Οι έρωτες, οι σχέσεις μας, η αθέτηση στις…υποσχέσεις μας,
κάποτε να ευλογηθούν, έπρεπε… και… να στεγαστούν.
Δύσκολα τα παράνομα, τα πάσης φύσης άνομα,
αλμυρές… οι κουτσουγκέλες, του έρωτα οι πλείστες τρέλες.
Το …παίζουνε και αυστηροί, οι Άγιοι της Ορθοδοξίας,
καταδικάζουν άπασες, χρώματος… ροζ τις ιστορίες.
Παρ όλα αυτά μας έφεξε, κάποτε κάποια μέρα,
και Ιστορία γράψανε, συμπέθερος με…συμπεθέρα.
Ξεπόρτισαν στα… μουλωχτά, τα…νειάτα να γλεντήσουν,
μπερμπάντης και μπερμπάντισσα, πήγανε να…τσικνήσουν.
Έλα όμως που πλάνταξε, η φύση όλη κι ο ντουνιάς,
την…τσίκνα σκόρπισε παντού, ο Θρακικός βορριάς.
Πλείστα άλλα περιστατικά, σ όλες τις ηλικίες,
συνέθεσαν τον κώδικα, με…ποινικολογίες.
Τότε η Δύση πρόφτασε, το γόητρο να… σώσει,
τον έρωτα το φτερωτό, για πάντα να… λυτρώσει.
Ο ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ όρθωσε, ανάστημα στους πάντες,
σκεπάζοντας μ άσπρα φτερά, του κόσμου τους μπερμπάντες.
Αξίζει να αναφερθεί, κόντρα σ όλες τις μάντισσες,
ο Άγιος προστάτεψε, πιότερο τις μπερμπάντισσες.
Κι έτσι μια μέρα ξαφνικά, της Γης οι…κολασμένοι,
βρέθηκαν στον Παράδεισο, νάναι… ερωτευμένοι.
Χωρίς φοβέρες ή ποινές,
στου ΕΡΩΤΑ τις διαδρομές.
Έτσι προστάζει ο ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ.
Κάτι θα ήξερε κι εκείνος.
Στέλιος Αρσενίου
