Των Βασίλη Γεώργα και Γιώργου Φιντικάκη
Η είδηση ότι η ΔΕΗ προσλαμβάνει καλλιτεχνικό διευθυντή με 1.870 ευρώ το μήνα για να διευθύνει την χορωδία της, είναι μια ακόμη απόδειξη ότι έχουμε να κάνουμε με μια μεγάλη επιχείρηση με μικρό μυαλό.
Σε λίγο καιρό η ΔΕΗ θα είναι σαν τον Τιτανικό. Θα βουλιάζει αλλά τουλάχιστον θα έχει μια ορχήστρα στο κατάστρωμα να παίζει μουσική.
Οι άνθρωποι που ορίζουν τις τύχες της, είτε είναι οι πολιτικοί της προϊστάμενοι είτε τα διοικητικά στελέχη της, κάνουν ό,τι μπορούν για να δείξουν πως δεν έχουν αίσθηση της πραγματικότητας κι ακόμη χειρότερα πως δεν ενδιαφέρονται και πολύ αν κάποιοι συνεχίζουν να τρώνε από τις σάρκες της Επιχείρησης όσο υπάρχει ακόμη λίπος.
Πριν λίγες ημέρες μάθαμε ότι 2.338 αρχαιολόγοι και εργάτες που προσλαμβάνονται από το υπουργείο Πολιτισμού θα πληρώνονται από το ταμείο της ΔΕΗ. Συνολικά από το 2002 που έχει ψηφιστεί σχετικός νόμος, η ΔΕΗ έχει δαπανήσει πάνω από 65 εκατ. ευρώ για αυτή τη δουλειά. Ούτε η διοίκηση της εταιρείας τώρα και στο παρελθόν, ούτε οι συνδικαλιστές που κατά τα άλλα είναι ευαίσθητοι για τα χρήματα που κόβονται από τους μισθούς του προσωπικού, είχαν διαμαρτυρηθεί. Μόνο τώρα η ΓΕΝΟΠ θυμήθηκε να απειλήσει με προσφυγή στη Δικαιοσύνη αν βγει έστω και ένα ευρώ από το ταμείο της Επιχείρησης υπέρ της αρχαιολογίας.
Τώρα μαθαίνουμε ότι στη ΔΕΗ χρειάζεται και καλλιτεχνικός διευθυντής. Ένας ακόμη στους χιλιάδες. Η θέση αυτή προφανώς και υπήρχε από τις παλιές καλές ημέρες που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα, αλλά τώρα έτυχε να πληροφορηθούν τις λεπτομέρειες οι καταναλωτές. Μαζί με την πρόσληψη του καλλιτεχνικού διευθυντή, έμαθαν ότι επίκεινται και αυξήσεις στα τιμολόγιά ρεύματος επειδή η ΔΕΗ ζητά πίσω 735 εκατ. ευρώ από τα συνολικά 3,2 δισ. ευρώ που έχει δαπανήσει για τις Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας. Αυτό συμβαίνει επειδή ούτε η ίδια η Επιχείρηση, ούτε κανείς από το πολιτικό σύστημα ενδιαφέρθηκε πραγματικά όλα αυτά τα χρόνια να προχωρήσουν οι υποθαλάσσιες διασυνδέσεις της Κρήτη και των Κυκλάδων με το ηπειρωτικό σύστημα ηλεκτροδότησης ώστε για να μην ξοδεύονται 700 εκατ. ευρώ κάθε χρόνο σε αγορές πετρελαίου, ενοικιάσεις πλοίων και συντηρήσεις ντιζελομηχανών.
Δεν πάει επίσης πολύς καιρός που αποκαλύφθηκε ότι στον ΑΔΜΗΕ τα διορισμένα από την κυβέρνηση μεγαλοστελέχη της διοίκησης απέσπασαν για τον εαυτό τους αυξήσεις και αποζημιώσεις εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, τα οποία μάλιστα αρνούνται να επιστρέψουν καλυπτόμενοι από σχετικό νόμο. Η «υπόθεση Μπλάνα» όπως και οι προηγούμενες, είναι μια ακόμη απόδειξη πως την πιο όμορφη αίσθηση την έχεις όταν έχεις πέσει από το γκρεμό και βρίσκεσαι ακόμη στον αέρα. Για μερικές στιγμές δεν καταλαβαίνεις ότι θα τσακιστείς, και όταν το συνειδητοποιείς δεν υπάρχει πια χρόνος για πανικό.
Φυσικά όλα τα παραπάνω είναι μόνο οι παρωνυχίδες μέσα στον τεράστιο οργανισμό που λέγεται Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού και στον οποίο συνυπάρχουν παράλληλα σε οικονομικά θανατηφόρες δόσεις, ο κρατικοδίαιτος καπιταλισμός και το βαθύ κράτος που έστησαν όλα μαζί τα κόμματα εξουσίας τις προηγούμενες δεκαετίες.
Υπάρχουν ακόμη ριζωμένα πολύ ισχυρά και ακλόνητα συμφέροντα μέσα και γύρω από τη ΔΕΗ (εταιρείες, εργολάβοι, φυσικά πρόσωπα κλπ) που προφανώς είναι σε θέση κερδίζουν πολλά περισσότερα και δεν τους έχει «κουνήσει» κανένας όλα αυτά τα χρόνια. Τα πράγματα πιθανόν θα αλλάξουν δραστικά, αν όχι δραματικά τα επόμενα 2-3 χρόνια καθώς η ΔΕΗ με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα μείνει η μισή από ό,τι είναι σήμερα παραχωρώντας μονάδες, υποδομές, πελάτες, εργαζόμενους και τουλάχιστον 3 από τα 6 δισ. ευρώ του ετήσιου τζίρου της στον ανταγωνισμό.
Προφανώς και δεν θα ρίξουν έξω τη ΔΕΗ ούτε οι αρχαιολόγοι, ούτε ο καλλιτεχνικός της διευθυντής, ο οποίος παρεμπιπτόντως θα έχει δικαίωμα ακόμη και να προσλάβει μερικούς ακόμη καλλίφωνους «απ’ έξω» αν δεν μπορεί να βρει αυτούς που θέλει μεταξύ των εργαζομένων στη ΔΕΗ για να οργανώσει τη χορωδία. Η ΔΕΗ κινδυνεύει να πέσει έξω γιατί λίγο πριν τη μεγάλη μετάβαση, δεν έχει κανένα σχέδιο στα χέρια της και εξακολουθεί να κινείται ακόμη με την κεκτημένη ταχύτητα των πρακτικών μιας εποχής που δεν ανταποκρίνεται στη σημερινή της κατάσταση.
Ας σκεφτούμε επίσης ότι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ η ΔΕΗ διανύει την δυσκολότερη χρονιά από πλευράς ρευστότητας στην Ιστορία της, με τη χρεοκοπία να της χτυπά την πόρτα. Μόλις προχθές η εταιρεία χρειάστηκε να ενεχυριάσει μελλοντικά της έσοδα από τους λίγους καλοπληρωτές που της έχουν απομείνει για να πάρει δάνειο 200 εκατ. ευρώ με το οποίο θα αποπληρώσει το ομόλογο που λήγει την Πρωτομαγιά. Μέχρι το τέλος του χρόνου πρέπει να βρει συνολικά 850 εκατ. ευρώ για να καλύψει τόκους και χρεολύσια, και άλλα 650 εκατ. ευρώ για να υλοποιήσει συμβολαιοποιημένες επενδύσεις.
Κανείς δεν θέλει να σκέφτεται τι θα συμβεί αν κάτι δεν πάει καλά με τη ΔΕΗ. Αλλά τουλάχιστον θα υπάρχει πάντα στο τέλος μια χορωδία να θυμίζει τα παλιά μεγαλεία με τραγούδια σαν το «πάγωσε η τσιμινιέρα» σε επιμέλεια του νέου της καλλιτεχνικού διευθυντή.
