ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ

ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ

κ.κ. Π Α Ν Τ Ε Λ Ε Η Μ Ο Ν Ο Σ

Σάββατο 10-2-2018            Ἐπιμνημόσυνη δέηση εἰς τό Στρατιωτικό Κοιμη-

ΩΡΑ: 11:00-11:15                       τήριο Ξάνθης.

 

ΩΡΑ: 18:00-20:00                         Μέγας Ἑσπερινός εἰς τόν πανηγυρίζοντα Ἱερό  

                                           Ναό Ἁγίου Βλασίου Ξάνθης.

 

Κυριακή 11-2-2018               Θεία Λειτουργία εἰς τόν Πανηγυρίζοντα Ἱερό

ΩΡΑ: 07:00-10:30                        Ναόν Ἁγίου Χαραλάμπους Σελίνου

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

«Ο ΠΛΗΣΙΟΝ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΟΥ»

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή παρουσιάζει τον αυθεντικό λόγο του Κυρίου μας περί των εσχάτων. Γιατί σήμερα αυτό το κείμενο; Διότι προηγήθηκαν πολλές περικοπές με κορυφαίες τις δύο προηγούμενες, του Τελώνη και του Φαρισαίου και του Ασώτου υιού, οι οποίες παρουσιάζοντας γλαφυρά τη θεία αγάπη, μπορεί να μας οδηγήσουν στο να παραθεωρήσουμε τη θεία δικαιοσύνη. Περιγράφεται, λοιπόν, ο τρόπος με τον οποίο θα μας κρίνει ο Θεός, για να κατανοήσουμε ότι κανείς δεν ξεφεύγει από τη θεία δίκη, αλλά και για να προβληματιστούμε γόνιμα, στο πως θα σταθούμε ενώπιον του φοβερού κριτηρίου και θα δώσουμε «την καλήν απολογίαν».

Ποιό το παράξενο στην κρίση του Θεού; Πουθενά δεν γίνεται λόγος περί αμαρτιών και παραπτωμάτων, αλλά φαίνεται τα πάντα να εξαρτώνται από τη στάση του καθενός μας έναντι του άλλου, του εμπερίστατου ανθρώπου, του πλησίον. Και μάλιστα με την έντονη διαβεβαίωση του Κυρίου πως ότι κάνουμε στον αδελφό μας, το κάνουμε προσωπικά στον Κύριο. «Εμοί εποιήσατε»!.

Γιατί δεν γίνεται λόγος περί αμαρτίας; Ας θυμηθούμε το πως συντελέστηκε το προπατορικό αμάρτημα και εισήλθαν η αμαρτία και ο θάνατος στον κόσμο. Ο αρχέκακος όφις απομονώνει την Εύα και την παρασύρει σε συζήτηση μαζί του. Η Εύα αντί να καλέσει και τον Αδάμ, ώστε ενωμένο το ανθρώπινο γένος να αντιμετωπίσει την πειρασμική προσβολή, συνεχίζει μόνη της ένα διάλογο με κύριο χαρακτηριστικό την αλλοίωση της αντίληψης του άνθρωπου περί του αγαθού θεού και της σκοπιμότητας του νόμου του. Η αρχή της αμαρτίας ήταν η διάσπαση της ενότητας των πρωτοπλάστων, της συνάφειας του άνδρα και της γυναίκας, της αγαπητικής εξάρτησης του ενός από τον άλλο!

Αυτή τη διάσταση της αμαρτίας έρχεται να θεραπεύσει η σημερινή περικοπή, χωρίς καν να μιλάει για αμαρτία! Αντιστρέφει τη διαδικασία της πτώσης και προτάσσει το γεγονός της αγαθής πορείας του άνθρωπου προς τον συνάνθρωπο, ως απαρχή και επιβεβαίωση της αγαθής του πορείας προς τον θεό Πατέρα. Όποιος συντηρεί τη διάσταση του ανθρώπου από τον συνάνθρωπο, δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι είναι ενωμένος με τον θεό. Αντίθετα, όποιος νοιάζεται και πορεύεται αγαπητικά προς τον άνθρωπο, καλύπτει και την απόσταση που τον χωρίζει από τον θεό! Γι’ αυτό και ως υπέροχο συμπέρασμα, ο μαθητής της αγάπης γράφει: «Αν πει κανείς ότι αγαπώ τον θεό και ταυτόχρονα μισεί τον αδελφό του, αυτός είναι ψεύτης. Διότι όποιος δεν αγαπά τον αδελφό του, τον οποίον βλέπει, πως είναι δυνατό ν’ αγαπά τον θεό που δεν Τον έχει δει ποτέ;».     Εκ της ιερας μητροπολεως