Τελικά το κάμπινγκ Μυωδάτου είναι μία κακοφορμισμένη πληγή που όσο οι πολιτικοί του δήμου Αβδήρων κινούνται «χαλαρά» άλλο τόσο αυτή η ιστορία θα στερεί έσοδα από τον δήμο και την μη αξιοποίηση της περιοχής. Όπως πληροφορούμεθα δύο εταιρείες που ήταν στις προθέσεις τους να λειτουργήσουν αυτόν τον θησαυρό των Αβδηριτών, κινούνται δικαστικά κατά του δήμου διεκδικώντας αποζημιώσεις ύψους δύο εκατομμυρίων ευρώ που έτσι και το δικαστήριο δικαιώσει τους ενάγοντες ο δήμος Αβδήρων θα φτάσει ακόμη και στην χρεοκοπία.
Βέβαια το κάμπινγκ του Μυρωδάτου είναι μια μικρογραφία του τι συνέβαινε και τι συμβαίνει στον Νομό Ξάνθης και σε επίπεδο αυτοδιοικητικών.
Τις ευθύνες όπως δείχνουν τα πράγματα θα επιμερίσει το Σώμα των Ελεγκτών της Δημόσιας Διοίκησης για τα 10 χαμένα χρόνια του κάμπινγκ.
Παράλληλα μία άλλη ανοιχτή πληγή που και αυτή θα κριθεί στα δικαστήρια είναι αυτή με το παρκινγκ πίσω από το Αμοιρίδιο, ένα κουφάρι που αποδεικνύει περίτρανα πόσο άσχημα λειτούργησαν διαχρονικά οι αυτοδιοικητικοί στον Νομό Ξάνθης. Αν κάποιος τα συνδυάσει με την καταδίκη του πρώην δημάρχου Τοπείρου Σ. Χατζηευαγγέλου, την ανθελληνική συμπεριφορά του δημάρχου Μύκης, μπορεί κανένας εύλογα να αναρωτηθεί πώς λειτουργούν οι αυτοδιοκητικοί στην Ξάνθη. Αν κάποιος προσθέσει την μη λειτουργία της κοινωνικής δομής της Περιφέρειας που άνοιξε επί αείμνηστου Παυλίδη, και σήμερα δεν λειτουργεί ή λειτουργεί, αφού δεν υπάρχει σαφή εικόνα και λάβει σοβαρά υπ όψη του κανείς και τα ισόβια σε αυτοδιοικητικό αντιλαμβάνεται πως λειτουργούσαν οι αυτοδιοικητικοί της Ξάνθης. Τελικά μάλλον οι Ξανθιώτες πρέπει να προσέχουν τις πολιτικές τους επιλογές.
