ΠΟΣΗ ΕΓΚΑΤΑΛΗΨΗ ΑΚΟΜΗ;
Γράφει ο Αλέξανδρος Παυλικιάνος
Δυστυχώς για την ελληνική περιφέρεια δεν υπάρχει σωτηρία. Όχι γιατί η Αθήνα δεν ενδιαφέρετε (αυτό, σε ότι αφορά την Θράκη το έχει αποδείξει ανεξάρτητα ποιο χρώμα “φανέλας” φοράνε οι κυβερνώντες) αλλά κυρίως γιατί οι τοπικοί άρχοντες δεν έχουν διάθεση να δουλέψουν, δεν έχουν όραμα και κυρίως δεν νοιάζονται για την περιουσία του Ελληνικού Λαού.
Τρανό παράδειγμα εγκατάλειψης και μη αξιοποίησης του κλειστού λόγω έλλειψης μαθητών 3θέσιο δημοτικό σχολείο Κουτσού όπου σε λίγο καιρό οι νυχτερίδες, οι αράχνες, τα ποντίκια και τα φίδια θα κάνουν – αν δεν κάνουν – πάρτι.
Η εικόνα του εγκαταλειμμένου, λόγω έλλειψης παιδιών – ποιος άλλωστε να μείνει στο χωριό και γιατί; Μήπως θα βρει δουλειά; Μήπως η κυβέρνηση ευαισθητοποιηθεί και στηρίξει την αγροτική παραγωγή; Ούτε στον ύπνο των νέων ανθρώπων που βολοδέρνουν για μεροκάματο στην Ξάνθη, στην Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και τώρα τελευταία, λόγω ΣΥΡΙΖΑ, στο εξωτερικό.
Άρα η εικόνα που παρουσιάζει το εγκαταλειμμένο δημοτικό σχολείο, δεν έχει να κάνει με την αδράνεια του σημερινού δημάρχου ή του τοπικού προέδρου, οι οποίοι θεωρητικά θα προτείνουν την οποιαδήποτε αξιοποίηση του – θεωρητικά λέμε- αλλά αυτην την εικόνα έχουν όλα τα δημόσια περιουσιακά στοιχεία στην Ξάνθη και σε όλα τα χωριά της Ξάνθης αφού όλοι μηδενός εξαιρουμένου κοιτάζουν την θεσούλα τους, το δημόσιο χρήμα και ότι μπορούν κάνουν ξεχνόντας ότι πολλά πράγματα γίνονται με λίγα χρήματα αν το θέλουν. Άρα το ερώτημα είναι οι τοπικοί άρχοντες θέλουν;
Η ουσία του πράγματος είναι ότι περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων φορολογουμένων σαπίζουν και γκρεμίζονται εγκαταλειμμένα χωρίς κανένας να νοιάζεται και σίγουρα δεν είναι μόνο ο Γ. Τσιτιρίδης. Όλοι ανεξαιρέτως κάνουν το ίδιο.
Στους Ξανθιώτες μένει να αποφασίσουν αν θα τους αφήνουν για πολύ ακόμη να λειτουργούν σε βάρος της τσέπης τους, του ήθους τους και του φιλότιμου τους.
