Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος  – 

Ο Σαντάμ, ο Καντάφι και ο Ερντογάν έχουν ένα κοινό σημείο. Προκάλεσαν, έβγαλαν γλώσσα, επιδίωξαν κέρδη και εξουσία χωρίς έγκριση από την Υπερδύναμη, τις ΗΠΑ. Το γεγονός ότι ο Καντάφι έγινε στο τέλος πρόβατο δεν τον ωφέλησε. Οι αυτοκρατορίες δεν ξεχνούν και κυρίως δεν συγχωρούν την αναίδεια. Ο Σαντάμ δεν κατάλαβε ότι δεν φτάνει να είσαι πιστός και πειθήνιος.

Αν απλώσεις το χέρι σου μακρύτερα από τα γούστα του Άρχοντα, είσαι καταδικασμένος. Ο Ερντογάν έχει κάνει όλες τις παραπάνω αμαρτίες. Και έχει προσθέσει μια ακόμα, τη χειρότερη: Εκβιάζει τις ΗΠΑ. Για όσο καιρό οι ΗΠΑ θα είναι Υπερδύναμη, ο Ερντογάν θα είναι θανατοποινίτης. Περιμένοντας την εκτέλεση.

Από αυτή την άποψη έρχεται καθυστερημένα η συμβουλή του Τούρκου πρώην πρεσβευτή στο Παρίσι Οζούλκερ ότι ο Ερντογάν πρέπει να είναι προσεκτικός επειδή, είπε, ο πόλεμος στη Συρία θα επεκταθεί και θα συμπεριλάβει την Τουρκία. Ο πρεσβευτής εξήγησε ότι ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Σαουδική Αραβία και Ιορδανία, συζήτησαν, ως επιτελική ομάδα, και προγραμμάτισαν, τον περασμένο Ιανουάριο, σχέδιο για τη Συρία «προβλέποντας» (δηλαδή, σχεδιάζοντας) επέκταση του πολέμου στην Τουρκία, προφανώς με πρωταγωνιστές τους Κούρδους.

Η επέκταση του πολέμου από τη Συρία στην Τουρκία είναι το plan B του αποτυχημένου πραξικοπήματος. Ο στόχος είναι ίδιος: να πέσει ο Ερντογάν και να διαμελιστεί η Τουρκία. Οι ΗΠΑ έχασαν στην πρώτη φάση τον πόλεμο απέναντι στη Συρία-Ρωσία-Ιράν-Χεζμπολάχ, αλλά δεν τα παράτησαν. Εμμένουν ως προς την Τουρκία και επιμένουν στην αρχική θέση τους, να φύγει ο Άσαντ ή, εναλλακτικά, να μην τον αφήσουν να κερδίσει τις εκλογές όποτε γίνουν.

Η κύκλωση της Ρωσίας

Κεντρικό σημείο της αμερικανικής στρατηγικής είναι η κύκλωση της Ρωσίας. Γι’ αυτό δεν θέλουν φασαρίες στην άμεση γειτονιά μας και επιθυμούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ. Ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα είπε ότι οι ΗΠΑ θέλουν να κρατήσουν την Τουρκία στο Δυτικό στρατόπεδο και θεωρούν την Ελλάδα σημείο στήριξής τους σ’ αυτή την προσπάθεια. Αν είναι έτσι τότε η όξυνση με αφορμή τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς έχει τουλάχιστον δυο πλευρές:

  • Πρώτον, η Τουρκία θέλει τώρα να εμπεδώσει διεθνώς ως τετελεσμένο το «νέο καθεστώς» στο Αιγαίο υπό την κυριαρχία της, δείχνοντας ότι επιβάλλεται πλέον αναντίρρητα στις ψοφοδεείς ελληνικές κυβερνήσεις.
  • Δεύτερον, ο Ερντογάν προειδοποιεί ότι μπορεί να καταστρέψει το σχεδιασμό των ΗΠΑ «ηρεμία στα Βαλκάνια, τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ, όλοι ενωμένοι κατά της Ρωσίας».

Οι ΗΠΑ απειλούν με πόλεμο και διαμελισμό την Τουρκία και ο Ερντογάν μπορεί να απαντήσει, ανοίγοντας δεύτερο μέτωπο στα Βαλκάνια. Μπορεί να αρχίσει από την Ελλάδα και να συμπαρασύρει τη Σερβία και την Αλβανία. Αυτό το μήνυμα έστειλε ο Τούρκος πρόεδρος στις ΗΠΑ με τη σύλληψη των Ελλήνων αξιωματικών. Συνυπολογίζει ότι η συνεχής ταπείνωση και εξευτελισμός της Αθήνας καθιστούν την Τουρκία ντε φάκτο κυρίαρχο στο Αιγαίο. Αφού η Αθήνα, στο έσχατο σημείο, υποχωρεί στα Σκόπια, θα γονατίσει ενώπιον της Τουρκίας, είναι ο συλλογισμός του Ερντογάν.

Η τουρκική πίεση με τους φυλακισμένους Έλληνες και οι υποχωρήσεις στο Σκοπιανό για το όνομα και τα αλυτρωτικά φτιάχνουν ένα θανατηφόρο δηλητήριο και για τον πιο μελετημένο προεκλογικό σχεδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ. Και βάζει, γενικότερα, στη θέση του υπόλογου το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, από την πάσης φύσεως Αριστερά ως την άκρα Δεξιά. Διότι δεν θα κριθούν οι σημερινοί και χθεσινοί αρμόδιοι μόνο από τα λόγια τους για τα εθνικά θέματα, που είναι λόγια του αέρα. Θα κριθούν κυρίως για όσα έπραξαν ή παρέλειψαν, ώστε να μην μπορούμε να αντιμετωπίσουμε προσβολές και αμφισβητήσεις εθνικού χώρου, εδάφους.

Καταδικασμένοι οι ανίσχυροι;

Ένδειξη της κατάπτωσής μας και της έντασης είναι ότι, διόλου τυχαία, η Τουρκία αποφάσισε να αγνοήσει τη συμφωνία Παπούλια-Γιλμάζ για αποχή από επιθετικές ενέργειες σε περίοδο εορτών πχ περί το Πάσχα. Η Τουρκία, όσο είναι μεγάλο κράτος, θα τρέφει σταθερά αυτοκρατορικές φιλοδοξίες. Αν διαμελιστεί, θα καταλήξει στις «χαμένες» πατρίδες, όπως εμείς.

Σε κάθε περίπτωση οφείλουν να επαγρυπνούν όσοι εδώ μπορούν ακόμα να διακρίνουν τα στίφη των τουριστών που διαβαίνουν τα σύνορα από τα φουσάτα των ένοπλων που καραδοκούν να εισβάλλουν στη χώρα. Αλλιώς, είτε πέσουμε από τα σύννεφα είτε μας ρίξει στο χώμα ο αντίπαλος, σακατεμένοι θα καταλήξουμε.

Η ερώτηση έρχεται αυτομάτως: Είναι καταδικασμένες οι πιο ανίσχυρες χώρες στην υποταγή και τη δουλεία; Όχι. Αλλά:

  • Πρώτον, μπορούν να ξεφύγουν από τον κλοιό σε περιόδους μεγάλων ανακατατάξεων, συνήθως μεταπολεμικές (βλέπε σοβιετική και κινεζική επανάσταση).
  • Δεύτερον, αν εξασφαλίσουν σταθερές και ισχυρές συμμαχίες (βλέπε Βιετνάμ, Συρία).
  • Τρίτον αν είναι αποφασισμένες σε μακρόχρονες θυσίες (βλέπε Συρία, Βενεζουέλα). Απαραίτητη προϋπόθεση η σταθερή, ικανή ηγεσία και μακρά ευνοϊκή συγκυρία.

Το επιμύθιο είναι ότι ο Ερντογάν έκανε το ασυγχώρητο λάθος να μπει σε ένα πόλεμο που για να τον κερδίσει χρειάζεται να του το επιτρέψουν κάποιοι άλλοι. Αλλά οι χορηγοί διαβατηρίου νίκης, Αμερικάνοι ή Ρώσοι, δεν έχουν συμφέρον να τον δουν νικητή για να μοιραστούν μαζί του τον πλούτο της περιοχής. Πιο χαζή επιλογή δεν γίνεται. Ο Κεμάλ έπαιξε μεταξύ Αγγλογάλλων και Μπολσεβίκων και έφτιαξε κράτος. Εκατό χρόνια μετά ο Ερντογάν, απρόσεκτος, ίσως είναι ο μοιραίος άνθρωπος που θα το διαλύσει.