Δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η ανάπτυξη, η προκοπή της Ξάνθης και το «χαΐρι» της βρίσκεται σε χέρια ανικάνων. Δεν υπάρχει περίπτωση να μπήκε χέρι πολιτικού στην ανάπτυξη και να μην πήγε στράφι έστω και αν αυτό έχει να κάνει με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Οι όποιες λύσης δόθηκαν, δόθηκαν προσωρινά και χωρίς κανένας να σκεφτεί το αύριο. Η γραφειοκρατία και τα προσωπικά πολιτικά οφέλη βρήκαν πιστή εφαρμογή στην Ξάνθη.
Αποδεικνύεται περίτρανα ότι σε αυτό το κράτος δεν υπάρχει συνέπεια και συνέχεια.
Η ΣΕΚΑΠ καλώς πουλήθηκε σε ιδιώτη επενδυτή και πήρε τα πάνω της. Όλο αυτό το διάστημα της δικαστικής διαμάχης ήταν σε γνώση της κυβέρνησης ο κίνδυνος να πληρωθεί από τον ιδιώτη το ποσόν των 35 περίπου εκατομμυρίων και ότι κινδυνεύουν 170 οικογένειες να μείνουν στην ανεργία και τον μαρασμό. Τι έκανε η κυβέρνηση όλο αυτό το διάστημα; Απολύτως τίποτε. Γνώριζε ότι η ΣΕΚΑΠ πουλήθηκε με πολιτική πρωτοβουλία, άρα η κοινή λογική λέει ότι με πολιτική πρωτοβουλία έπρεπε να λυθούν και τα επιμέρους προβλήματα τα οποία βέβαια μπορεί να την οδηγήσουν στην αναστολή εργασιών.
Αντί λοιπόν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να στηρίξει τον επενδυτή τον οποίον μάλιστα όπως ακούγεται προσεταιρίστηκε πολιτικά, τον άφησε στο έλεος των δικαστικών αποφάσεων και εδώ θα πρέπει να τονιστεί ότι τα δικαστήρια κάνουν απλά την δουλειά τους.
Με αυτό το σκεπτικό αποδεικνύεται και μία άλλη πτυχή της πολιτικής λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ. Χρησιμοποίησε τον Επιχειρηματία για τις επικοινωνιακές του ανάγκες και όταν έπρεπε να τον στηρίξει αδιαφορώντας για τις 170 οικογένειες που θα μείνουν στο δρόμο – αν κρίνει κανείς από την δικαστική απόφαση – τον άδειασε. Βέβαια θα πρέπει να επισημανθεί ότι η κυβέρνηση δεν διστάζει να εγκαταλείψει 10 εκατομμύρια Έλληνες, στις 170 θα «κολλούσε»;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΟΣ
