Τήν 29ην Αὐγούστου ἐ.ἔ. ἡ Ἐκκλησία μας πανηγυρίζει τήν μνήμη τῆς Ἀποτομῆς τῆς Κεφαλῆς τοῦ Τιμίου Ἐνδόξου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου καί ἡ πόλις τῆς Ξάνθης τιμᾶ τόν Προστάτη καί Πολιοῦχο Ἅγιο της.

Οἱ λατρευτικές ἐκδηλώσεις μέ ἐπίκεντρο τόν ὁμώνυμο Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό θά τελεσθοῦν σύμφωνα μέ τό κάτωθι πρόγραμμα:

 

        Δευτέρα 28η Αὐγούστου 2017

Ὥρα 19:00 : Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός.       

        Ὥρα 20:30 : Ἐκκίνηση Ἱερᾶς Λιτανείας.

        Ὥρα 21:00 : Ἀρτοκλασία καί ἐκφώνηση τοῦ Πανηγυρικοῦ Λόγου

                              τῆς Ἑορτῆς εἰς τήν Κεντρικήν Πλατείαν.

 

Τρίτη  29η Αὐγούστου 2017

Ὥρα 07:00 – 10:30.  Ὄρθρος καί Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία.

 

Τίς ὡς ἄνω Ἱερές Ἀκολουθίες θά τιμήσουν μέ τήν παρουσία τους οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες: Καρπάθου καί Κάσου              κ. Ἀ μ β ρ ό σ ι ο ς, Ἄρτης κ. Κ α λ λ ί ν ι κ ο ς, Ἰωαννίνων                         κ. Μ ά ξ ι μ ο ς, Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων                           κ. Τ ι μ ό θ ε ο ς καί ὁ Ποιμενάρχης μας Μητροπολίτης Ξάνθης καί Περιθεωρίου κ. Π α ν τ ε λ ε ή μ ω ν.

Ἡ συμμετοχή τοῦ φιλοχρίστου λαοῦ, τόσο στίς Ἱερές ἀκολουθίες ὅσο καί στήν λιτάνευση τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τοῦ Πολιούχου, ἀποτελεῖ χρέος πρός τόν Προστάτη Ἅγιο μας καί ἔκφραση εὐγνωμοσύνης γιά τίς πρός Κύριον πρεσβεῖες Του.

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ

κ.κ. Π Α Ν Τ Ε Λ Ε Η Μ Ο Ν Ο Σ

 

Σάββατο 26-8-2017     Μέγας Ἑσπερινός εἰς τό πανηγυρίζον Ἱερόν Παρεκ-

ΩΡΑ: 19:00-20:30                  κλήσιον Ἁγίου Φανουρίου παραλίας Ἐρασμίου.

 

Κυριακή 27-8-2017               Θεία Λειτουργία εἰς τόν Ἱερό Ναό Κοιμήσεως

ΩΡΑ: 07:00-10:30                        τῆς Θεοτόκου Νέου Ζυγοῦ Καβάλας.

 

Δευτέρα 28-8-2017                Μέγας Ἑσπερινός εἰς τόν πανηγυρίζοντα Ἱερό

ΩΡΑ: 19:00-21:30                 Μητροπολιτικό Ναό Τιμίου Προδρόμου.

 

Τρίτη 29-8-2017               Θεία Λειτουργία εἰς τόν πανηγυρίζοντα Ἱερό

ΩΡΑ: 07:00-10:30                        Μητροπολιτικό Ναό Τιμίου Προδρόμου.

 

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

«ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ»

Ένας νέος κάνει διάλογο με Χριστό. Πλησίασε ο νέος του Ευαγγελίου το Χριστό λέγοντας «Διδάσκαλε αγαθέ τι ποιήσω ίνα ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;», μα από το στόμα του Χριστού δεν άκουσε δημαγωγικά λόγια και κολακείες, άκουσε αλήθειες. Και άκουσε μάλιστα μια αλήθεια, που ήταν γι’ αυτόν πικρό φάρμακο. Και δεν το άντεχε ο οργανισμός του αυτό το φάρμακο, δεν θέλησε να το πάρει και χάθηκε. Ήταν αετός του πνεύματος. Είχε φτάσει σε ένα ύψος μεγάλο. Είναι το ύψος της ηθικής ζωής. Του θυμίζει ο Χριστός τις εντολές του νόμου: «Ου φονεύσεις, ου μοιχεύσεις, ου κλέψεις, ου ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα και την μητέρα και αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Και ο νέος απαντά «Ταύτα πάντα εφυλαξάμην εκ νεότητός μου». Όλα αυτά που μου λες Χριστέ, εγώ από μικρό παιδί τα έχω τηρήσει.

Αλλά ο αετός ζητούσε να ανέβη σε πιο ψηλή κορυφή. Και η κορυφή αυτή ονομάζεται αιώνια ζωή. Αιώνια ζωή! Θα χαμογελάσει ειρωνικά ο ορθολογιστής άνθρωπος της εποχής μας. Αυτά, θα μας πει, κάνετε σεις οι θεολόγοι. Αντί να μιλάτε για τα προβλήματα τούτης της ζωής, για τα χειροπιαστά, μιλάτε για τα αόρατα. Αντί να αγωνίζεσθε για τη ζωή τούτη, που την ζούμε, μεταθέτετε το πρόβλημα της ζωής σ’ έναν άλλο κόσμο· μιλάτε για την άλλη ζωή, που δεν ξέρουμε αν υπάρχει. Γίνετε ρεαλιστές.

Αυτά θα μας πει περίπου κάποιος ορθολογιστής, που θ’ ακούσει να μιλάμε για αιώνια ζωή. Μόνο όποιος έχει ανέβη στην πρώτη κορυφή βλέπει ότι υπάρχει και δεύτερη κορυφή. Και μόνο όποιος έχει ανέβη στην κορυφή της ηθικής βλέπει ολοκάθαρα μπρος του ότι υπάρχει και άλλη κορυφή, η κορυφή της αιωνιότητος.

Και ο νέος του Ευαγγελίου πίστευε πως υπάρχει αυτή η κορυφή, πως υπάρχει αιώνια ζωή και την νοσταλγούσε, ποθούσε να την κατακτήσει. Λαχταρούσε τα ύψη και γι’ αυτό ήρθε στο Χριστό. Του έδειξε ο Χριστός τους φτωχούς που υποφέρουν και του είπε: «Ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησον τα υπάρχοντά σου και δος πτωχοίς…». Σαν να του έλεγε ο Χριστός: Ποθείς να βρεις το δρόμο που οδηγεί στην αιώνια ζωή; Σου λέω λοιπόν ότι αυτός ο δρόμος περνάει από τις καλύβες των φτωχών, από τα κρεβάτια των πονεμένων. Ο δρόμος προς τη βασιλεία των ουρανών απαραίτητα περνάει από την αγάπη, την ελεημοσύνη, τη θυσία. Αυτά τα τρία θα τον ελευθέρωναν τον πλούσιο νέο από το βαρύδι που ήταν δεμένο πάνω του. Αυτά τα τρία θα του έδιναν τη δυνατότητα να πετάξει ανάλαφρος στην αιώνια ζωή. Ο ταλαίπωρος νέος δεν ήθελε να ξεκολλήσει από την αγάπη του πλούτου. Η αγάπη του πλούτου έπνιξε την αγάπη προς τους άλλους. Έπνιξε όμως και την αγάπη προς τον εαυτό του. Ούτε τον εαυτό του αγαπούσε πραγματικά. Γιατί τον άφησε να βουλιάξει.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ