ΨΥΧΗ!
Στα λατινικά animus
Ο ακρογωνιαίος λίθος της κορυφαίας παράστασης της Θρακικής Θεατρικής
Ξάνθης στα 43 της χρόνια το βράδυ της Τετάρτης 14 Φεβρουαρίου 2018 στο
κατάμεστο Δημοτικό Αμφιθέατρο, στην μουσικοθεατρική επιθεώρηση Η
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΠΙΚΑΝΤΙΛΙ…
Mέσα και έξω. Στο φουαγιέ όπου υπήρχε αναμεταδότης.
Πόσοι ήρθαν και έφυγαν; Κάποιες εκατοντάδες.
Ψυχή δεν διέθεταν μόνο οι πρωταγωνιστές, οι ιθύνοντες της παράστασης.
Διέθεταν και όλοι όσοι παρέστησαν.
Στον ίδιο βαθμό.
Για 2 ώρες και 45΄ η συγκεκριμένη αρετή μοιράστηκε μεταξύ όλων.
Πλήρης, πληρέστατη η δικαίωσή τους.
Όσοι παρακολούθησαν το μοναδικό μουσικοχορευτικό θέαμα διαπίστωσαν
ιδίοις όμμασι πως απλοί άνθρωποι σαν ερμηνευτές ρόλων, μουσικής,
σύνθεσης – σύνδεσης είναι σε θέση να πετύχουν απίστευτες επιδόσεις.
Με μόνο εφόδιο την απλότητα και την πίστη.
Ενα κόσμο πολύ διαφορετικό ονειρεύτηκε ο Πάνος Παπαδόπουλος
κειμενογράφος, σεναριογράφος της παράστασης.
Σαν αυτόν που ταυτίστηκε με τα χρόνια δόξας του κοσμικού κέντρου
ΠΙΚΑΝΤΙΛΙ μπροστά απο 2 γενιές.
Αναφέρει μεταξύ άλλων .
Το δικό μου ΠΙΚΑΝΤΙΛΙ είναι καημός και συγχρόνως ελπίδα…
Το πρωΐ δουλειά, αγωνία για τις συντάξεις και μην μας κόψει η ΔΕΗ το
ρεύμα, μνημόνια, τα ψεύτικα τα λόγια τα δικά μας, αλλά το βράδυ ο
δικός μου κόσμος…
Μουσικές & ζεϊμπέκικο, φωνές και τραγούδι, έρωτας και πάθη…
Το δικό μου ΠΙΚΑΝΤΙΛΙ δεν είναι ένας έρωτας, αλλά πολλοί μαζί…
Το δικό μου ΠΙΚΑΝΤΙΛΙ είναι η ψυχή μου…
Είναι η ψυχή μας…
Παλιοί και νέοι ενταγμένοι στη Θρακική Σκηνή πήραν συντεταγμένες,
γεωγραφικό μήκος και πλάτος, ξεκινόντας το μουσικοθεατρικό ταξίδι
συντροφιά με τους μουσικούς, που σε κάθε του βήμα είχε μια αλληλουχία
με τους παριστάμενους.
Εκεί, στην αλληλουχία σκηνής – θεατών μεγαλούργησε η ψυχή.
Συνεπήρε τους πάντες και τα πάντα.
Να γράψω με την ευκαιρία κάποια σχετικά ακόμα.
Η μεγαλύτερη συμβολή στη φιλοσοφία του Σταγειρίτη ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ είναι ο
προσδιορισμός του ΕΙΝΑΙ.
Τί είναι το ΕΙΝΑΙ;
Η διάπλαση της ψυχής, του νου, της συνειδητοποιημένης έκφρασης.
Ε, τι να κάνουμε. Η Θρακική Σκηνή τόχει.
Και οχι μόνο τόχει. Μπορεί και το μεταδίδει.
Όσοι ήταν παρόντες στην εκδήλωση μπορούν να σας το διαβεβαιώσουν.
Δίπλα στα ΄΄ δικά ΄΄ μας παιδιά που δείχνουν να ξεπερνάνε κατά πολύ
εμάς των προηγούμενων δεκαετιών σαν Γκεστ σταρ ο Γιάννης Φλωρινιώτης
με συμμετοχή στο σόου τον γιό του Νίκο, την κόρη του Αννούλα και το
Γωγουλίνι.
Ενας μίμος, ο Χρήστος Τσικνιάς μας ΄΄ έφερε ΄΄ στη σκηνή τη Ρένα
Βλαχοπούλου, τον Ηλία Ψινάκη, το Σάκη Ρουβά, την Άντζελα Δημητρίου, το
συμπέθερο απο το Διακοφτό.
Μεταξύ των όσων διασκέδαζαν στο ΠΙΚΑΝΤΙΛΙ ο Βασιλιάς του καρναβαλιού
μας Παναγιώτης Γεωργίου.
ΠΑΝΔΑΙΣΙΑ μονολεκτικά. Κυριολεκτικά.
Μεταξύ των θεατών ο Δήμαρχος Χαράλαμπος Δημαρχόπουλος με τη σύζυγο, ο
Πρόεδρος του Κέντρου Πολιτισμού Πασχάλης Λύρατζης, πολλά μέλη του
Δημοτικού Συμβουλίου, Αυτοδιοικητικοί, Περιφερειακοί, Πρόεδροι
Συλλόγων, φορέων κ.α.
Και σε άλλα με υγεία.
Στα λατινικά animus
Ο ακρογωνιαίος λίθος της κορυφαίας παράστασης της Θρακικής Θεατρικής
Ξάνθης στα 43 της χρόνια το βράδυ της Τετάρτης 14 Φεβρουαρίου 2018 στο
κατάμεστο Δημοτικό Αμφιθέατρο, στην μουσικοθεατρική επιθεώρηση Η
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΠΙΚΑΝΤΙΛΙ…
Mέσα και έξω. Στο φουαγιέ όπου υπήρχε αναμεταδότης.
Πόσοι ήρθαν και έφυγαν; Κάποιες εκατοντάδες.
Ψυχή δεν διέθεταν μόνο οι πρωταγωνιστές, οι ιθύνοντες της παράστασης.
Διέθεταν και όλοι όσοι παρέστησαν.
Στον ίδιο βαθμό.
Για 2 ώρες και 45΄ η συγκεκριμένη αρετή μοιράστηκε μεταξύ όλων.
Πλήρης, πληρέστατη η δικαίωσή τους.
Όσοι παρακολούθησαν το μοναδικό μουσικοχορευτικό θέαμα διαπίστωσαν
ιδίοις όμμασι πως απλοί άνθρωποι σαν ερμηνευτές ρόλων, μουσικής,
σύνθεσης – σύνδεσης είναι σε θέση να πετύχουν απίστευτες επιδόσεις.
Με μόνο εφόδιο την απλότητα και την πίστη.
Ενα κόσμο πολύ διαφορετικό ονειρεύτηκε ο Πάνος Παπαδόπουλος
κειμενογράφος, σεναριογράφος της παράστασης.
Σαν αυτόν που ταυτίστηκε με τα χρόνια δόξας του κοσμικού κέντρου
ΠΙΚΑΝΤΙΛΙ μπροστά απο 2 γενιές.
Αναφέρει μεταξύ άλλων .
Το δικό μου ΠΙΚΑΝΤΙΛΙ είναι καημός και συγχρόνως ελπίδα…
Το πρωΐ δουλειά, αγωνία για τις συντάξεις και μην μας κόψει η ΔΕΗ το
ρεύμα, μνημόνια, τα ψεύτικα τα λόγια τα δικά μας, αλλά το βράδυ ο
δικός μου κόσμος…
Μουσικές & ζεϊμπέκικο, φωνές και τραγούδι, έρωτας και πάθη…
Το δικό μου ΠΙΚΑΝΤΙΛΙ δεν είναι ένας έρωτας, αλλά πολλοί μαζί…
Το δικό μου ΠΙΚΑΝΤΙΛΙ είναι η ψυχή μου…
Είναι η ψυχή μας…
Παλιοί και νέοι ενταγμένοι στη Θρακική Σκηνή πήραν συντεταγμένες,
γεωγραφικό μήκος και πλάτος, ξεκινόντας το μουσικοθεατρικό ταξίδι
συντροφιά με τους μουσικούς, που σε κάθε του βήμα είχε μια αλληλουχία
με τους παριστάμενους.
Εκεί, στην αλληλουχία σκηνής – θεατών μεγαλούργησε η ψυχή.
Συνεπήρε τους πάντες και τα πάντα.
Να γράψω με την ευκαιρία κάποια σχετικά ακόμα.
Η μεγαλύτερη συμβολή στη φιλοσοφία του Σταγειρίτη ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ είναι ο
προσδιορισμός του ΕΙΝΑΙ.
Τί είναι το ΕΙΝΑΙ;
Η διάπλαση της ψυχής, του νου, της συνειδητοποιημένης έκφρασης.
Ε, τι να κάνουμε. Η Θρακική Σκηνή τόχει.
Και οχι μόνο τόχει. Μπορεί και το μεταδίδει.
Όσοι ήταν παρόντες στην εκδήλωση μπορούν να σας το διαβεβαιώσουν.
Δίπλα στα ΄΄ δικά ΄΄ μας παιδιά που δείχνουν να ξεπερνάνε κατά πολύ
εμάς των προηγούμενων δεκαετιών σαν Γκεστ σταρ ο Γιάννης Φλωρινιώτης
με συμμετοχή στο σόου τον γιό του Νίκο, την κόρη του Αννούλα και το
Γωγουλίνι.
Ενας μίμος, ο Χρήστος Τσικνιάς μας ΄΄ έφερε ΄΄ στη σκηνή τη Ρένα
Βλαχοπούλου, τον Ηλία Ψινάκη, το Σάκη Ρουβά, την Άντζελα Δημητρίου, το
συμπέθερο απο το Διακοφτό.
Μεταξύ των όσων διασκέδαζαν στο ΠΙΚΑΝΤΙΛΙ ο Βασιλιάς του καρναβαλιού
μας Παναγιώτης Γεωργίου.
ΠΑΝΔΑΙΣΙΑ μονολεκτικά. Κυριολεκτικά.
Μεταξύ των θεατών ο Δήμαρχος Χαράλαμπος Δημαρχόπουλος με τη σύζυγο, ο
Πρόεδρος του Κέντρου Πολιτισμού Πασχάλης Λύρατζης, πολλά μέλη του
Δημοτικού Συμβουλίου, Αυτοδιοικητικοί, Περιφερειακοί, Πρόεδροι
Συλλόγων, φορέων κ.α.
Και σε άλλα με υγεία.
Στέλιος Αρσενίου
