Η Νουριγιέ και ο Σεμίχ βρίσκονται όλο και πιο κοντά στον θάνατο, λίγες ημέρες πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος από το πραξικόπημα που έλαβε χώρα πέρυσι το καλοκαίρι στην Τουρκία εναντίον του προέδρου Ερντογάν.
Η λέκτορας Νουριγιέ Γκιουλμέν και ο δάσκαλος Σεμίχ Οζακτζά είχαν ξεκινήσει απεργία πείνας πριν από 118 ημέρες ζητώντας δικαιοσύνη, μετά την απόλυση τους στο πλαίσιο της εκστρατείας Ερντογάν κατά των “γκιουλενιστών”. Συνελήφθησαν τον Μάιο μπροστά από το Μνημείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Άγκυρας, στο σημείο δηλαδή όπου είχαν κατασκηνώσει μαζί με συγγενείς και συναγωνιστές τους. Εκείνη την ημέρα επρόκειτο να δώσουν συνεντεύξεις σε ξένα ειδησεογραφικά δίκτυα. Από τότε βρίσκονται έγκλειστοι και αρνούνται να δεχθούν τροφή, ενώ καταγγέλλουν πως θα μεταφερθούν σε νοσοκομείο για εξαναγκαστική σίτιση.
Οι δικηγόροι τους δηλώνουν σήμερα ότι ο χρόνος τελειώνει για τους δύο εκπαιδευτικούς, και απευθύνουν έκκληση άμεσης επαναπρόσληψης τους, κάτι που αποτελεί και το πάγιο αίτημα τους. Πριν τη σύλληψη τους, οι δύο απεργοί πείνας τρέφονταν μόνο με αλατόνερο, λεμόνι και διάλυμα σακχάρου. Η 35χρονη λέκτορας πάσχει πλέον από μυική ατροφία ενώ ο 28χρονος δάσκαλος αντιμετωπίζει προβλήματα όρασης.
Η Γκιουλμέν έχει εκπονήσει μεταπτυχιακή διατριβή για τον κομμουνιστή ποιητή Ναζίμ Χικμέτ κι έχει μεταφράσει στα τουρκικά, βιβλία του Φραντς Κάφκα και του Τόμας Μανν. Στο παρελθόν είχε συλληφθεί ξανά, είχε καταδικαστεί και φυλακιστεί για πολιτικό ακτιβισμό, αλλά αθωώθηκε από το δικαστήριο. Για την ακρίβεια, από τις 9 Νοεμβρίου του 2016, η ακαδημαϊκός Νουριγιέ Γκιουλμέν διαδήλωνε μόνη της, κάθε μέρα, στο κέντρο της τουρκικής πρωτεύουσας, για την άδικη απόλυση της από το Πανεπιστήμιο Σελτζούκ του Ικονίου, όπου δίδασκε και κάθε μέρα οι αστυνομικοί την συνελάμβαναν, την κρατούσαν μερικές ώρες και την επομένη εκείνη επέστρεφε. Μέσα σε αυτούς τους μήνες, έχει γίνει σύμβολο αντίστασης εναντίον του απολυταρχικού καθεστώτος που εγκαθιδρύει ο Ταγίπ Ερντογάν στη χώρα του.
Ο δάσκαλος Οζακτζά εργαζόταν στο χωριό Μαρντίν της ανατολικής Τουρκίας και είχε ήδη απολυθεί άλλες δύο φορές στο παρελθόν για “πολιτικούς λόγους”, κάτι το οποίο είχε συμβεί και στη σύζυγο του. Όταν ξεκίνησαν την απεργία πείνας ανέφεραν πως εκπροσωπούν χιλιάδες συναδέλφους τους που ξαφνικά βρέθηκαν εκτός εργασίας, ζητώντας ακύρωση των διαταγμάτων, ώστε όλοι οι απολυθέντες να επιστρέψουν στις θέσεις τους στα πανεπιστήμια, στα γυμνάσια και στα δημοτικά σχολεία ή γενικότερα στο δημόσιο τομέα της χώρας.
Με τα διατάγματα Ερντογάν απολύθηκαν ως οπαδοί του Γκιουλέν 150.000 αντιφρονούντες δημόσιοι υπάλληλοι, χωρίς να αποδεικνύεται για τους περισσότερους, η ενοχή τους. Παράλληλα τους έχει αποστερηθεί το δικαίωμα προσφυγής στη δικαιοσύνη για να επαναδιεκδικήσουν τις θέσεις τους. Ο Τούρκος υπουργός Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού, έχει χαρακτηρίσει τους δύο απεργούς πείνας ως “μέλη της ακροαριστερής οργάνωσης DHKP-C”.
Όταν συμπλήρωσαν 100 ημέρες απεργίας πείνας, υπήρξε και έκκληση από τον ΟΗΕ στο τουρκικό υπουργείο Δικαιοσύνης για την άμεση απελευθέρωσή τους. Πριν λίγες ημέρες είχαμε και έκκληση από το Συμβούλιο της Ευρώπης, με την τουρκική πλευρά όμως να σιωπά. Το τεράστιο και διεθνές κίνημα συμπαράστασης για τους δύο απεργούς πείνας συνεχίζεται με τα μεγάλα ΜΜΕ της Ευρώπης να καλύπτουν πλέον όλο και πιο έντονα το θέμα. Αξίζει να σημειωθεί πως οι πορείες αλληλέγγυων στην Άγκυρα, έχουν γνωρίσει τη βίαιη καταστολή των αρχών.
