ΕΞΩΝΤΩΝΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΡΑ, ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΡΙΑΜΒΟ ΤΟΥΣ
Γράφει ο Αλέξανδρος Παυλικιάνος
Δυστυχώς για μία ακόμη φορά, η κυβέρνηση άφησε τις τύχες των Ελλήνων πολιτών στους «νταβατζίδες» και τα «κοράκια».
Είναι θλιβερή η εικόνα που καταγράφετε.
Μία κυβέρνηση που εκπροσωπεί τους Έλληνες πολίτες, να παρακολουθεί αμέτοχη, ανήμπορη, αδύναμη το παιγνίδι αίματος που παίζεται πάνω στις γκρεμισμένες ελπίδες του Ελληνικού λαού.
Οι ευρωπαίοι «εταίροι» μας, μαζί με τα ΔΝΤ, έχουν στήσει μία ρουλέτα θανάτου πάνω από την Ελλάδα, σημαδεύοντας κάθε φορά μία κοινωνική ομάδα και αποφασίζοντας ποια μερίδα των Ελλήνων θα οδηγηθεί στην γκιλοτίνα της ανεργίας, της αφάνειας, της φτώχιας, του εξευτελισμού και τον θάνατο.
Κάθε φορά που τα συμφέροντα του ΔΝΤ και των «εταίρων» μας συγκρούονται, τόσο και η σύγκρουση του Ελληνικού Λαού με την Ελπίδα, γίνεται και μικρότερη.
Και κάθε φορά που η σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των «προστατών» μας είναι ποιο δυνατή, τόσο ποιο μεγάλη γίνεται η έκρηξη στην Ελληνική κοινωνία και κάθε φορά αυτή, η κοινωνία, μετρά όλο και περισσότερους Έλληνες πολίτες που βρίσκονται ποιο κοντά στο θάνατο.
Και η κυβέρνηση, όπως έκαναν άλλωστε και όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις, άσχετα αν ετούτη θα έσκιζε τα μνημόνια, κάνει το ίδιο. Παρακολουθεί την τελευταία πράξη του δράματος του Ελληνικού Λαού, ανήμπορη να αντιδράσει, να υψώσει το ανάστημά της, να βγει στον Ελληνικό λαό και να του πει την αλήθεια.
Μία αλήθεια όμως, που να συμπεριλαμβάνει και το τι θα κάνει η ίδια αλλά να δώσει πρώτη το παράδειγμα, όταν χρειαστεί να φτωχύνει και αν οι πολίτες της πεινάνε, να πεινάσουν και αυτοί που αποτελούν την Κυβέρνηση συντροφιά με τους πεινασμένους και εξαθλιωμένους πολίτες.
Μία κυβέρνηση που βρίσκεται στην μέση, θλιβερή και ανήμπορη, ίσως και να μην θέλει να κάνει κάτι, γιατί η ίδια είναι χορτάτη και βλέπει, αν βλέπει, από την μία πλευρά να σκορπίζονται στον ματωμένο δρόμο οι ματωμένες ξεσκισμένες σάρκες των Ελλήνων και από την άλλη να βλέπει τους γύπες και τα θηρία του ΔΝΤ και των «εταίρων», να ξεσκίζουν τις σάρκες του Λαού, γεμίζοντας με περισσότερο αίμα τους δρόμους και μετατρέποντας σιγά σιγά τη μέρα, σε άγρια νύχτα της κόλασης, όπου το μόνο που ακούγεται είναι τα ουρλιαχτά τον Ελλήνων και οι ιαχές θριάμβου των νικητών, των θριαμβευτών.
Είναι θριαμβευτές γιατί επιτέλους βρήκαν κυβερνόντες που τους βοηθάνε να στήσουν την κόλαση.
Μία κόλαση που αφήνουν πίσω τους, καθώς ετοιμάζονται να ξεσκίσουν άλλες χώρες και να στείλουν στην κόλαση άλλους λαούς.
Και η κυβέρνηση, απλώς παρακολουθεί αυτή την κόλαση να καταπίνει τους Έλληνες. Ανήμπορη, άβουλη, βουτηγμένη μέσα στην λαμπρότητα της εξουσίας, έχοντας εξασφαλίσει για τα «δικά» της παιδιά όλα εκείνα τα «καλούδια» που δίνει η ΕΞΟΥΣΙΑ.
Όταν η κόλαση χτυπήσει και την δική τους πόρτα, τότε θα πάρουν τα ελικόπτερα τους και θα φύγουν, αφήνοντας πίσω τους στην κυριολεξία, ρημαγμένη, ερημωμένη χωρίς ζωή, Γή.
