Δεν αρκεί μόνο η διαρκής προπαγάνδα από την τηλεόραση υπέρ των «κακόμοιρων» και μόνο μεταναστών, που είναι κατατρεγμένοι του πολέμου, κυρίως έγκυες, παιδιά και γυναίκες, αλλά συνεχίζεται και μέσα στα σχολεία.
Αυτός ο συνεχής παραλληλισμός των Ελλήνων προσφύγων του παρελθόντος με τους λαθομετανάστες που έρχονται σωρηδόν στην Ελλάδα σήμερα, ακόμα και μέσα στα σχολεία είναι όχι απλά άστοχος, αλλά μπορεί να θεωρηθεί και ως πλύση εγκεφάλου για τα παιδιά.
Διότι άλλο είναι να ενημερώνεις τα παιδιά για το τι συντελείται αυτή τη στιγμή σε παγκόσμια κλίμακα γύρω τους και να τα προετοιμάζεις να δεχθούν αυτήν την τεράστια αλλαγή που συντελείται στη χώρα τους, τον τρόπο της ζωής τους και για το πως να τη διαχειριστούν και άλλο να τους δίνεις παραδείγματα εκτός πραγματικότητας, με σκοπό να πετύχεις τη θετική αντίδραση ακόμα και με τα ψέμματα.
Κι αυτό γιατί πρόκειται περί ανόμοιων περιπτώσεων. Οι Έλληνες που έφυγαν διωγμένοι από φωτιά και τσεκούρι από τα παράλια της Σμύρνης το ’22 και κατέφυγαν στην Ελλάδα, πέρασαν τα σύνορα της γειτονικής χώρας Ελλάδας, χωρίς να έχουν στα χέρια τους ούτε ρούχα καλά-καλά.
Οι αντίστοιχοι «πρόσφυγες» Σύριοι″ —ας παραβλέψουμε το γεγονός ότι οι περισσότεροι δεν είναι Σύριοι— περνούν άρον-άρον τα σύνορα κατατρεγμένοι και είναι σε κατάσταση ανάγκης όταν περνούν τα σύνορα των γειτονικών χωρών. Δηλαδή είναι πρόσφυγες, όταν περνούν στην Τουρκία και την Ιορδανία ή το Ιράκ για παράδειγμα. Σε εκείνες τις χώρες περνούν και λαμβάνουν τις πρώτες φροντίδες ως πρόσφυγες. Σε εκείνες τις χώρες δεν διατρέχουν κίνδυνο για τη ζωή τους. Αν για τον οποιονδήποτε λόγο, αυτοί θέλουν να φύγουν από εκεί και να μετακινηθούν σε άλλη χώρα, αυτό δεν τους κάνει πρόσφυγες, που χρήζουν άμεση βοήθεια, αλλά μετανάστες και μάλιστα για να φύγουν από τη χώρα υποδοχής πρέπει να έχουν καταγραφεί και να έχουν χαρτιά, για να εξέλθουν σε άλλες χώρες σε πιο μακρυνούς προορισμούς.
Όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου, να τους στέλνουν δουλέμποροι όπου θέλουν, να τους παίρνουν και τα χρήματα κι αφού τους βουλιάζουν να τους καταστρέφουν και τα χαρτιά, για να ξαναβαφτιζονται πρόσφυγες, μόνο ως δόλιο σχέδιο μπορεί να χαρακτηριστεί.
Κι έρχεται το σχολείο, που υποτίθεται πρέπει να βάζει τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις και γίνεται άλλο ένα γρανάζι του συστήματος, παρέχοντας στα παιδιά στρεβλές εικόνες της πραγματικότητας.
Πως μπορούμε μετά να περιμένουμε να βγουν από τα σχολεία πολίτες με κριτική σκέψη και διάκριση;
Όμως αυτός είναι ο στόχος της Νέας Τάξης. Οι αυριανοί πολίτες να εκπαιδεύονται ώστε να εναρμονίζονται τέλεια, με ότι πει το σύστημα των ΜΜΕ και του κρατικού μηχανισμού, ώστε να μην υπάρχουν αντίθετες φωνές στο σύστημα και τον επερχόμενο πακόσμιο ηγέτη.
prisonplanet.gr
