Του Γιάννη Σιδέρη
Πριν ελάχιστα χρόνια, οι… «υποτακτικοί του Μπόμπολα», οι νομοταγείς δηλαδή και νουνεχείς πολίτες, που πλήρωναν τα διόδια στις εθνικές οδούς, αντιμετώπιζαν επιθέσεις, τραμπουκισμούς, χλευασμούς, από τα – εν επαναστατικώ οίστρω – εκεί ευρισκόμενα, μπουλούκια των ένθερμων αγωνιστών του «Δεν πληρώνω», καθοδηγούμενων από την Κουμουνδούρου (συνδετικό ρόλο τότε είχε η Νάντια Βαλαβάνη, που χαρακτήριζε το κίνημα ως «έκρηξη αυτενέργειας»).
Από σήμερα, οι αρειμάνιοι ασυμβίβαστοι που σήκωναν τις μπάρες με ιερή οργή, θα πληρώνουν στην Ιόνια Οδό διόδια που επέβαλε το κόμμα που ήταν πρωτοπορία στο δικαίωμα του λαού στο τσάμπα, ώσπου να αποσπάσει τη ψήφο τους. Τώρα καμιά συγκέντρωση, καμιά οργή, καμιά λαϊκή διεκδίκηση δεν ακούστηκε. Είθε να έγινε κατανοητό ότι απλώς τους δούλεψαν ψηλό γαζί, τους χρησιμοποίησαν ως εργαλεία απόβασης στην εξουσία. Το πιο πιθανό ωστόσο είναι να είναι οργισμένοι για άλλους λόγους, αφού εκείνες οι δράσεις δημιούργησαν κοινωνική συνείδηση. Το δεν πληρώνω τίποτα, εξελήφθη ως λαϊκό δικαίωμα.
Την ίδια μέρα η συγκλονιστική τραγωδία των νεκρών μεταναστών του Αιγαίου, ήταν ένα ακόμη απογύμνωμα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει τόσο αμετροεπής και ανεύθυνη αντιπολίτευση όσο ήταν ο ίδιος, να κατηγορήσει την κυβέρνηση ότι έπνιξε τους μετανάστες. Και όμως εκτόξευε ο ΣΥΡΙΖΑ τέτοιες κατηγορίες κατά του Σαμαρά – με αφορμή το Φαρμακονήσι. Φυσικά δια του Σαμαρά και το Λιμενικό, αφού με εντολή του έπνιγε ανθρώπους! – το λιμενικό που εκείνη την χρονιά είχες περισυλλέξει περί τους 3.500 μετανάστες που παράδερναν ετοιμοθάνατοι στα νερά του Αιγαίου.
Πέρασε πολύς καιρός από την εποχή που οι Συριζαίοι βροντοφώναζαν ότι «λιμάνια, αεροδρόμια και κρίσιμες υποδομές δεν μπορεί παρά να είναι δημόσια». Γνωρίζουμε την τύχη των αεροδρομίων, ενώ χθες το λιμάνι Θεσσαλονίκης παραδόθηκε στον κ. Ιβάν Σαββίδη, ισχυρό άνδρα πλέον της Βόρειας Ελλάδας, και το σχήμα της Deutsche Invest Equity Partners (DIEP) – CMA, στο οποίο μετέχει, έναντι 231,9 εκατομμυρίων ευρώ.
Τα ανωτέρω, ανατροπές των κυβερνητικών διακηρύξεων, διαστρεβλώσεων και εμμονών, σε μία μόνο ημέρα! Το πιο απογοητευτικό είναι ότι δεν εκφράζουν καμία μεταμέλεια για τη μεταστροφή. Κουνούσαν, ως αντιμνημονιακοί, το δάχτυλο στου αντιπάλους τους, το ίδιο κάνουν και τώρα ως μνημονιακοί. Και αν γι’ αυτούς είναι κατανοητό, αφού βρίσκονται στην εξαίσια θέση να δρέπουν τους καρπούς της εξουσίας, είναι ωστόσο απορίας άξιο για τους οπαδούς τους, αυτούς που, σε σεβαστά ακόμη ποσοστά, δηλώνουν πρόθυμοι να τους ψηφίσουν.
Εντάξει, η πολιτική ζωή της χώρας, αντανάκλαση του λαού φυσικά, ποτέ δεν διακρινόταν για το ιδιαίτερο ήθος της, την τήρηση των κανόνων, το σεβασμό των θεσμών. Όμως πρώτη φορά μια κυβέρνηση ανατρέπει κάθε υπόσχεση, διαψεύδεται σε κάθε πρόβλεψη, αναθεωρεί κάθε θέση της, και εξακολουθεί να έχει λαϊκή ανοχή.
Και μόνο από τα ανωτέρω, σε μία μόνο ημέρα, είναι κατανοητό γιατί συμβαίνει στην χώρα μας αυτό που είπε ως διαπίστωση ο ΠτΒ Νίκος Βούτσης, στους ομολόγους του κατά τη Διάσκεψη των Προέδρων των Κοινοβουλίων της ΕΕ, στη Μπρατισλάβα. Μίλησε για «διάρρηξη της εμπιστοσύνης των Ελλήνων πολιτών προς την πολιτική και τους πολιτικούς».
Αλλά και ο κ. Βούτσης, που συνήθως δείχνει πιο συνετός από τον μέσο συριζαίο των θεσμικών θέσεων και των αξιωμάτων Διοίκησης, και αποφεύγει τα λεκτικά πυροτεχνήματα, ενεδύθη… Σπίρτζης. Εξέφρασε στους ομολόγους του το παράπονο: «Υποχρεωνόμαστε να νομοθετήσουμε μνημόνια με τους εταίρους-δανειστές χωρίς ουσιαστικό κοινοβουλευτικό διάλογο, με διαδικασίες υπερεπείγουσες».
Η αλήθεια βέβαια απέχει μακράν, καθώς οι δανειστές ουδόλως ενδιαφέρονται για τον τρόπο με τον οποίο θα ψηφιστούν τα μέτρα. Οι «υπερεπείγουσες διαδικασίες», που ανέφερε ο κ. Βούτσης, είναι η φόρμουλα που έχουν βρει οι κυβερνήσεις, και δη η του ΣΥΡΙΖΑ, για να περνούν τα μέτρα χωρίς να θέτουν σε δοκιμασία τις Κοινοβουλευτικές τους Ομάδες, και χωρίς να διακινδυνεύουν καμία ξώφαλτση απείθεια. Ο άλλος λόγος είναι αν έχει καθυστερήσει η διαπραγμάτευση και πιέζουν οι ημερομηνίες για πληρωμή δόσης.
Ωστόσο η συνταγή είναι πετυχημένη. Μετά από ενάμισι χρόνο αποτυχιών και πλήρους υποταγής στους δανειστές, το κλάμα και η συνεχής καταγγελία αυτών, εξακολουθεί να πείθει συμπολίτες μας, ότι η κυβέρνηση «προσπαθεί και αντιστέκεται».
(φωτογραφία: SOOC)
