Κλίκαρα πάνω στην φωτογραφία του και…
ήταν αυτός. Τα ίδια μάτια. Το ίδιο μούσι. Είναι σε σχέση. Έχει δύο παιδιά. Στην αρχή ένιωσα σαν άρρωστη και στην συνέχεια άρχισα να κλαίω.
Δεν ένιωσα πανικό και δεν φοβήθηκα όπως συνήθιζα. Αυτή τη φορά κάθε κομμάτι του σώματός μου ένιωσε πόνο. Πόνο και όχι θλίψη.
Ένιωσα πόνο στη σκέψη ότι θα ζω με τη σκέψη αυτού του ατόμου και όσων μου έκανε για πολλά χρόνια. Είναι ο πόνος του ότι θα πρέπει να συνεχίσω να ζω, να επιβιώσω παρότι αυτός μου πήρε κάτι σημαντικό.
Πρόκειται για έναν εξουθενωτικό πόνο τον οποίο νιώθουν οι γυναίκες που βιάστηκαν που βιάζονται και που θα βιαστούν». Ανατριχιάζει η περιγραφή της 29χρονη για το πώς ένιωσε όταν αντίκρυσε μετά από χρόνια το προφίλ του βιαστή της στο Facebook.
Η κοπέλα είχε πέσει θύμα βιασμού στην ηλικία των 13 ετών ενώ εκείνος ήταν 16 στα 17. Έπειτα αναφέρει «Το Facebook λέει πως είναι 32 όμως εγώ πάντα πίστευα ότι ήταν 18 όταν με βίασε. Ίσως γιατί ήταν στην ηλικία αυτή όταν τον είδα για τελευταία φορά. Στα 16 με 17 ήταν τότε.
Είναι τρελό αλλά σοκαρίστηκα και αηδίασα με την αντίδρασή μου. Και αυτό γιατί είναι δύσκολο να παραδεχθείς πως μετά από όλα αυτά τα χρόνια, όλες αυτές τις θεραπείες, παρότι η ίδια έγινα στα φοιτητικά μου χρόνια σύμβουλος γυναικών που έχουν βιαστεί, επηρεάστηκα τόσο που τον είδα. Δεν θύμωσα.
Το δέρμα μου δεν έκαιγε πάλι σαν φωτιά και το μίσος που ένιωσα για αυτόν και για άντρες σαν αυτόν, έβγαινε προς τα έξω σπάνιες φορές. Δεν κάνω πλέον αναδρομές στο παρελθόν κατά τη διάρκεια της ημέρας, ούτε παίρνω ηρεμιστικά για να κοιμηθώ το βράδυ μετά από έναν εφιάλτη. Όμως ακόμα βλέπω «τα όνειρα», συνήθως όταν είμαι αγχωμένη. Και αν έχεις πέσει θύμα βιασμού καταλαβαίνεις τι εννοώ. Εγώ πολλές φορές βλέπω πως είμαι ασθενής και έχω παραλύσει στα Επείγοντας περιστατικά. Εκείνος είναι ο γιατρός και εγώ ανήμπορη να καλέσω σε βοήθεια.»
Η ίδια στο συγκλονιστικό της άρθρο-εξομολόγηση αποκαλύπτει πως στην συνέχεια έστειλε μήνυμα στο αγόρι της για να του πει τι συνέβει. Εκείνος την πήρε στο Facetime και έδειξε να μην μπορεί να καταλάβει το βάθος του πόνου που ένιωθε. Όπως εξηγεί η ίδια, «Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει το τραύμα που μπορεί να σου αφήσει ένας βιασμός. Το βλέπουμε σε σκηνές σε τηλεόραση σε ταινίες και videoganes.
Και αρνούμαστε ότι συμβαίνει και δεν μιλάμε για αυτό. Ή ακόμα και όταν μιλάμε για αυτό, μιλάμε σαν να μην μας αφορά καθόλου. Οι άνθρωποι που δεν έχουν περάσει αυτήν την τραγική εμπειρία δεν μπορούν να καταλάβουν πως θα προτιμούσα να πεθάνω από το να το βιώσω ξανά.
Πώς να το εξηγήσεις αυτό σε κάποιον;» τονίζει. Τέλος σημειώνει μεταξύ άλλων «Το επόμενο πρωί, ξύπνησα, προσευχήθηκα, έκανα διαλογισμό και μπλόκαρα τον βιαστή μου στο Facebook.
Σημείωσα τους κοινούς μας φίλους και αναλογίστηκα τι μπορεί να είπε στο σχολείο αφότου με απέβαλαν και γνώριζε πως ήταν θέμα χρόνου να πω την αλήθεια. Είμαι οκ με το ότι θα πάω στη δουλειά μου, θα συναντήσω φίλους μου και θα συνεχίσω να προσφέρω τη βοήθειά μου.
Είμαι όμως σε μία κατάσταση «aftersock». Έβαλα την τσαγιέρα στο ψυγείο. Έχυσα καυτό καφέ στο πάτωμα, και παρ’ όλη την αστάθειά μου ένιωθα μια απίστευτη σκληρότητα κάτω από το δέρμα μου».