει  αφού προσπαθεί να φιμώσει τα μέσα ενημέρωσης.

Όταν ο πολιτικός φτάνει να στέλνει στις δικαστικές αίθουσες το μέσο το οποίο τον κριτικάρει, στο τελευταίο δηλαδή σκαλοπάτι της αποκατάστασης της πολιτικής του βλάβης,  τότε σημαίνει ότι δεν αντέχει την πολιτική του ιδιότητα. Είναι διαφορετικό το ζήτημα αν το δημοσίευμα αγγίζει την τιμή, την υπόληψη και την οικογενειακή του γαλήνη, τότε τα πράγματα αλλάζουν.

Όμως, όταν η παρέμβαση του μέσου ενημέρωσης έχει σαν αποκλειστικό σκοπό την ενημέρωση, την κρητική και την σάτιρα, τότε μάλλον η επίθεση από την πλευρά του πολιτικού είναι άδικη.

Πριν ο πολιτικός φτάσει να λύση την διαφορά του στις δικαστικές αίθουσες, ζητά την αποκατάσταση του, υποχρεώνοντας ηθικά αλλά και νομικά το μέσον ενημέρωσης, να κοινοποιήσει την δική του θέση.

Αν το μέσον ενημέρωσης δεν «συμμορφωθεί» τότε ο πολιτικός μπορεί να στραφεί στην δικαιοσύνη, αρκεί όπως είπαμε, το δημοσίευμα, να μην θιχτεί η προσωπική και η οικογενειακή του υπόληψη.

Τουλάχιστον, αυτό γίνεται στις Δημοκρατίες.

 

Αν κρίνουμε από την σάτιρα που ασκήθηκε προς τον δήμαρχο, μάλλον  αυτή δεν  έπρεπε να οδηγήσει την υπόθεση στα δικαστήρια.

Αν μεν η κρητική που ασκήθηκε από την πλευρά του μέσου ενημέρωσης και συγκρίνει την όποια καλλίτερη παρουσία στην διοίκηση του δήμου του  παλαιού δημάρχου απέναντι στην παρουσία του νέου δημάρχου, εκτιμούμε πώς είναι θεμιτό και έχει την θετική του πλευρά.

Άλλωστε, όλοι μας  ακούμε τους Ξανθιώτες στους χώρους συνάθροισης, να μιλούν ακόμη για τον παλιό δήμαρχο.

Αυτό μάλλον δεν είναι κακό, απεναντίας, αν όπως λένε οι Ξανθιώτες, ο παλιός δήμαρχος ήταν καλός, δεν μένει παρά ο νέος δήμαρχος να γίνει  καλλίτερος.