Το χτεσινοβραδινό διάγγελμα του πρωθυπουργού αποτελεί πραγματική πρόκληση για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση ψηφίζει έναν προϋπολογισμό λαιμητόμο για τις εργατικές – λαϊκές ανάγκες, των «ματωμένων πλεονασμάτων» και του «δημοσιονομικού κόφτη», την ίδια ώρα που στο πρόσφατο Γιούρογκρουπ ουσιαστικά δόθηκε κατεύθυνση για αντιλαϊκά μέτρα διαρκείας σε βάθος 50ετίας για τη «ρύθμιση» του χρέους, την ίδια ώρα που προετοιμάζει ένα νέο αντιλαϊκό πακέτο με αιχμή τα Εργασιακά για το κλείσιμο της «αξιολόγησης», ο Αλέξης Τσίπρας βγήκε προκλητικά να εξαγγείλει ορισμένα ψίχουλα ντροπής και κοροϊδίας για τον ελληνικό λαό.
Δεν είναι μόνο ότι τα μέτρα αυτά είναι ψίχουλα. Για παράδειγμα, με τον τελευταίο αντιασφαλιστικό νόμο, η κυβέρνηση κόβει από τους συνταξιούχους 8,2 δισ. ευρώ μέχρι το 2019 και την ίδια ώρα εξαγγέλλει ότι θα διανείμει …600 εκατ. ευρώ στους πλέον εξαθλιωμένους κι αυτά εφάπαξ! Μάλιστα, αυτόν τον καραμπινάτο εμπαιγμό η κυβέρνηση τολμάει να τον παρουσιάζει ως επαναφορά της 13ης σύνταξης!
Ούτε είναι μόνο η συνεχιζόμενη προσπάθεια οι εργατικές – λαϊκές απαιτήσεις και προσδοκίες να βρίσκονται στα τάρταρα, να καθορίζονται με κριτήριο τι μπορεί να «δώσει» το κεφάλαιο και όχι τις σύγχρονες εργατικές – λαϊκές ανάγκες. Ακόμα πιο προκλητικό και επικίνδυνο είναι πως η κυβέρνηση επιχειρεί να εμφανίζει αυτά τα μέτρα ως κέρδη από την υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής της, της πολιτικής στήριξης του κεφαλαίου, των αναδιαρθρώσεων, της έντασης της εκμετάλλευσης. Ως «κέρδη» που συνδέονται με την πρόσφατη αντιλαϊκή συμφωνία του Γιούρογκρουπ για το χρέος αλλά και με την προώθηση της ευρωενωσιακής πολιτικής εγκλωβισμού χιλιάδων προσφύγων.
Πρόκειται, δηλαδή, για ξεδιάντροπη προσπάθεια ο λαός να χάψει το παραμύθι ότι ο δρόμος για την ανακούφισή του, για έξοδο από τη σημερινή κατάσταση περνάει μέσα από την επιτάχυνση της υλοποίησης της αντιλαϊκής πολιτικής, μέσα από την πολιτική που δίνει απλόχερα στο κεφάλαιο φοροαπαλλαγές, ελαφρύνσεις, επενδυτικούς νόμους, ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών, εξοικονόμηση κρατικού χρήματος κ.ά.
Οταν όλη η πραγματικότητα βοά για το αντίθετο, ότι αυτή η πολιτική προϋποθέτει το χτύπημα των εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων, το χτύπημα του εισοδήματος της λαϊκής οικογένειας, μια διαδικασία που είναι βαρέλι δίχως πάτο. Πρόκειται, λοιπόν, για μια ανοιχτή προσπάθεια εξαγοράς σιωπής. Την απάντηση που πρέπει να δοθεί σε μια τέτοια πρόκληση σηματοδότησαν οι χτεσινές μαζικές απεργιακές διαδηλώσεις που οργάνωσαν τα Σωματεία, οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, παρά τα εμπόδια και το σαμποτάρισμα από τις δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Την απάντηση δίνουν οι χιλιάδες που εξέφρασαν την αντίθεσή τους στα σχέδια κυβέρνησης – εργοδοσίας – ΕΕ, οι ναυτεργάτες στους καταπέλτες των πλοίων, οι απεργοί σε μια σειρά από επιχειρήσεις, οι οποίοι δεν αποδέχονται «τη μοίρα τους», αντιστέκονται, διεκδικούν και παλεύουν για να ανακτήσουν όσα έχασαν στην κρίση αλλά και να διεκδικήσουν τη ζωή που τους αξίζει με βάση τις σύγχρονες εργατικές – λαϊκές ανάγκες. Το κρίσιμο είναι το επόμενο διάστημα η απάντηση αυτή να δυναμώσει, να γίνει πλειοψηφική, τρίβοντας στα μούτρα κυβέρνησης και εργοδοσίας τέτοιες προκλήσεις σαν τη χτεσινοβραδινή.
