ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
κ.κ. Π Α Ν Τ Ε Λ Ε Η Μ Ο Ν Ο Σ
Κυριακή 19-11-2017 Θεία Λειτουργία εἰς τόν Ἱερό Καθεδρικό Ναό
ΩΡΑ: 07:00-10:30 Ἀποστόλου Παύλου Καβάλας.
Δευτέρα 20-11-2017 Μέγας Ἑσπερινός τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου
ΩΡΑ: 18:00-20:00 εἰς τήν πανηγυρίζουσα Ἱερά Μονή Παναγίας
Ἀρχαγγελιωτίσσης.
Τρίτη 21-11-2017 Θεία Λειτουργία εἰς τήν πανηγυρίζουσα Ἱερά
ΩΡΑ: 07:00-10:30 Μονή Παναγίας Ἀρχαγγελιωτίσσης.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΑ»
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Κύριος διηγείται την παραβολή του άφρονος πλουσίου. «Άφρων» στην Αγία Γραφή χαρακτηρίζεται αφ’ ενός εκείνος που στρέφει τα νώτα του στον θεό και αφ’ ετέρου εκείνος που προσκολλάται στον πλούτο, ίσως γιατί το ένα δεν είναι άσχετο με το άλλο. Είναι κοινή διαπίστωση των Πατέρων της Εκκλησίας, ότι ο άνθρωπος αρνείται τη σχέση με τον θεό, γιατί συνήθως η καρδιά του είναι κολλημένη αλλού, στο κυνήγι των υλικών αγαθών.
Τι κάνει ο άφρων πλούσιος; Ταλαιπωρείται. Η καλύτερα, αυτοταλαιπωρείται, μιας που είναι υπεύθυνος για τη δυστυχία του. Το πρώτο που μπορούμε εύκολα να παρατηρήσουμε στην ευαγγελική διήγηση είναι το προφανές της αγωνίας του πλουσίου να εξασφαλίσει τον πλούτο του. Κοινό πίστευμα της πλειοψηφίας των ανθρώπων είναι ότι ο πλούτος εξασφαλίζει, γι’ αυτό και έχουν αγωνία να τον αποκτήσουν και να τον κατοχυρώσουν. Κι εδώ έρχεται η Εκκλησία για να τονίσει την αλήθεια ότι ο πλούτος είναι κακός αφέντης, που υποδουλώνει τον άνθρωπο και τον ταλαιπωρεί όσο περισσότερο προσκολλάται σε αυτόν.
Κάτι που δεν αναφέρεται ρητά στο Ευαγγέλιο, παρατηρείται όμως εύκολα στην όλη διήγηση, είναι η μοναξιά που χαρακτηρίζει τον άφρονα πλούσιο. Δεν κάνει κανένα διάλογο, δεν συμβουλεύεται κανέναν, αποφασίζει για όλα μόνος του με απόλυτη αυτοπεποίθηση και μοναδικό προσανατολισμό τη διαφύλαξη του πλούτου του για τον εαυτό του.
Ακριβώς στη στιγμή που πιστεύει ότι επιτέλους κατοχύρωσε τον πλούτο και μπορεί ν’ αρχίσει ν’ απολαμβάνει τη σχέση μαζί του, ακούει κάποιον άλλον που ως εκείνη τη στιγμή συνειδητά παραθεωρούσε, αυτή την ίδια νύκτα έρχονται και ζητούν να πάρουν την ψυχή σου και αυτά που ετοίμασες, ακριβώς επειδή δεν μπορούν να σε συνοδεύσουν, ποιοί θα τα χαρούν;
Ο Κύριος της ζωής και του θανάτου δεν ζητά την ψυχή του πλουσίου. Άλλοι προσδιορίζονται ότι την «απαιτούν». Οι Πατέρες αντιδιαστέλλουν μεταξύ των τρόπων εκδημίας ενός δικαίου και ενός αμαρτωλού. Για τον δίκαιο συνήθως λέγεται ότι παραθέτει την ψυχή του στα χέρια του θεού, δηλαδή την καταθέτει ως κάτι το ολοκληρωμένο, το οποίο ο Άγιος θεός παραλαμβάνει με πολύ σεβασμό ως κάτι Ιερό.
Για τον αμαρτωλό χρησιμοποιείται η έκφραση «απαιτούν» και εννοούνται συνήθως οι δαίμονες, για να φανεί το δισυπόσπαστο της ψυχής όταν δεν έχει αιώνιο προσανατολισμό, αλλά επίγεια προσκόλληση, καθώς η διαδικασία της αποχώρησης είναι μεγάλο μαρτύριο.
