ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ

κ.κ. Π Α Ν Τ Ε Λ Ε Η Μ Ο Ν Ο Σ

 

Τρίτη 30-01-2018        Θεία Λειτουργία εἰς τόν Ἱερό Καθεδρικό Ναό τῆς

ΩΡΑ: 07:00-10:30                  Τοῦ Θεοῦ Σοφίας Ξάνθης.

                                       Μνημόσυνο τῶν Διδασκάλων καί Εὐεργετῶν τῆς

Παιδείας τοῦ Γένους ἡμῶν.

 

Τετάρτη 31-01-2018             Μέγας Ἑσπερινός εἰς τόν πανηγυρίζοντα Ἱερό

ΩΡΑ: 18:00-20:00                        Ναό Ἁγίου Τρύφωνος Ξάνθης.

 

Πέμπτη 01-02-2018        Θεία Λειτουργία εἰς τόν πανηγυρίζοντα Ἱερό Ναό

ΩΡΑ: 07:00-10:30                    Ἁγίου Τρύφωνος Ξάνθης.

 

ΩΡΑ: 18:00-20:00               Μέγας Ἑσπερινός εἰς τόν πανηγυρίζοντα Ἱερό

                                              Ναό Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου Γενισέας.

 

Παρασκευή 02-02-2018  Θεία Λειτουργία εἰς τόν πανηγυρίζοντα Ἱερό Ναό

ΩΡΑ: 07:00-10:30                     Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου Γενισέας

ΤΟ  ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

«Η ΕΙΔΩΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ»

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή, η παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου σημασιοδοτεί την έναρξη της πιο πνευματικής περιόδου του έτους, της περιόδου της προετοιμασίας μας για τη μεγαλύτερη εορτή της Εκκλησίας μας, του Πάσχα. Κι η περίοδος αυτή παίρνει το όνομά της από το λειτουργικό βιβλίο της Εκκλησίας που ονομάζεται «Τριώδιο», καθιερώνοντας την περίοδο αυξημένης προσευχής τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποιότητα.

Ακριβώς δε επειδή η περίοδος αυτή είναι ευκαιρία εντατικότερης και θερμότερης προσευχής, για τον λόγο αυτό η Εκκλησία μας την ξεκινά με τη διδασκαλία του ίδιου του Χριστού για τον τρόπο της θεάρεστης προσευχής. Και η διδασκαλία αυτή εμπεριέχεται σε μια ιστορία, στη διδακτικότατη αυτή παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου, που τόσο έχει αναλυθεί ανά τους αιώνες και έχει καταστεί αφορμή προβληματισμού και αποφάσεων. Κύριο χαρακτηριστικό της, η με απλό τρόπο επισήμανση των πνευματικών κινδύνων που αναιρούν την προσευχή και την μετατρέπουν σε προβολή του εαυτού μας. Συνάμα παρατίθεται ο τρόπος, με τον όποιο η προσευχή φθάνει στον θρόνο του θεού, καθίσταται θεάρεστη κι ο προσευχόμενος άνθρωπος χαριτώνεται και πορεύεται την οδό της αγιότητας και της θεώσεως.

Σαν να είχε κατά νου τον άνθρωπο του εικοστού πρώτου αιώνα ο Χριστός μας όταν περιέγραφε πριν δύο χιλιάδες χρόνια τον Φαρισαίο! Απερίφραστα και ξεκάθαρα ο Χριστός τονίζει πως ο Φαρισαίος, αν και βρισκόταν μέσα στον Ναό, δεν προσευχόταν στον θεό, αλλά στον εαυτό του, τον οποίο είχε ειδωλοποιήσει. Γι’ αυτό και η γεμάτη έπαρση κι επίδειξη προσευχή. «Εγώ είμαι τέλειος, οι άλλοι είναι γεμάτοι ελαττώματα. Εγώ κάνω ό,τι πρέπει και με το παραπάνω, οι άλλοι υστερούν κι ευθύνονται για το κακό στον κόσμο. Εγώ δεν κάνω κανένα λάθος, δεν σφάλλω ποτέ, οι άλλοι είναι γεμάτοι αμαρτίες, πάντα σφάλλουν, με μεγαλύτερο λάθος τους το ότι δεν σπεύδουν να με παραδεχθούν ως ανώτερο τους».

Ανέκαθεν ο άνθρωπος προσευχόταν. Το πρόβλημα όμως, ήταν σε ποιόν ανέφερε την προσευχή του! Κι αυτό το πρόβλημα είναι έκδηλο κυρίως σήμερα, όποτε οι περισσότεροι άνθρωποι αναφέρονται στον εαυτό τους και καθόλου στον Θεό. Προσπαθούν μόνοι τους να βρουν λύσεις στα προβλήματα, στις δυσκολίες, στις αντιξοότητες, εμπιστευόμενοι μόνον την κρίση τους και τις όποιες ικανότητές τους, μία όμως είναι η σωτήρια αντιμετώπιση. Το γονάτισμα μπροστά στα εικονίσματα και η γεμάτη συντριβή και μετάνοια τελωνική προσευχή: «Ο θεός, ιλάσθητι μοι τω αμαρτωλώ»! ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ