Βελούδινη λύση δεν υπάρχει!
Την τρέχουσα περίοδο που η Ελλάδα καταρρέει και στροβιλίζεται χωρίς προοπτική ανάσχεσης στο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό βάραθρο ο προβληματισμός και η ζύμωση προτάσεων για αναζήτηση διεξόδου, συνιστά κοινό τόπο σε κάθε Έλληνα πολίτη και σε κάθε Ελληνική οικογένεια. Έχει μάλιστα πολλαπλασιαστεί ο προβληματισμός κατά πόσο η επιστροφή της χώρας μας σε Εθνικό νόμισμα από το οποίο με δολιότητα αποκοπήκαμε προς όφελος του παγκόσμιου τραπεζικού κατεστημένου, θα ωφελούσε άραγε τον Έλληνα πολίτη και τον Ελληνικό λαό συνολικά. Ένας άλλος λόγος και τρόπος ισορροπημένης και χωρίς υστερία προσέγγισης και ανάλυσης των δεδομένων του θέματος οφείλεται στο γεγονός πως η χώρα μας από συστάσεώς της υπήρξε αλυσοδεμένη σε ξένα τραπεζικά συμφέροντα αφού ως γνωστόν ακόμη και το δάνειο που πήγαν και εξασφάλισαν από Αγγλους τραπεζίτες ήταν ληστρικό και ακραία τοκογλυφικό. Πιο συγκεκριμένα, ένας πρόχειρος προϋπολογισμός το 1823 έδειξε πως ο οικονομικός ισοσκελισμός του ταμείου των επαναστατημένων Ελλήνων ήταν και τότε αδύνατος. Στις 2 Ιουνίου του 1823 η επαναστατική κυβέρνηση εξουσιοδότησε τους Ορλάνδο, Ζαΐμη και Λουριώτη να μεταβούν στο Λονδίνο και να συνάψουν δάνειο 4.000.000 ισπανικών ταλλήρων τα δε έξοδα του ταξιδιού, τα οποία κάλυψε ο Λόρδος Βύρων. Υστερα από έντονες διαπραγματεύσεις, που πήραν μέρος και μέλη του Φιλελληνικού Κομιτάτου, πήραν ένα δάνειο 800.000 λιρών με τον οίκο Λόφναν με τόκο 5%, προμήθεια 3%, ασφάλιστρα 1,5% και περίοδο αποπληρωμής 36 χρόνια. Ως εγγύηση δε για την αποπληρωμή του δανείου τέθηκαν από ελληνικής πλευράς όλες οι εκτάσεις που θα απελευθέρωναν οι Έλληνες!
Το ποσό που έφθασε όμως στην Ελλάδα ήταν μόλις 298.000 λίρες, αφού το παραχωρούμενο δάνειο είχε οριστεί στο 59% του ονομαστικού (472.000 λίρες) και από αυτό παρακρατήθηκαν 80.000 ως προκαταβολή τόκων δύο ετών, 16.000 για χρεολύσια, 2.000 ως προμήθεια και άλλες δαπάνες. Σύμφωνα με τη δανειακή σύμβαση, το ποσό θα αποστέλλονταν στις Τράπεζες Λογοθέτη και Βαρφ, που έδρευσαν στην αγγλοκρατούμενη Ζάκυνθο και θα παραδίδονταν τμηματικά στην ελληνική κυβέρνηση. Διαπραγματευτής με τους δανειστές ήταν δύο εκπρόσωποι της τότε Ελληνικής κυβέρνησης ο τότε αντίστοιχος Τσακαλώτος και ο αντίστοιχος Καμμένος. Μεγάλη ευθύνη τότε, για τους δυσμενείς όρους σύναψης του δανείου είχαν οι δύο διαπραγματευτές, ο πολιτικός Α.Λουριώτης και ο πλοιοκτήτης Ι. Ορλάνδος, που σπατάλησαν μυθικά ποσά στο Λονδίνο, ζώντας πολυτελώς, σε αντίθεση με τους επαναστατημένους τίμιους αγωνιστές, που πολεμούσαν για την απελευθέρωση της Ελλάδος με μεγάλες στερήσεις. Μακραίωνη η κατάρα λοιπόν της λεηλασίας της δημόσιας περιουσίας της χώρας μας! Από τότε μέχρι και σήμερα η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ οικονομικά ανεξάτητη και προφανώς ούτε και πολιτικά. Παρά τις περί αντιθέτου λεκτικές πομφόλυγες η Ελληνική οικονομία ήταν πάντοτε έρμαιο του ξένου κεφαλαίου και των πολιτικών πουκάθε φορά είναι πρόθυμοι και επιλεγμένοι να υπηρετούν τα αλλότρια συμφέροντα εξαπατώντας τον εύπιστο Ελληνικό λαό. Άλλωστε και ο Εθνικός μας ποιητής το περιέγραψε πολύ γλαφυρά : “Ηγαπημένε μου λαέ, καλέ και πονεμένε, πάντοτε ευκολόπιστε και πάντα προδομένε!”. Από την μεταπολίτευση ιδίως και εντεύθεν οι Ελληνικές κυβερνήσεις ακολουθούσαν κατά γράμμα τις οδηγίες στην Εθνική μας οικονομία διατηρώντας τα προνόμια να εναλλάσονται στους κυβερνητικούς θώκους με φρούδες υποσχέσεις και προεκλογικές μεγαλοστομίες. Τα χρόνια της μεταπολίτευσης οι “ευρωπαϊστές” ακολουθούσαν στην ουσία με επαναστατική ρητορική τις οδηγίες εντολές του ξένου καφαλαίου και ρύθμιζαν την Εληνική οικονομια έτσι ώστα να μην είναι ανταγωνιστική και να μην απειλεί τα Ευρωπαϊκά και Αμερικανικά συμφέροντα. Η Ελλάδα σταδιακά εγκατέλειψε τον πρωτογενη τομέα και γεωργία, κτηνοτροφία και αλιεία περιφρονήθηκαν προβάλλοντας σαν κοινωνικό πρότυπο επιτυχίας το είδωλο της ευζωίας στηριγμένης όχι στην εργασία αλλά στις επιδοτήσεις με αποτέλεσμα να οδηγηθουμε ως χώρα σε μια γενικευμένη λεηλασία της Ελληνικής οικονομίας. Με αυτό τον τρόπο η οικονομία μας ενώ ήταν αναπτυσσόμενη και παραγωγική μετεβλήθη ταχύτατα σε εξαρτημένη από τον τουρισμό,από τις τράπεζες, τους κτηματομεσίτες και τις πολυεθνικές εταιρείες. Έχουμε πλέον μεταφορικά, ως χώρα, την εικόνα μιάς καμαριέρας των γηραιών συνταξιούχων της Βόρειας Ευρώπης.
Όσο για μια αυθαίρετη και ασύντακτη επιστροφή στη δραχμή που κάποιοι ευαγγελίζονται θα μας οδηγήσει σε μια μεγαλύτερη και σε υπερβολική εξάρτηση από το παγκόσμιο τοκογλυφικό κατεστημένο των τραπεζών και το όποιο νόμισμα σύντομα θα μεταβληθεί ραγδαία σε κουρελόχαρτο. Γιατί αν έπρεπε να αποχωρήσουμε από το λησταρχείο στο οποίο μας παγίδεψαν οι υπογραφές και οι κολεγιές Σημίτη και Γιωργάκη Παπανδρέου έπρεπε να γίνει τότε. Τώρα όμως και με αυτό τον τρόπο θα ξεπουλήσουν για πενταροδεκάρες το μόνο που μας απέμεινε,δηλαδή τον ορυκτό μας πλούτο. Σωτηρία άμεση δεν υπάρχει και εφαρμογή στην κατηγοριοποίηση του παρόντος κομματικού κατεστημένου έχει η Ελληνική παροιμία: “άσπρςο σκύλος,μαύρος σκύλο, όλοι οι σκύλοι μιά γενιά ! “. Μόνη λύση πλέον, εδώ στο απόλυτα χαμηλό που μας έφτασαν είναι η αποδοχή πως για να ζήσουν καλύτερα τα παιδιά μας πρέπει να θυσιαστεί μια γενιά.Όσο κι αν αυτό δεν χαϊδεύει τα αυτιά μας ως λύση, δυστυχώς είναι η μόνη λύση. Η επιστροφή στην παραγωγή και η προστασία επιχειρήσεων ή η αναβίωση μονοπωλίων σε Εθνικής σημασίας τομείς θα ήταν η μοναδική λύση που θα αποτελέσει και εφαλτήριο ανάπτυξης και του δευτερογενούς τομέα. Αλλά βέβαια αυτό δεν μπορούν να το τολμήσουν σκυμμένα στα τέσσερα πειθήνια πολιτικά γιουσουφάκια αλλά υπερήφανοι και αποφασισμένοι πολιτικοί άνδρες που πάνω από όλα θα τοποθετούν το συμφέρον του Ελληνικού λαού και σαν πολιτικό όραμα δεν θα έχουν τις επόμενες εκλογές αλλά τα παιδιά μας και την επόμενη γενιά. Αν δεν υπάρξει μια στιβαρή και αποφασισμένη πολιτική ηγεσία, αν θα συνεχίσουν να εναλλάσσονται στην ηγεία της χώρας πολιτικοί από την κατηγορία των προθύμων και όχι των αξιοπρεπών και υπερήφανων Ελλήνων, σύντομα η χώρα μας θα μετατραπεί σε μια πολιτισμική πληθυσμιακή χοάνη και σε ένα πολτό χωρίς ταυτότητα, χωρίς φυσική και ψυχική ενότητα, χωρίς δεσμούς. Θα μεταβληθούμε σύντομα σε ταπεινωμένους σερβιτόρους των βορειοευρωπαίων που θα…”ανακουφίζουν” και θα ξεκουράζουν τους οικονομικά επικυρίαρχους. Η κατώτερη και η μεσαία τάξη θα είναι όλοι αυτοί. Οι αριθμητικά λίγοι που περνάνε και τώρα άνετα ξεκοκκαλίζοντας όσα μας ληστεύουν, και τότε ξεκούραστα θα ζουν και οι υπόλοιποι θα τους υπηρετούμε χωρίς να τολμάμε να μιλησουμε!…
Μάκης Τουμάσης
Δημοσιογράφος-πρώην διπλωμάτης
Βλαχοπούλου 5-Ξάνθη
