Φάτε λίγο ΣΥΡΙΖΑ ακόμη.

Η εφημερίδα Αυγή, κομματικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ δημοσιεύει άρθρο όπου το στέλεχος του κόμματος, Νάσος Θεοδωρίδης, χαρακτηρίζει το Αλβανικό έπος «μύθο» και ότι η Ελλάδα μπήκε σε ένα ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Μετά το συνωστισμό της Ρεπούση μας προέκυψε νέος… Ρεπούσης, αυτή τη φορά για το αλβανικό έπος. Η εφημερίδα Αυγή, κομματικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ δημοσιεύει άρθρο όπου το στέλεχος του κόμματος, Νάσος Θεοδωρίδης, χαρακτηρίζει το Αλβανικό έπος «μύθο» και ότι η Ελλάδα μπήκε σε ένα ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Ότι υπήρχαν λιποτάκτες που εκτελέστηκαν, ότι ο πόλεμος στα βουνά ήταν ταξικός αφού εκεί πολεμούσαν οι φτωχοί ενώ κάποιοι άλλοι βρίσκονταν στα πολυτελή ξενοδοχεία της Αθήνας και άλλα τέτοια.

Αναφέρει χαρακτηριστικά το άρθρο: Υποστηρίζω ότι η εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτό το σφαγείο θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Η 28η Οκτωβρίου δεν σήμαινε ούτε την «ενότητα» ούτε «το μεγαλείο του έθνους», αλλά την είσοδο της Ελλάδας σε ένα παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Η άγρια σύγκρουση που ξετυλίχτηκε πάνω στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας έδειξε ανάγλυφα την ταξική της φύση. Στις πρώτες γραμμές φτωχοί άνθρωποι, πέθαιναν από τη γάγγραινα, έλιωναν από την ψείρα, περίμεναν απελπισμένα τροφή. Πιο πίσω οι αξιωματικοί με τις ορντινάντσες τους έδιναν τις διαταγές. Και ακόμα πιο πίσω, στα πολυτελή ξενοδοχεία της Αθήνας, ο αρχιστράτηγος Παπάγος και το επιτελείο της «Αυτού Μεγαλειότητας»…

Και συνεχίζει λέγοντας ότι η μορφολογία του εδάφους και η ανετοιμότητα των Ιταλών, κι όχι ο ηρωισμός των Ελλήνων φαντάρων, ήταν αυτά που έδωσαν τη μάχη.

Προφανώς ο στόχος του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ είναι να προκαλέσει αμφισβητώντας το αλβανικό έπος την ημέρα της εθνικής εορτής. Δεν ξέρουμε αν το κάνει κατά παραγγελία από τον Τσίπρα ή λόγω της προσπάθειάς του να αυτοπροβληθεί ως μεγάλος ιστορικός αναλυτής.

Ωστόσο, θα πρέπει να σημειώσουμε ορισμένα σημεία με αφορμή το άρθρο του.

Κατ’ αρχάς κάθε αγώνας έχει και ταξικά στοιχεία ωστόσο στην περίπτωση του Ελληνοϊταλικού πολέμου στη Βόρεια Ήπειρο και την Αλβανία αυτό που επικράτησε ήταν το εθνικό στοιχείο, όπου εθνικό όχι αυτό που πρεσβεύει η Χρυσή Αυγή. Ήταν η αγάπη για την πατρίδα και η πίστη ότι δεν μπορεί κανείς να περάσει από την Ελλάδα κάνοντας παρέλαση. Αυτό κινητοποίησε χιλιάδες φτωχούς Έλληνες να πάρουν τα όπλα. Ευτυχώς ζουν ακόμη πατεράδες και παππούδες μας για να μας διηγηθούν τον ενθουσιασμό της χώρας και την εθνική ενότητα για την αντιμετώπιση του κινδύνου.

Προφανώς δε γινόταν κανένα πάρτι στα βουνά. Προφανώς οι ψείρες, η φτώχεια, η πείνα και το κρύο κάνουν τον άνθρωπο να λυγίσει. Προφανώς και θα υπήρχαν λιποτάκτες. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, ούτε αντέχουν το ίδιο. Ας ρωτήσουν πολλούς δηλωσίες αριστερούς για να μάθουν.

Και προφανώς στους πολέμους πηγαίνουν οι χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις. Σε κανέναν πόλεμο δεν ήταν στην πρώτη γραμμή οι αριστοκράτες και οι αστοί. Αυτό τι σημαίνει; Ότι το αλβανικό έπος δεν εξέφραζε την ενότητα του ελληνικού λαού επειδή κάποιοι στρατηγοί ήταν στην Αθήνα;

Μας λέει η στελεχάρα του ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι μύθος το αλβανικό έπος διότι δε νίκησαν οι Έλληνες. Έχασαν οι Ιταλοί λόγω της ανετοιμότητάς τους και της μορφολογίας του εδάφους. Δηλαδή επειδή οι Ρώσοι εκμεταλλεύτηκαν το βαρύ χειμώνα και νίκησαν τους ναζί, αυτό δε σημαίνει ότι πολέμησαν ηρωικά αλλά όλα τα έκαναν τα… χιόνια.

Επίσης, το άρθρο αναφέρει ότι το τελεσίγραφο του Μουσολίνι ήταν μια… απλή διέλευση των Ιταλικών δυνάμεων από την Ελλάδα, κι άρα η χώρα μας θα μπορούσε να είχε αποφύγει τον πόλεμο. Κι ότι φταίει ο εθνικιστικός παροξυσμός για τη… σύμπλευση του ελληνικού λαού με τον Μεταξά.

Μα ποιος χέστηκε για τον Μεταξά κύριε; Ο ελληνικός λαός όταν του είπαν ότι έχουμε πόλεμο δε σκέφτηκε αν ήταν απλή διέλευση. Τα σύνορά του ήθελε να φυλάξει. Αν για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι απλή διέλευση ας αφήσουμε τους Τούρκους να κάνουν μια τέτοια… απλή διέλευση μέχρι το Σύνταγμα.

Θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς απλή διέλευση και την εισβολή των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν ή των Αμερικανών στο Ιράκ, κι έτσι τίποτε δεν θα ήταν πόλεμος και κανείς δεν θα σκοτωνόταν.

Με τη λογική αυτή φυσικά ο αδύναμος θα άφηνε τον ισχυρό να εισβάλει στη χώρα του και δεν έγινε και τίποτε βρε αδερφέ. Μια απλή εισβολή.

Κι έτσι, θα σβήναμε με μια μονοκονδυλιά το αλβανικό έπος, τους Έλληνες που πολέμησαν σαν ήρωες Ιταλούς και Γερμανούς, την εθνική αντίσταση. Γιατί να κάνουν αντίσταση, μια απλή διέλευση των ναζί ήταν.

Το άρθρο που προκάλεσε σάλο έφερε και ανακοίνωση της ΝΔ. η οποία ρωτά τον Αλ. Τσίπρα: «Συμφωνεί ή όχι με όσα δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα του κόμματος «ΑΥΓΗ», γραμμένα από στενό του συνεργάτη και χαρακτηρίζουν «μύθο» το αλβανικό έπος;

Συμφωνεί ή όχι με το άρθρο που υποστηρίζει πως πολλοί Έλληνες στρατιώτες λιποτάκτησαν και δεν ήταν το φρόνημα των Ελλήνων και η θέλησή τους που οδήγησε στη μεγάλη νίκη, αλλά το ότι οι Ιταλοί ήταν ανέτοιμοι και η μορφολογία του εδάφους ευνοϊκή;

Συμφωνεί ή όχι με το γνωστό στέλεχός του ΣΥΡΙΖΑ Νάσο Θεοδωρίδη, που απαιτεί μάλιστα να αλλάξουν τα σχολικά βιβλία για να αποκατασταθούν τα «ψεύδη»; Ο κ. Τσίπρας ας αποδοκιμάσει, πρώτα, εμπράκτως τις ακραίες συνιστώσες του και ύστερα ας επικαλεστεί το παράδειγμα του έπους του 1940- 41, που έκανε όλον τον πλανήτη να λέει πως «οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».

Πάντως, το άρθρο πήρε την πρώτη απάντηση από άλλο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ τον Γιάννη Χατζηαντωνίου ο οποίος όπως χαρακτηριστικά σημείωνε με αφορμή το άρθρο του Νάσου Θεοδωρίδη «Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται νέο πολιτικό υποκείμενο. Ένα νέο, πατριωτικό, δημοκρατικό και ριζοσπαστικό κόμμα της Αριστεράς, ηγεσία των εθνικών και κοινωνικών αγώνων του λαού. Απόψεις όπως αυτή του Ν.Θ., σεβαστές ως ιδιαιτερότητα, είναι απόψεις που δεν μπορούν να είναι απόψεις ενός κόμματος που διεκδικεί να καθορίζει τη μοίρα του λαού και το μέλλον της χώρας».

Το άρθρο της Αυγής

69 χρόνια μετά την τραγωδία του θανάτου και της αναπηρίας δεκάδων χιλιάδων φαντάρων, έχει έρθει η ώρα για μια ψύχραιμη ιστορική αποτίμηση που να απαντάει στο ερώτημα αν τελικά βγήκε κερδισμένη η ελληνική κοινωνία από μια εξ αντικειμένου σύμπλευση με το φασιστικό καθεστώς Μεταξά στην οποία οδηγήθηκε από τον εθνικιστικό παροξυσμό της εποχής, προκειμένου να αποτραπεί η απλή διέλευση ενός άλλου φασιστικού στρατού, με μόνο επιχείρημα ότι ο δεύτερος στρατός ήταν «ξένος» (αλλά εξίσου φασιστικός). Υποστηρίζω ότι η εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτό το σφαγείο θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Η 28η Οκτωβρίου δεν σήμαινε ούτε την «ενότητα» ούτε «το μεγαλείο του έθνους», αλλά την είσοδο της Ελλάδας σε ένα παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Η άγρια σύγκρουση που ξετυλίχτηκε πάνω στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας έδειξε ανάγλυφα την ταξική της φύση. Στις πρώτες γραμμές φτωχοί άνθρωποι, πέθαιναν από τη γάγγραινα, έλιωναν από την ψείρα, περίμεναν απελπισμένα τροφή. Πιο πίσω οι αξιωματικοί με τις ορντινάτσες τους έδιναν τις διαταγές. Και ακόμα πιο πίσω, στα πολυτελή ξενοδοχεία της Αθήνας, ο αρχιστράτηγος Παπάγος και το επιτελείο της «Αυτού Μεγαλειότητας»…

Υπάρχουν πολλοί μύθοι για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο πρώτος είναι ότι οι φαντάροι μας με εφ’ όπλου λόγχη στείλανε τους δειλούς εχθρούς στα βάθη της Αλβανίας. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ο ελληνικός στρατός ήταν προετοιμασμένος γι’ αυτή τη σύγκρουση. Ήδη από την άνοιξη1939 το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε καταστρώσει ανάλογα σχέδια. Και από τον Ιούνη 1940 ο ελληνικός στρατός βρισκόταν ουσιαστικά σε κατάσταση «μυστικής επιστράτευσης». Στα σχολικά βιβλία και στα πατριωτικά αφιερώματα η «θέληση» και το «φρόνημα» ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας για το «έπος της Αλβανίας». Η αλήθεια είναι ότι ήταν η μορφολογία του εδάφους, το βεβιασμένο της ιταλικής επίθεσης -με όλες τις δυσκολίες ανεφοδιασμού από τα ακατάλληλα λιμάνια της Αλβανίας- και μια πολύ ισχυρή ελληνική στρατιωτική μηχανή.

Επίσης αποκρύπτεται ότι υπήρχαν πολλοί που αρνούνταν να υποταχτούν σε αυτήν τη χαρούμενη εικόνα της «εθνικής πανστρατιάς». Δεν είναι τυχαίο ότι ο Θ. Χατζής, μετέπειτα γραμματέας του ΕΑΜ αναφέρει στις αναμνήσεις του ότι στις αρχές Νοέμβρη εκτελέστηκαν επί λιποταξία τέσσερις φαντάροι του συντάγματός του, επειδή είχαν λείψει μόνο μια μέρα και ξαναγύρισαν: «Απογοήτευση και πένθος έπεσε στο Σύνταγμα. Στην πορεία μάθαμε πως και σε άλλα Συντάγματα έγιναν παρόμοιες δίκες για μικρές πειθαρχικές παραβάσεις και επακολούθησαν διαδοχικές εκτελέσεις, κατά περίεργη ‘συγκυρία’ μόνο Μακεδόνων που μιλούσαν τη σλαβική γλώσσα και όλοι τους σχεδόν ήταν χαρακτηρισμένοι ‘βουλγαροκομμουνιστές’».

Ήταν και κάτι άλλο που ερέθιζε τους φαντάρους. Οι καλαμαράδες της Αθήνας παρουσίαζαν τον πόλεμο σαν τρικούβερτο γλέντι με χαρές και τραγούδια για τους Έλληνες φαντάρους. Κρύβανε την πραγματικότητα. Συνήθως στα αφιερώματα για την 28η Οκτωβρίου, βλέπουμε επίκαιρα της εποχής με τα πλήθη ενθουσιασμένα να χαιρετάνε εκείνους που φεύγουν για το μέτωπο. Πράγματι, κάθε φορά που αρχίζει ένας τέτοιος πόλεμος, η πλειοψηφία παρασύρεται από ένα κύμα εθνικισμού και πολεμόχαρων αισθημάτων. Όμως, καθώς περνούν οι μέρες, φανερώνεται όχι μόνο η φρίκη του πολέμου αλλά και ποιος την πληρώνει, οπότε οι διαθέσεις αλλάζουν.

Ο Δ. Λουκάτος καταγράφει αυτή την αλλαγή στο ημερολόγιο που κρατούσε και έχει δημοσιευτεί με τίτλο «Οπλίτης στο Αλβανικό Μέτωπο Ημερολογιακές Σημειώσεις 1940-’41»: «Ένα περίεργοπράγμα. Κανείς απ΄ όλους τους ‘Εμπέδους’ δεν θέλει να φύγει για το Μέτωπο. Όλοι θα ‘τανε ευτυχείς αν τους κρατούσανε εδώ. Πού είναι λοιπόν τα φανταχτερά λόγια ‘οι φαντάροι μας αδημονούν να μεταβούν εις την πρώτην γραμμήν;».

defenceline.gr