Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης

Η κυβέρνηση έχει δίκιο πως το σπάσιμο της δόσης των 2,8 δις ευρώ σε δύο μέρη δεν δημιουργεί σημαντικό πρόβλημα ως προς την εξυπηρέτηση των πληρωμών που έχει να κάνει το επόμενο διάστημα. Δεν πρέπει όμως επ” ουδενί να υποτιμά το πολιτικό μήνυμα του σπασίματος και αυτό διότι, με τα δεδομένα που διαμορφώνονται, θεωρείται ιδιαίτερα δύσκολο η δεύτερη αξιολόγηση, ακόμα και αν είναι σχετικά ευκολότερη σε σχέση με την πρώτη, να κλείσει έως το τέλος του 2016, κάτι που θα παρατείνει την πολιτική φθορά της κυβέρνησης.

Η προσπάθεια Σόιμπλε να πιαστεί από όλες τις λεπτομέρειες και να παραπέμψει συνολικά την εκταμίευση για τις 24/10 δείχνει πως ο δρόμος προς τη δεύτερη αξιολόγηση μόνο στρωμένος με ροδοπέταλα δεν είναι. Οι Ευρωπαίοι δείχνουν όλο και λιγότερη διάθεση να κάνουν παραχωρήσεις προς την Ελλάδα, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ένταση της φθοράς της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία, αν μη τι άλλο, κάνει τη «βρώμικη δουλειά» με κύρια αυτή της ολοκληλρωσης της διαδικασίας εσωτερικής υποτίμησης στην Ελλάδα, χωρίς ιδιαίτερες κοινωνικές αντιστάσεις από την καθημαγμένη ελληνική κοινωνία.

Κάπως έτσι, η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να προσβλέπει στο ότι οι Ευρωπαίοι θα κάνουν εδώ και εκεί τα στραβά μάτια, προκειμένου να τη διευκολύνουν πολιτικά. Οι μέρες της… ευφορίας πριν το Brexit έχουν τελειώσει, με δεδομένο κιόλας πως σε χώρες-κλειδιά, όπως η Γερμανία και η Ολλανδία, έχουν εκλογικές αναμετρήσεις εντός του 2017. Για να το πούμε απλά: αν η Ελλάδα δεν εκτελεί μέχρι κεραίας τις υποχρεώσεις τις ως προς τα προαπαιτούμενα, χρήματα δεν θα παίρνει, γιατί αυτό δημιουργεί πολιτική πίεση από τα ΜΜΕ και τους πολίτες προς τη γερμανική κυβέρνηση, αλλά και άλλες κυβερνήσεις, κυρίως των χωρών του Βορρά.

Τούτων δοθέντων, όπως προείπαμε, υπάρχουν λίγες πιθανότητες η δεύτερη αξιολόγηση να έχει ολοκληρωθεί έως το τέλος του έτους. Και αυτό για τρεις λόγους: αρχικά, τα ζητήματα των εργασιακών, αλλά και ο έλεγχος της απόδοσης των ειλημμένων μέτρων είναι δύσκολα πεδία με αρκετές διαφωνίες, συνεπώς δεν θα συμφωνήσουν κυβέρνηση και Θεσμοί εν μια νυκτί. Επίσης, δεν υπάρχεισυμφωνία για τον ρόλο του ΔΝΤ, κάτι που σημαίνει πως μέχρι αυτό να γίνει, το ΔΝΤ θα συνεχίσει το γνωστό του τροπάριο, το οποίο ναρκοθετεί την προσπάθεια εξεύρεσης συμβιβασμών. Τέλος, όσο δεν κλείνει η δεύτερη αξιολόγηση, τόσο το ζήτημα του χρέους θα πηγαίνει προς τα πίσω. Και αυτό μπορεί να είναι πολιτικά βιώσιμο για τις κυβερνήσεις των πιστωτών μας, όμως για την ελληνική κυβέρνηση είναι υπέρβαση των ορίων της, γιατί ρεαλιστικά δεν έχει να ελπίζει σε κάτι άλλο πέραν μιας λύσης στο πεδίο του χρέους. Ποια θα είναι η αντίδραση του Μαξίμου σε ενδεχόμενο νέο τρενάρισμα της διαδικασίας; Άγνωστη μεν, αλλά μην βιαστείτε να πείτε πως θα είναι προβλέψιμη.

Αν ανατρέξετε σε προηγούμενα σημειώματα της στήλης, θα δείτε πως πάντα οι πληροφορίες από το ευρωπαϊκό μέτωπο ήταν αξιόπιστες. Κάπως έτσι και τώρα, κανείς δεν πρέπει να περιμένει πως η πορεία προς τη δεύτερη αξιολόγηση θα είναι εύκολη. Τουναντίον, θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Και αυτή θα κλείσει, μόνο εφόσον η ελληνική πλευρά έχει εκπληρώσει στο ακέραιο τις δεσμεύσεις της. Έτσι, η κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει το μήνυμα από τη συνεδρίαση του Eurogroup της Δευτέρας. Διότι, αν το υποτιμήσει και νομίσει πως είναι απλά μια…τεχνική διαδικασία, τότε θα έχει διαπράξει ένα (ακόμα) μεγάλο λάθος.