Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος

Για την τύχη των τηλεοπτικών αδειών που έχουν δοθεί και για το πώς θα διαμορφώσουν το νέο τηλεοπτικό τοπίο, είχε χθες στο «Πρώτο Θέμα» ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ ο Βασίλης Χιώτης.  Οι συμφωνίες που συζητούνται στο παρασκήνιο είναι βασικά δύο.  Η συνένωση του ΣΚΑΙ (που έχει άδεια) με τον Αlpha που δεν έχει,  και η κρούση του Σαββίδη προς την οικογένεια Βαρδινογιάννη για την εξαγορά του «Star».

Η πρώτη περίπτωση μοιάζει απλή. Θα πρόκειται για ένα επιχειρηματικό deal και μόνο. Δεν συμβαίνει το ίδιο και με τη δεύτερη. Όπως γράψαμε σε κεντρικό άρθρο στο «RP»  πριν από μερικές ημέρες ο Σαββίδης δεν είναι απλά ένας επιχειρηματίας. Έχει θητεύσει σε ανώτατα κρατικά αξιώματα της Ρωσίας του Πούτιν, άσχετα αν αυτό περνάει «στα ψιλά». Αν κάποιο πρώην μέλος της γερμανικής Bundestag, του αμερικανικού Κογκρέσου, της γαλλικής Βουλής κ.λπ. είχε πάρει κανάλι στο διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες στην Ελλάδα, θα είχε γίνει «σεισμός».  Αυτό όμως δεν σημαίνει πως το γεγονός περνάει το ίδιο «απαρατήρητο» και έξω.

Εκ των πραγμάτων, η ισχύς που αποκτά ο Ιβάν Σαββίδης προκαλεί εύλογους προβληματισμούς στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Σε μια χρονική στιγμή μάλιστα που η ιδιοκτησία μιας ποδοσφαιρικής ομάδας όπως και μιας τηλεοπτικής άδειας κάνει εκ των πραγμάτων αρκετούς να σκέφτονται αν το επόμενο βήμα του Ιβάν Σαββίδη θα είναι η ενεργότερη ανάμιξή του στα πολιτικά πράγματα, της Ελλάδας αυτή τη φορά μετά τη Ρωσία.

Υπό αυτή την έννοια το ζήτημα προσλαμβάνει γεωπολιτικό χαρακτήρα. Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς το αν θα συμφωνήσουν ο Αλαφούζος με τον Κοντομηνά έχει με γεωπολιτικούς όρους τόση αξία όσο να συμφωνήσει ο Πρόεδρος της «Άνω Παναγιάς»  με τον Πρόεδρο της «Κάτω Παναγιάς».  Δεν είναι το ίδιο όμως ένα deal του Βαρδινογιάννη με τον Σαββίδη, όταν η οικογένεια Βαρδινογιάννη βρίσκει ανοιχτή την πόρτα του Λευκού Οίκου από την εποχή του Κένεντι.

Πιστεύω λοιπόν πως αυτό το deal δεν μπορεί να προχωρήσει, όσο κι αν προσπαθούν ορισμένοι να παρέχουν τις καλές υπηρεσίες τους για την ευόδωσή του.

Τηρουμένων των αναλογιών, υποστηρίζω αυτό που είχα υποστηρίξει από την πρώτη στιγμή επί διακυβέρνησης Σαμαρά σε σχέση με την εξαγορά της ΔΕΠΑ από την Gazprom. Ήταν αδύνατον να γίνει και δεν έγινε, παρά τα όσα υποστήριζαν οι διάφοροι μεσολαβητές που πουλούσαν «φύκια για μεταξωτές κορδέλες»  κι έλεγαν πως η εξαγορά είναι «κλειδωμένη».

Ο Σαββίδης με την άδεια που έχει στο χέρι, ας κάνει ό,τι θέλει. Αλλά σίγουρα αυτό που θα κάνει δεν μπορεί να περνάει μέσα από την οικογένεια Βαρδινογιάννη. Είναι μια προσωπική πρόβλεψη την οποία κάνω, έχοντας τη βεβαιότητα πως μια επιχειρηματική οικογένεια αυτού του μεγέθους, πυλώνας της επιχειρηματικής ελίτ της χώρας,  γνωρίζει άριστα πως κάποιες αποφάσεις δεν λαμβάνονται μόνο με αμιγώς επιχειρηματικά κριτήρια αλλά και με τη συνεκτίμηση της «μεγάλης εικόνας» στο παγκόσμιο σύστημα.