Πίτες υπάρχουνε πολλές, για άπαντα τα γούστα,
κάποιες με υφή βελούδινη, άλλες πάλι με κρούστα.
Είναι μεγάλος πειρασμός, ορίζεται λαχταριστή,
η πίτα σαν ξεφουρνιστεί, αρχόντισσα μες το ταψί.
Ανασκουμπώνονται μετά, οι fun με βουλιμία,
για να αναμετρηθούν, με τη ζεστή…λατρεία.
Θρύλος για το ποδόσφαιρο, ο Ιταλός ΜΕΑΤΣΑ,
εξ ίσου όμως θρυλική, της ΞΑΝΘΗΣ η μπουγάτσα.
Πάραυτα τις Άγιες μέρες, ιδιαίτερα Πρωτοχρονιά,
η πίτα διαφορετικά, γίνεται όσο και με μαστοριά.
Λέγεται ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑ, του Άη – Βασίλη η πίτα,
μυριοτραγουδήθηκε, πιότερο απο τη ΜΑΜΑΣΙΤΑ.
Έναρξη σηματοδοτεί και νέου έτους απαρχή,
στη γέμισή της περιέχει, ολόχρυσο ΄΄ φλουρί ΄΄.
Ο τυχερός που θα το βρει, της χρονιάς ο εκλεκτός,
λένε της οικογένειας, θα είναι προπομπός,
σ΄ όλα τα επερχόμενα, μπροστάρης θα σταθεί,
ώστε ακόμα πιό πολύ, να καταξιωθεί.
Τα έθιμά μας ακτινοβολούν, όλα συμβολισμούς,
μας είναι απαραίτητα, στους χαλεπούς καιρούς,
τώρα όπως διανύουμε, ώστε να κρατηθούμε,
μέσα απο την παρακμή, να ξαναγεννηθούμε.
Στέλιος Αρσενίου
