Και από αυτήν την αστρονομική ποσότητα, τα δύο τρίτα βρίσκονται σήμερα σε χωματερές ή στο περιβάλλον, εκτιμά η πρώτη ανάλυση της παραγωγής, της χρήσης και της κατάληξης των πλαστικών υλικών σε παγκόσμιο επίπεδο.
Τα πλαστικά υλικά που έχουμε χρησιμοποιήσει και απορρίψει μέχρι σήμερα εκτιμάται ότι θα αρκούσαν για να θαφτεί το νησί του Μανχάταν σε βάθος 3,2 χιλιομέτρων.
«Τα περισσότερα πλαστικά δε είναι βιοδιασπώμενα, κι αυτό σημαίνει ότι τα πλαστικά απορρίμματα που έχουν δημιουργήσει οι άνθρωποι θα είναι μαζί μας για εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια» λέει η Τζένα Τζάμπεκ του Πανεπιστημίου της Τζόρτζια, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Από τους 8,3 δισ. τόνους πλαστικού που είχαν παραχθεί μέχρι το 2015, οι 6,3 δισεκατομμύρια τόνοι είναι πλέον σκουπίδια. Από τα απορρίμματα αυτά μόνο το 9% ανακυκλώθηκε και το 12% αποτεφρώθηκε. Το τρομακτικό ποσοστό του 79% συσσωρεύεται σε ξηρές και θάλασσες, αναφέρουν ερευνητές στην επιθεώρηση Science Advances.
Αν οι σημερινές τάσεις συνεχιστούν, περίπου 12 δισεκατομμύρια τόνοι πλαστικών θα βρίσκονται σε χωματερές και στο περιβάλλον έως το 2050. Δώδεκα δισεκατομμύρια τόνοι είναι 35.000 φορές το βάρος του Εμπάιρ Στέιτ Μπίλντινγκ.
Εξετάζοντας τα στατιστικά στοιχεία της βιομηχανίας για την παραγωγή πλαστικών σε παγκόσμιο επίπεδο, οι ερευνητές υπολόγισαν ότι η παγκόσμια παραγωγή πλαστικών εκτινάχθηκε από τους 2 εκατομμύρια τόνος το 1950 σε 400 εκατομμύρια τόνους. Από τη συνολική ποσότητα παραγωγής από το 1950 έως το 2015, το μισό παρήχθη τα τελευταία 13 χρόνια.
Η παραγωγή έχει πλέον ξεπεράσει τα περισσότερα υλικά που παράγει ο άνθρωπος με εξαίρεση κάποια δομικά υλικά όπως ο χάλυβας και το τσιμέντο. Η διαφορά είναι ότι τα δομικά υλικά παραμένουν χρήσιμα για δεκαετίες, ενώ τα περισσότερα πλαστικά απορρίπτονται έπειτα από μία χρήση.
Η ίδια ερευνητική ομάδα είχε αναφέρει το 2015 στο Science ότι περίπου 8 εκατομμύρια τόνοι πλαστικών έπεσαν στις θάλασσες το 2010.
«Υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που θυμούνται έναν κόσμο χωρίς πλαστικά» επισημαίνει η Τζάμπεκ. «Τώρα πλέον δεν μπορεί κανείς να πάει πουθενά χωρίς να τα συναντήσει, συμπεριλαμβανομένων των ωκεανών.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι τα πλαστικά σκουπίδια στη θάλασσα απειλούν χελώνες, δελφίνια, θαλασσοπούλια και άλλα ζώα που τα περνούν για τροφή.
Με τον καιρό τα πλαστικά διασπώνται σε μικρά κομμάτια, για τα οποία υπάρχουν ενδείξεις ότι φτάνουν τελικά στην κορυφή του τροφικού πλέγματος και τελικά στο πιάτο μας.
Βαγγέλης Πρατικάκης
Newsroom ΔΟΛ
