Ενδιαφέρουσα η θέση του Ζήση Κατσαρίκα πρώην Γενικού Γραμματέα του ΕΒΕ Ξάνθης την οποία διατύπωσε σε μέσον κοινωνικής δικτύωσης, για συμπεριφορές ορισμένων επιχειρηματιών – επαγγελματιών.
Από την εντεκάχρονη εμπειρία μου ως Γεν. Γραμματέας του Επιμελητηρίου Ξάνθης στις επαφές μου με τους επαγγελματίες αλλά και ως επαγγελματίας και ως πολίτης που θέλει να παρακολουθεί τα της αγοράς, έχω κάνει την εξής διαπίστωση.
Αυτοί που συνεχώς διαμαρτύρονται για το τι κάνει η εκάστοτε κυβέρνηση για αυτούς και τις επιχειρήσεις τους (εκτός βέβαια της σημερινής που καταστρέφει τα πάντα στο επιχειρείν) είναι μόνιμα αυτοί που με τον έναν η άλλο τρόπο έχουν ευνοηθεί από την πολιτεία με δάνεια, με προγράμματα, με επιδοτήσεις κ.α Και είτε ζητούν περισσότερα , είτε δεν θέλουν να επιστρέψουν αυτά που πήραν.
Αφού δε πολλοί από αυτούς έπαιξαν και το τελευταίο χαρτί της πτώχευσης. Ορισμένοι δε από αυτούς ήταν πρώτοι στις πλατείες των αγανακτισμένων, την εποχή που ήταν η μόδα των πλατειών .
Τώρα βέβαια είναι φασιστικό να διαμαρτύρεσαι όταν η κυβέρνηση κάνει “τεράστιες” προσπάθειες για την σωτήρια της χώρας ! Αλλά είναι οι ίδιοι πάλι αγανακτισμένοι γιατί οι τράπεζες η το δημόσιο τους παίρνει τις επιχειρήσεις
Ο απλός βιοτέχνης , ο μικροεπαγγελματίας που έσφιγγε, το ζωνάρι η στέγνωνε οικονομικά, για να ξεκινήσει η να κρατήσει ανοιχτή την επιχείρηση του, υπέμενε τις δυσκολίες αγόγγυστα δουλεύοντας και προσπαθώντας σκληρότερα μη μπορώντας και πολλές φορές μη θέλοντας να εμπλακεί σε αυτόν τον κυκεώνα των δανεικών και αγύριστων.
Αυτός ο απλός βιοτέχνης και επαγγελματίας και σαφώς κάποιες από τις υγιείς μεγάλες επιχειρήσεις που χουν απομείνει, προσπαθούν να κρατηθούν ζωντανές και να αντέξουν το βάρος μιας εξαντλητικής φορολογίας και ενός αλλοπρόσαλλου ασφαλιστικού, για να συντηρείται αυτό το δυσλειτουργικό και σπάταλο κράτος.
Ως πότε όμως;
