Το μεσημέρι της 17ης Φεβρουαρίου 2018 η ΞΑΝΘΗ αποχαιρέτησε έναν απο
τους ενεργούς πολίτες της.
Το Νίκο Νικολαΐδη.
Τον ΄΄ βλέπω ΄΄ μπροστά μου ευθυτενή, ολόρθο, αγέρωχο κάθε φορά που
περνάω τη γέφυρα του Νέστου.
Δίπλα στους συνεργάτες του της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών και
Βιοτεχνών, το σύνολο των παραγωγικών τάξεων, τους αγρότες, τις
νοικοκυρές, μικρούς – μεγάλους, όλους ανεξαίρετα.
Ήταν η 7η Μαρτίου του 1990 όταν, αφού πρώτα πήραμε όλοι την απόφαση να
στείλουμε στο κέντρο το μήνυμα πως θάπρεπε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια,
στο Νέστο, το 8ο χλμ προς Σταυρούπολη, οι δρόμοι έγιναν απροσπέλαστοι.
Ο Νίκος Νικολαΐδης εκείνη τη χρονιά ήταν Πρόεδρος της Ομοσπονδίας.
Όπως και του Σωματείου Ζαχαροπλαστών.
Δώδεκα και είκοσι χρόνια αντίστοιχα.
Στο 18ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ζαχαροπλαστικής που έγινε στην ΞΑΝΘΗ τον
Ιούνιο του 2008 τιμήθηκε απο τους συναδέλφους του και τους Πανέλληνες
για όλα αυτά και πλείστα άλλα δια χειρός Προέδρου Αναστασίου Μαλαγάρη.
Ο Μάνος Λοΐζος για τον οποίο ο Λευτέρης Παπαδόπουλος έγραψε τους
στίχους στο τραγούδι Αντίο Φίλε που μελοποίησε ο Χρήστος Νικολόπουλος
είχε εγκαταλείψει απο το 1992 τα εγκόσμια.
Στο κόσμο ετούτο δεν έμεινε, δε θα μείνει κανένας.
Έμειναν, μένουν πάραυτα, δημιουργίες πνευματικές.
Για να σηματοδοτούν στιγμές αναζήτησης.
Πλοηγοί ανέλιξης.
Φάροι με ριπές δέσμες φωτός.
Αντίο φίλε.
Ταξίδι μακρινό σαν αλεξανδρειανό
αγέρι της φωτιάς στα φύλλα της καρδιάς σαν το χαμσίνι
κι οι ρήτορες πολλοί το μαύρο το πουλί
και μόνη στο σκαλί σαν το θαμπό γυαλί
η έγνοια σου η τρελή εκείνη.
Αντίο φίλε αγέρα μου χρυσή καδένα της Πέργαμου
δροσονεράκι της ερήμου και Καθαρή Δευτέρα μου
αντίο φίλε αγέρα μου.
Γελούσες μέχρι χθές τα μάτια σου γιορτές
καίκια στα νερά με τα πανιά φτερά σαν την ειρήνη
μα τώρα σκοτεινιά δεμένα τα πανιά
κι απ το δελιχιονιά στενάζει η γειτονιά
και κλαίει η λησμονιά εκείνη.
Αντίο φίλε αγέρα μου χρυσή καδένα της Πέργαμου
δροσονεράκι της ερήμου και Καθαρή Δευτέρα μου
Αντίο φίλε αγέρα μου χρυσή καδένα της Πέργαμου
δροσονεράκι της ερήμου και Καθαρή Δευτέρα μου.
Στέλιος Αρσενίου
