Ιφιγένεια εν Αυλίδι στην Ξάνθη/ Απλά. Μία υπέροχη παράσταση
Γράφει ο Αλέξανδρος Παυλικιάνος
Έχω την τύχη, λόγω επαγγέλματος, να παρακολουθώ τακτικά τις θεατρικές παραστάσεις που έρχονται στην Ξάνθη.
Παραγωγές που κάνουν επιτυχίες, είναι άριστες και αφήνουν στους Ξανθιώτες την ικανοποίηση ότι άξιζε ο χρόνος και τα χρήματα που δαπανήθηκαν από τον οικογενειακό προϋπολογισμό, για να δουν αυτές τις παραστάσεις.
Σε άλλες όχι.
Άλλωστε, το κριτήριο του μέσου Ξανθιώτη θεατή, είναι αλάνθαστο.
Χθες το βράδυ, παρακολούθησα τις αντιδράσεις των θεατών στο θερινό Δημοτικό Θέατρο που ήρθαν να παρακολουθήσουν την υπεραπόδοση των ηθοποιών που ήταν ζυμωμένοι στην κυριολεξία με τον ρόλο τους.
Το αμφιθέατρο ήταν γεμάτο. Δεν υπήρχε καρέκλα ελεύθερη. Δείγμα ότι το καλλιτεχνικό αισθητήριο των Ξανθιωτών είναι πολύ ανεπτυγμένο.
Σε όλη την διάρκεια της παράστασης, δεν ακουγόταν άχνα.
Μου έκανε εντύπωση.
Ο Ξανθιώτικος λαός, είναι ένας ζωντανός λαός και εκδηλώνει τα συναισθήματα του.
Τέλος, εκείνο που πραγματικά έμεινε αποτυπωμένο στα μάτια και στο μυαλό μου, ήταν τα βουβά, τυφλά, «αθόρυβα» δάκρυα και η αγωνία των θεατών που συμπορευόταν με αυτά των ηθοποιών.
Δεν πίστευα ποτέ ότι σε ένα τόσο λιτό σκηνικό, θα μπορούσε να στηθεί μία υπερπαραγωγή που σε συνεπαίρνει.
Το ομολογώ. Πρώτη φορά κατέγραψα στα πρόσωπα θεατών, σε θεατρική παράσταση στην Ξάνθη όλα τα συναισθήματα.
Συγχαρητήρια στην παραγωγή.
Σε αυτή την παράσταση, ο πολιτισμός στα μάτια και το νου των θεατών, παίρνει σάρκα, οστά και αποκτά την πλήρη του έννοια.
Υ.Γ. Το χειροκρότημα ήταν τόσο θερμό που οι ηθοποιοί δεν ήθελαν να κατέβουν από την σκηνή ανταποδίδοντας την αγάπη τους σε αυτό το υπέροχο Ξανθιώτικο κοινό.
