Γράφει Αλέξανδρος Παυλικιάνος
Έχει δίκιο ο πρόεδρος των Η.Π.Α Ντόναλντ Τράμπ όταν λέει ότι το ΝΑΤΟ είναι μία παρωχημένη παγκόσμια υποδομή που δεν εξυπηρετεί όπως δείχνει το πράγμα, τα συμφέροντα του με δεδομένου ότι οι αναδυόμενες παγκόσμιες στρατιωτικές δυνάμεις είναι και ενωμένες και υπό ενιαία διοίκηση εξυπηρετώντας φυσικά τα συμφέροντα τους. Ρωσία, Κίνα και Ινδία αποδεικνύονται ισχυροί παίχτες διαθέτοντας μία πολεμική μηχανή η οποία υποστηρίζει αποκλειστικά τα οικονομικά συμφέροντα τους.
Στην περίπτωση του ΝΑΤΟ όμως το πράγμα χαλάει με δεδομένο ότι χώρες μέλη του η κάθε μία δίνει προτεραιότητα στα συμφέροντα της και δευτερευόντως του ΝΑΤΟ (Η.Π.Α) καθώς το κόστος συντήρησης καθημερινά βαρύνει τον προϋπολογισμό της Αμερικής.
Δεν θα πρέπει να περνά απαρατήρητο ότι μέσα στους στόχους του ΝΑΤΟ ήταν να εξυπηρετείται και η πολεμική βιομηχανία των Η.ΠΑ. πουλώντας οπλικά συστήματα στις Χώρες μέλη του.
Από τον καιρό όμως που υπάρχουν ανταγωνιστικά οπλικά συστήματα σε ποιο προσιτές τιμές από την Ρωσία και την Κίνα, το πράγμα χαλάει και υποθέτουμε ότι οι πολεμικές βιομηχανίες ζητούν από τους παρατρεχάμενους του κάθε προέδρου, στήριξη.
Ο φαύλος κύκλος στήριξης των Αμερικάνικων πολεμικών βιομηχανιών έδειξε τα πρώτα σημάδια κόπωσης του, στον πόλεμο της Συρίας όταν Αγγλία Γερμανία, Τουρκία και Ρωσία έσπρωξαν στην μεγάλη τοπική «αγορά» πλήθος οπλικών συστημάτων και οπλισμού.
Αυτό στάθηκε η αφορμή, οι βιομηχανίες όπλων της Αμερικής να χτυπήσουν το καμπανάκι στον Τράμπ και δεν είναι καθόλου τυχαία η δήλωση του ότι πρέπει να ξανασχεδιαστεί το θέμα του ΝΑΤΟ στην προσπάθεια αναδιάταξης του καθεστώτος εξοπλισμού των χωρών μελλών του ειδικά στην Ε.Ε.
Τελικό Συμπέρασμα. Αν συμφέρει στις πολεμικές βιομηχανίες της Αμερικής η διάλυση του ΝΑΤΟ να είσθε βέβαιοι ότι αυτό θα διαλυθεί. Πιθανών να μείνουν στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ υπερχρεωμένες χώρες όπως η Ελλάδα.
