Γράφει ο Αλέξανδρος Παυλικιάνος
Δυστυχώς, ζούμε τον καιρό της ασχήμιας.
Ο πολιτικός κόσμος με τις συμπεριφορές του κατάφερε τους πολίτες μίας ολόκληρης χώρας να ασχημονούν με πράξεις και λόγο κατά αυτών που οι ίδιοι επέλεξαν για να τους κυβερνήσουν.
Όπως και να έχει το πράγμα, η εικόνα να προσβάλετε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της Χώρας και οι βουλευτές του, με τους χειρότερους χαρακτηρισμούς όπως προδοσία… δεν είναι η καλλίτερη αλλά…
Το πείσμα της κυβέρνησης να μην θέλει να καταλάβει ότι υπάρχει διαφορά από την βροχή και το φτύσιμο δεν έχει όριο.
Η αποδοχή της κυβέρνησης, αυτής της συμπεριφοράς των πολιτών απέναντι της, που μάλλον την θεωρεί φυσιολογική, εκτός αν έχει σκοπό αν παραγίνει το κακό να βάλλει και μία διμοιρία των ΜΑΤ να συνοδεύει τον κάθε βουλευτή, την έχουμε ικανή και αυτό, δεν προμηνύει τίποτε καλό για την Χώρα και μακάρι να διαψευστούμε και να μην γίνουμε μάντεις κακών μηνυμάτων.
Το ότι η κυβέρνηση συνεχίζει το καταστροφικό της έργο, έχοντας πρώτη φορά για κυβέρνηση στα χρονικά κοινοβουλευτισμού στην Ελλάδα, απέναντι της πολίτες χωρίς κομματικές ταμπέλες, είναι περίεργο αν όχι επικίνδυνο για την Χώρα.
Ποιος ξέρει άραγε τι υπόγειες συμφωνίες έχει κάνει η κυβέρνηση και τι δεσμεύσεις πήρε για να φέρει σε πέρας όλα αυτά τα δεινά που βρίσκουν την χώρα μας;
Τι μας περιμένει ακόμη;
Ανακινούν θέματα που εναντιώνουν τον μέσο Έλληνα Πολίτη, τον διχάζουν και όμως συνεχίζουν.
Γιατί;
Τι κρύβουν;
Τι ακριβώς θέλουν να κάνουν;
Που θέλουν να οδηγήσουν την Χώρα; Μήπως εκδικούνται την ήτα της αριστεράς στον εμφύλιο;
Δεν είναι δυνατόν με το ζόρι να αναγνωρίζει η κυβέρνηση τα Σκόπια, ξεπουλώντας την ιστορία και το αίμα που χύθηκε από χιλιάδες πατριώτες για την Μακεδονία.
Δεν είναι δυνατόν να καταργεί την επίσημη θρησκεία.
Δεν είναι δυνατόν να πάει σε μία επίλυση του Αλβανικού ζητήματος και να ανοίγει τα χαρτιά του ο ΥΠΕΞ χωρίς ακόμη να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να αφήνει στο έλος των Αλβανών τους Βορειοηπειρώτες.
Δεν είναι δυνατόν σε καιρό ειρήνης να υπάρχουν αιχμάλωτοι πολέμου στην Τουρκία, χωρίς να έχει κηρυχτεί πόλεμος.
Δεν είναι δυνατόν να μιλά για έξοδο από τα μνημόνια και την ίδια ώρα να φορολογεί – φτωχαίνει – βάναυσα τους πολίτες.
Δεν μπορεί να μην στηρίζει την Θράκη, δίνοντας στην Τουρκία αυτά που τόσα χρόνια προσπαθεί να κερδίσει σκορπώντας πακτωλό χρημάτων, όπως γλώσσα, μη οικονομική στήριξη των νόμιμων μουφτήδων και άλλα.
Δεν μπορείς να ανοίξεις το θέμα του διαχωρισμού κράτους εκκλησίας χωρίς να έχεις υπολογίσει όλες τις παραμέτρους διχάζοντας εκ νέου την κοινωνία.
Τέλος και μακάρι να διαψευσθούμε αλλά πληροφορίες αναφέρουν ότι τον Νοέμβριο θα ανοίξει μαζί με όλα όσα ταλανίζουν την Ελλάδα και θέμα 12 ναυτικών μιλίων στο Αιγαίο κάτι που σίγουρα σημαίνει πόλεμο με την Τουρκία. Πόσο έτοιμη είναι η Χώρα να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
Η Κυβέρνηση δεν θα πρέπει να ξεχνά ούτε για ένα δευτερόλεπτο πώς όταν αλλάζουν τα συμφέροντα της Αμερικής αλλάζει και ρόλο στην Εξωτερική της πολιτική.
Μέχρι στιγμής εγώ δεν είδα την Αμερική να τάσσετε ξεκάθαρα υπέρ των συμφερόντων της Χώρας μας. Απεναντίας, είδα πιέσεις και εκβιασμούς στο θέμα των Σκοπίων και της ελάφρυνσης, αλήθεια ποιας ελάφρυνσης; Του χρέους.
Τελικά αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση την διαφορά της βροχής από το φτύσιμο;
